Her Şeyin Hayırlısı Olsun...

Kaybettiklerimi Sayfalarca Anlatabilirim...!
Ama Neye Yarar?
Öğrendim En Gerçek Olanın En Derinden Sevmek Olduğunu...
Ve Ne Kadarsa O Sevgi, Hiç Tereddüt Etmeden Sunmak Olduğunu Yüreğini Alıp Ellerine...
Aşkın ve Gururun İki Kanlı Düşman Olduğunu...
Bir Bekleyen Yoksa Yolun Sonunda, Nerede Duracağımı Bilmem Gerektiğini...
Ve Acıların En Acıtanına Nasıl Dayanılacağını...
Ne Olursa Olsun, Hiç Korkmadan, Cesurca Dillendirmek Olduğunu İçinden Geçeni...

Tutunacak Hiç Bir Dal Yok Şimdilerde... 
Kendi Dallarım İse Bana Çok Uzak... 
Ve Beni Tutar Sandıklarımın Umurunda Değilim Hissini Yaşıyorum... 
Uyanamadığım Sabahları Görüyorum Zar-Zor Uyuduğum Yarım Yamalak Uykularda... 
Uyku Diye Yattığım Belirsiz Düşüncelerden Islak Gözlerle Yine Acıyla Yine Düşünceye Uyanıyorum... 
Kendime Kızıyorum Bol Bol...
Neden?
Çözüm Yok...
Bazen Ellerim Çok Üşüyor... 
Kendi Yapacaklarımın Kendime Vereceği Ağır Yaralardan Kaçmaya Çalışıyorum... 
Her Şarkı Daha da Ağlatıyor Beni... 
Zor Nefes Alıyor,
Zor Yaşıyorum... 
Bir Şeylerden Kaçmak Saçma Değil midir?
Olacağı Belirli Olan Her Şey Eninde Sonunda Olmaz mı?
Ya Olmazsa Umudu İle Yaşamak Ne Kadar Doğru,
Ve Bu Umutla Yaşarken Olacağı Bilerek Acı Çekmek?
Ne Talihsiz Bir Çelişkidir Bu...
Şimdilerde Dilimde Tek Bir Du'a;
Her Şeyin Hayırlısı Olsun...
Benim ve Tüm Sevdiklerimin Hakkında...