Olsun, Yinede İyi ki Var'dı...

Yılların Geçmesi Gerekiyormuş Anlamak İçin İnsanları...
Esir Olmak Belki de...
Arzulamak...
Hissettmek...
Ve Sadece İstemek...!
Özlemek…
Neyi? 
Kimi? 
Nasıl? 
Özlemek Hasret midir?
Azap mıdır? 
Gözyaşı mıdır? 
Yara mıdır? 
Beklenen mi Bunları Bize Yaşatır,
Yoksa Bekleyenin Kendisi mi Bu Duyguların Tutsağı Olmuştur?
Özlemek…
Göremediğin Bir Kişiyi...
Sesini Duyamadığın,
Elini Tutamadığın Bir Kişiyi Özlemek...
Ve Ağlamak Onun İçin Hıçkıra Hıçkıra,
Sonrada Bu Hasretin Gözyaşlarında Boğulmak...
Bir Sevda Yaratmak Dilsiz...
O Sevdayı Bütün Dillerde Yaşatmak...
Onun İçin Ölümü Bile Göze Almak... 

Özlüyorum Diyebilmeyi O Kadar İsterdim ki Şimdi,
İmkansız Geliyor Artık Her Şey Bana...
O Kadar Zor...
O Kadar Acımasız Belki de...
Çözemiyorum Artık Diyebilirim...

Yaşanması Gerekenler Yaşanılması Gerektiği Gibi Yaşandı...
Hata Aramıyorum Kendimde... 
Zaman Hiçbir Şeyin İlacı Değil Ama Büyüttü Beni...
Ufacık Yüreğimi...
Öğretti, "Bitti" Kelimesinin Gerçekciliğini... 
O İki Hecenin Bir Ömre Mal Olabileceğini...
Yinede Sorarsanız Bana Pişmanmısın Diye?
Değilim...
Ne Yaşananlardan Nede Haketmediği Ama Uğruna Feda Ettiğim Sevgimden...
Acılar Biriktirdim Birgün Sermek İçin Önüne Ama Artık Yitirdim İçimde Ona Olan Her Şeyi...
Beni Acıttığı Her Köşede Döküldüm...
Simdi İse Bedel Değil; Biriktirdiklerimi,
Yitirdiklerimi Ödüyorum...!
O Olmasa Dökebilir miydim Acılarımı Kağıtlara?
Bu Kadar İyi Anlatabilir miydim Kendimi Anlamayanlara?
Oysa ki Benim Tek İsteğim Onun Anlayanım Olmasıydı...! 
Herkes Anladıda Bir O Anlamadı...
Olsun, Yinede İyiki Var'dı...
İyiki Var Hala Daha Başkasının Olarak...
Bir Yabancı Gibi Uzakta...
Şimdi Kocaman Biri Var Karşısında Küçüklüğünü Ardında Bırakmış,
Sayesinde Hemen Büyümüş...
Her Şeye İsyan Eden,
Güvensiz,
Asi Biri Doğdu...
Suç Onda Değil...
Tek Suçu Zamana Bırakmasıydı Beni Nereye Savrulacağımı Düşünmeden...
Ve Ne Nefret Besliyorum Ona Nede Kin.. 
Her Şeye Rağmen Yakıştıramıyorum İkisinide Yanına...