Sen, Hala Yüreğimde Saklı Kalan...!

Bazı Adamlar Vardır; Ruhunuza Can Vermek İçin Yaratılmışlardır...
Sıcacık Sevgisiyle Hayatınızın Güneşi Olmaya Adanmışlardır...
Sizi Gözpınarlarına Saklamışlardır...
Adınızı Dudaklarına, Oruçlu Ağıza Değen Bir Yudum Su Gibi Gerekli Kılmışlardır...
Bilirler Çünkü Seven Kadınının Adamlığına Yakışacağını...
Bilirler O Dişinin Onun İçin Yaratıldığını...
Bilirler Onun Yüreğinde Sürükleneceği Deli Dolu Sevda Sellerini...
Bazı Adamlar Vardır; Dokunmadan Uzaktan Salarlar Kokularını, Ulaştırırlar İçinize...
Anlaştırmıştır Sözleri Başkalarıyla Olamayacağıınızı...
Bazı Adamların İçinde Tek Bir Adamınız Vardır... 
Etrafındaki Bir Çok Kadının İçinden Hisseder Gerçekten Sevenini... 
Hisseder Sizi...
Öyle Bir Adam Vardır ki; Gözünüzü Kırpmadan, Ölümü Hiçe Saydırır, Canınızı Uğruna Adatır...

Seni Seviyorumla Başlayan ve Hasretimi Anlatan Şiirler Yazmak İstiyorum Sana Yürekten...
İsimsiz Şarkılarda Seni Dinlemek ve Herhangi Bir Şiirin İlk Kelimesinde Seni Bulmak...
Yüreğe Dokunmak, Hissetmek ve Ağlamak Delicesine Feryatlar İçinde...
Dokunduğum O Yürekte Sonsuza Kadar Yaşayıp ve O Yürekte Son Bulmak...
Sevginle Yaşayıp Sevginle Boğulmak...

Seni Düşünüyorum...
Kelimelerim Yine Kazanmayı Diledikleri Bir Harbin İçinde...
Titriyor Parmaklarım...
Kalemim Sendeleniyor...
Kah Acılarım Dolanıyor Kah Sevinçlerim Yerleşiyor Satırlara...
Bitmiyor Bu Aşk...
Bitip Tükenmiyor Yazılmakla...
Nasıl Başarıp Yazmalıyım Seni?
Nasıl Anlatmalıyım Sevdamı?
Heceler Düşmeden Kağıda İçimdeki Aşkın Kokusuyla Yayılmalı, Her Cümlem Kalbimden Her Dizede Seni Yansıtmalı Tüm Çıplaklığıyla...

Hayatımın Rengi Solduğunda Yetişmiştin Tam da Yüreğime...
Acılarla Yoğrulmuş, Yorulmuş Kalbime İlaç Gibi Gelmiştin...
Daha Önce Hiç Ağzıma Almadığım, Değerinin Büyüklüğünü Bilmediğim Kelimeleri Dizmiştin Dilime...
Tüm Biriktirdiklerimi Boğazımda Düğümlenenleri Çıkarmıştın Kollarını Açtığında Bana...
Koştum Sana Delice, Hiç Bir Şey Umrumda Olmadan, Aldırış Etmeden...
Kollarına Vardığımda Heyecanım Çok Büyüktü...
Anlamlı Tüm Kelimeler Anlamsızlaştı Seni Gördüğüm An...
Öyle Değiştirdin ki Hayatımı Kendim Bile Dısardan İzler Olmuştum... 
Hayatıma Yayılmıştın, Sığdıramaz Olmuştum Seni İçime, Dışıma...
Tüm Yaşamımdaydın...
Gündüz Duvarlarımda Gece Tavanımda... 
Deliler Gibi Korkuyordum Seni Kaybetmekten....
Uyanmak İstemiyordum Verdiğin Huzurun, Mutlulukların Koynundan...
Hayatımda Bitmesini İstemediğim Tek Şeydin...
Ben Hep Geleceğini Müjdelemek İstiyordum Yastığıma, Odalarıma...
Gittiğini Söyleyemiyordum, Çünkü Ağzımdan Çıkan O Kelimeyi Kendimde Duymak İstemiyordum...
Verdiğim Sözleri Tekrarlıyordum Nefesimle Dudaklarıma...
Dermansız Dertlere Düşmüş Gibiydim Yokluğunda...
En Kısa Sensizlik Bile Ölüm Oluyordu Bedenimde...
Kıskanıyordum Tenine Değen Rüzgarı Ya da İçine Nefes Diye Çektiğin Havayı...
Kıskanıyorum Etrafındaki Sana Bakan Tüm Gözleri ve Dokunan Her Bir Eli...

Oysa Ben Senin Ellerini İstemiştim İşgaline Uğradığım Yalnızlıklardan Tuttuğun Gibi Çekip Çıkarman İçin...
Kollarını İstemiştim Üşüyen Bedenimi Isıtmaları, Titremelerimi Dindirmeleri, Sımsıkı Sardığında Bulutların Üzerinde Hissettirmeleri İçin...
Ben Senin Omzunu İstemiştim, Başımı Yaslayıp Gözlerimi Kapatıp Aşkımı Anlatmak, Gerekirse Hasret Çektiğim Günlerim İçin Döktüğüm Gözyaşlarıma Ev Sahipliği Yapması İçin...
Ben Seni İstemiştim, İçimdeki Ben'i Saklanmış Çocuğu Çıkarman, Avazım Çıktığı Kadar Bağırsam Bile Gizlediğim Seslerimi Duyman, Sakınmasız Sevgini Haykırman, Lezzetine Doyulmayan Aşkı Yaşatman Seni İstemiştim ...

Kalbime Girdiğin Günden Beri Koyamadım Senin Adını...
Bazen Susmak Koydum, Yüreğimden Çıkamayan Tek Hecede Tutsak Kaldın...
Bazen Yanmak Koydum, Ayaz Kışları Yaşatsanda Bana Ateşlediğin Yüreğimi Söndüremedim Ne Yaptımsa...
Bazen Sessiz Çığlıklarımdı Adın, Dilimi Susturmayı Başarsamda Yüreğimi Susturamadım, Kendmle Kavgalarına Yakından Tanıktın..
Çoğu Zaman da Aşk Koydum Adını, Cümlelerimin Öznesi, Son Noktası, Düşlerimin Kahramanı, Adını Andıkça Genzimin Hıçkırığı, Gülüşlerimin Sarhoşluğu, Bütün Yollarımın Sevda Sokaklarına Varışı Oldun...

Ben mi?
Senden Sonra Yangın Yeri Kor Oldu Yüreğim, Alevlerin İçinde Buldum Kendimi...
Başka Tenleri Sularken Senin Şiirlerin Ben Sessiz Sessiz , İçten İçe Yandım Kül Oldum... 
Kendi Kendime Söndürmeye Çalıştım Aşk Ateşimi Ama Söndüremedim...
Kavrulmaya Devam Edip Sustum Yine Ateşimde...

Ben mi?
Acımasız Bir Fırtınada Sürüklendim ve Belki de İlk Defa Bu Kadar Üşüdüm...
Tüm Sokaklarını Bildiğim Bu Şehirde Gündüz Vakti Bile Kayboldum...
Ellerimden Dökülen Yaşam Kırıntılarıyla, İçime Sığmayan Derdimle, Boğazımda Düğümlenen Bin Feryatla Kendimden Kaçarken Bile Ben Yine Seni Aradım...

Ben mi?
Uykusuz Harflerimce Biriktirken Özlemlerimi En Sağır En Dilsiz Yanıma Yerleştirdim...
Gölgene Bile Razı Olmuşluğumla Kekeme Şiirlerimin Tüm Suskularını Sakladım Dudaklarımın Arasına...
Kuruyan Dudaklarımı Nefesinle Nemlendirirken İçimde Kopan Fırtınalarla Sarsıldı Tüm Bedenim...

Ben mi?
Bitip Tükeniyorum Çalan Tüm Hüzünlü Şarkılarda...
Yoruluyorum Seninle Geçireceğimiz Baharların Hayalini Kurmaktan...
Bir Külüm Şimdi Hala Aklını Senin Yangınlarından Kurtaramayan...
Bitiremedim...
Söndüremedim...
Silemedim...
Koparamadım Seni Hala Umutlarımdan...
Ve Sen Hala Yüreğimde Saklı Kalan...
Savursanda Beni Sert Boranlarında, Korkmuyorum Senin Ayazlarından...

Ben mi?
Sensiz Buralarda Nefes Alıyorum Sanma, Aklıma Geldikçe Ağlıyorum Yokluğuna...
Alıyorum Kalemimi Başlıyorum Yine Sana Yazmaya...
Kalemim Bile Kan Kusuyor Artık Beyaza...
Direnecek Gücüm Kalmadı Hıçkırıklarımı Susturmaya...
Ruhunu Sevdiğim Adam...
Eğer İstediğin Öldürmekse Beni Aşkından, Geç Karşıma İzle Beni Boğulurken Bu Girdapta...!