İmtihanını Kaybetti İnsanoğlu...

 Hiçbir Şey Eskisi Gibi Değil... 
Her Şey Fukaralaşmış, 
Herkes Kendi Dünyasında... 
Kaybolmuş Baharlar, 
Bencil Ruhlar, 
Buz Tutmuş Yürekler, 
Samimiyetten Uzak Gülüşler... 
Günahlar Pervasız Artık, 
Mevsimler Diken Diken... 
Düşlerimizde Büyütemez Olduk, 
Beyaz, 
Pembe, 
Kırmızı Çiçekler... 
Tene Dokunmadan, 
Eller Tutulmadan, 
Bedene Sarılmadan Sevdalar Yaşanmıyor... 
Hani Bizi Düşler Diyarında Gezdiren Maviler? 
Nerede Sevgiyi Sevgi, 
Sevdayı Sevda Yapan Dik Duruşlar, 
Tüm İmkansızlıklara Meydan Okuyuşlar? 
Mesafelere Rağmen, 
Yürekten Yüreğe, 
Gönülden Gönüle Yaşanan Aşklar? 
Sanki Tüm Güzellikler Sürgüne Yollanmış 
Gözlere Kilit Vurulmuş, 
Kaybolmuş Sessizliğin Çölünde... 
Umuttan Yoksun, 
Aşktan Yoksun, 
Hayalden Yoksun Yaşıyor İnsanlar... 
Ne Kadar Kolay,
Ne Kadar Çabuk Dağıldı İnsanoğlu!  

Yeniden Bahar Gelir mi Gönüllere?
Aydınlanır mı Alacakaranlıkları?
Dönüş Yok Artık,
Gönül Kuşları Çoktan Gitmiş, 
Koşuyor Bilinmeyene Ölüm Renginde …
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Değil
Olmayacakta!
Fatura Çok Ağır...
İmtihanını Kaybetti İnsanoğlu...