Bilmesini Ne Çok İsterdim...

Yıllardır Boğazımda Kalmıştı Mutluluk... 
Sonunda O da Sırtımdan Vurupta Gitti...!
Ne Acılarımı Dindirebildim Ne de Çaresizliğimden Kurtulabildim...!
Bedenim Ayakta Hala Ama Yüreğim Ayaklar Altında...!
Ağlayamıyorum Bile...! 
En Çok da Bu Yakıyor Gözlerimi...  
Sustukça İçime Batıyor Kelimeler... 
Neden Umut Umutsuzluğa Dönüştüğünde İnsan Vazgeçemez Bir Şeylerden? 
Neden Hiç Kimse Kendine Yakıştıramaz Vuslatları?
Sormak Kolaydır Bu Soruları Elbet, Peki Ya Cevapları? 
Çekip Gitmek Neden Zordur Kimileri İçin? 
Gerçek Gerçekten Hep Acı Veren Olmak Zorunda mıdır? 
Neden? 
Neden Bırakmak Zordur Bir Şeyleri Geçmişte?

Yüreğim Sonbaharı Yaşıyor...
Kalbimde Yazılı İsim Tek Tek Yapraklarını Döküyor...
Gözlerimde Yorgun Bakışlar, Ruhumda Hüznün Sancısı, Yüreğimde Onsuz Kalışımın Acısı Var...
Üşüyorum Yangınların Ortasında... 
Yürek Kanayıp Duruyor Ona Olan Sevdanın Yarasında... 
Ne Onunla Olabildim, Ne de Onsuzluğa Alışabildim Senelerce...
Bir Bütünün İki Yarısı Olmalıydık Belki Ama, İki Yarımdan Öteye Gidemedik Nedense...
Hep Bir Yanım Yetim Diğeri Öksüz Kaldı Sayesinde...
Son Deminde Sevmelerim...
Son Deminde Gülümsemelerim...
Onu Sorduğum Gecenin Karanlığı, Onu Haykırdığım Dipsiz Kuyular, Avuçlarının Sıcaklığı Son Deminde...
Ona Yazdığım Mısralar, Boğazıma Düğümlenen Nefesim, İçime Akıttığım Gözyaşları, Masum Sevdamın Kokusu, Hayalini Kurduğum Düşler, Yarınlar İçin Beslediğim Hevesler Son Deminde...
Ansızın Uykumdan Uyanıp Onu Dilediğim Du'alar, Gözlerimden Yanaklarıma Akan Gözyaşlarım, Kanadı Kırık Bir Kuş Gibi Son Çıpınışlarım, İç Yangınlarım, Mısralara Döktüğüm Şiirler, Yalnız Dinlediğim Nağmeler Son Deminde...
Hep Bitirmek İstedi Bendeki Onu...
Herşeyi O Bitirdi Oysa Bende Başlamıştı Hepsi...
Ben Yapmıştım Olmazsa Olmazım Onu...
Ben Benimsemiştim...
Benimsin Demiştim...
Kalp Atışımdı...
Aldığım Nefesti...
Herşeyimdi...
Ben Başlatmıştım Kalbimdeki O Duygu Selini...
Önce Aklıma Sonra Kalbime Ezberletmiştim Onu...
Aklım Hep Saçma Bulsa da Yüreğim Hepsi Onu Seçmişti Ona Gitmişti...
Şimdi Durdurdu Hepsini...
Kalbimi...
Hayallerimi...
Sevinçlerimi...
Gülümseyişimi Yok Etti...
O Artık Bilmeyecek Yüreğimin Hep Onunla Attığını... 
Adını Her Andığımda Heyacandan İçimin Kıpır Kıpır Olduğunu... 
Gözlerimi Her Kapattığımda Onunla Olduğumu... 
Bilmeyecek Sabahlara Kadar Fotoğraflarına Bakıp Onunla Konuştuğumu... 
Zaman Zaman Dayanamayıp Onu Ne Çok Sevdiğimi Anlatmaya Kalktığımı... 
Ona Sırılsıklam Aşık Olduğumu... 
Defalarca, Gecelerce Onu Sevdiğimi Çığlık Çığlık Haykırdığımı Bilmeyecek...

Zaman Acımasız...
Her Anında Süre Gelen Aldanmışlığın İzleri Var...
İlk Defa Aşık Olmuşsun Ya Hani?
O İlkin Olmuş ya Hani?
Ömrün Boyunca Unutamayacağın İnsan, Farklı Şehirlerde Dudaklarından Süzülen ve Yalnızlığında Özleyeceğin Ruhun...
Bundan Sonraki Aldandığın Her Gönülde O İnsan Artık Olmayacak...
İlki Kadar Huzur ve Mutluluğu Salmayacak İçine...
Hiç Kimse Onun Kadar İz Bırakamayacak Seven Kalbine...
"Sen Hala Onu Seviyorsun" Dediklerinde Duraksayıp O Yıllara Gideceksin...
Onu Kaybetmenin Acısıyla Kendine Yakıştıramayıp Artık Sevmiyorum Diyeceksin...
İşte Bundan Sora Kendine Yalan Söylediğin İçin Anlık Sancılar Yaşayacaksın...
Zamanla İsyanların Başlıyacak... 
Her Tebessüm ve Bakış Canını Acıtacak...
Toprağa Kavuşmuş Ama Suya Hasret Çiçekler Gibi Olacaksın...
Her Geçen Zamanın Aldanmışlığında Binlerce Kez Daha Aldanacaksın...
Ve Anlık Acıları Yaşatacak Hayat Sana...
Yükün Ağırlaştıkça Boynun Bükük Yaşayacaksın... 

Çok Yorgun ve Suskun Bugünlerde Ruhum... 
Cebimde Kurduğum Boş Hayallerim, Kendimi Avuttuğum Bir Düşteyim... 
Hep Ben miyim Kaybeden, Hep Ben miyim Yitiren,  
Hep Ben miyim Dibe Düşen?  
Kalbim Öyle Yara Almış ki Hayallerimin Yok Artık Gülesi...
Umutlar Hayallerde, Hayaller Zamanda, Zaman Yarında Kaldı...
Elimde Bir Fincan Kahve, Ağaçları Seyrediyorum... 
Bir Fincan Kahvenin Kaç Yıl Hatırı Kaldığını Sayıyorum...
Dengesizliklerimiz mi Bizi Acıtan Yoksa Tecrübelerimiz mi Ayağımızı Yere Kenetleyen?
Binlerce Soru Sormak Geliyor İçimden...
Kalbim Ahşap Evlerin Tahta Arasından Sızan Damlaları Gibi Usul Usul Yürüyor Gözlerime.... 
Güneş Battı, Takvim Yaprakları Değişiyor; 
Onsuzluğumu Bozan Tek Bir Ses Bile Yok...
Yokluğuyla Baş Edecek Gücüm Yok...
Biliyorum Hiç Kimse Olmadı Onun Gibi Hiç Kimse Gelmedi Biliyorum Gelmeyecek... 
İsterdim Kalsın Tüm Hücrelerimde ve Ruhumda Kaldığı Gibi 
Ama...!
"Amalar" Yasak Bana "Keşkeler" İse Kilitli... 
Bundan Sonra Başka Bir Hayatın Neresinde Olacak Hiç Bilmiyorum... 
Hayal Ettiklerim Kendimi Paramparça Etmeye Çoktan Yetiyor... 
Anılarda Kalan Aklımla Yanmaktan Başka Bir Yol Gösteremiyorum Kendime...
Aşk Yol Almaktı, Yepyeni Yollar Bulmaktı Kendine... 
Bendeki Aşksa Her Yolda Onu Bulmaktı; Ona Ulaşmaktı... 
Çaresizlik mi Diyeyim Şimdi Ben Buna, Beceriksizlik mi, Yoksa Yetmeyiş mi? 
Hangi Yolum Ona Çıksın Şimdi? 
Hangi Tarafa Döneyim Yüzümü?
Doğan Güneş mi Umutlandırsın Beni Yoksa Batan mı? 
Gün Doğmadan Neler Doğar Diyerek Neresinde Bekleyeyim Onu Sonsuzluğunun? 
O ki Sabrımın En Hazin Sonu... 
O ki Çaresizliğimin En Şiddetli Hali... 
Ondan Ayrı Bir Baharım Olmayacak...
Hiçbir Gülüşüm Yanında Olduğum Kadar Anlamlı Olmayacak... 
En Çok Kendime Ağlıyorum... 
Gözardı Ettiklerime, Gözden Düşürdüklerime, Hayata Dair Ne Varsa Hepsine Ağlıyorum...
Bir Yerde Hep Aynı Şeyler Yaşıyor İnsanlar... 
Uzaklarda Aynı Kaderler İşleniyor Alın Yazısına... 
Tutamadığım Gözyaşlarım Bu Gece Kendim İçin Akıyor... 
Yaralarımı Artık Saramıyorum...
Hem Yaralar Derin Hem Ben...!
Ben, Bana Ağlıyorum, Benim Gibilere...! 
Yorgunluk, Artık Ağır Değil... 
Alışılmış Şeyler Kolay Terkedilmiyor, Malum... 
Bir de Yalnızlık Bunların Üstüne...
Kalabalıklar Arasındaki Yalnızlık...! 
Sözlerim Dağılıyor Boşluğa... 
Ayrılıyor Kelimelerim Harflerine Tek Tek...
Böyle mi Olur Hep?
Kaybeden Hep En Ağır Yarayı mı Alır? 
Evet, Yaram Kanamakta İçten İçe...
Kaçmak, Gitmek, Uzaklaşmak İstiyorum... 
Anılarımın Sağanağından Sıyrılıp Uzaklaşmak Rahatlatacak Sanki... 
Ama Ne Kadar Acıtsa da Bırakamıyorum Anılarımı...
Korkuyorum, Onları da Bırakırsam Daha Yalnız Kalmaz mıyım?