Uzak ve Sessiz...

 Karanlığın Zifirinde, 
Işığı Arar Gibiyim... 
Simsiyah Gecelerde, 
Bilinmeyen Karanlıklarda, 
Fırtınaların İçinden Geçerken, 
Hiç Yara Almadan Kurtulmak, 
İlaç Bekleyen Devasız Bir Yaraya Sahip Olmak, 
Yarınlara Gülen Gözlerle Bakamamak, 
Geçmişi Silerek Yeni Bir Gelecek Çizmek, 
Zorluklara Karşı Koyarak, 
Zorlukları Aşmak Zor! 
Sanki Her Şey Ölmüş İçimde... 
Heveslerim Kursağımda, 
İçi Boş Mevsimler Yaşıyor, 
Uykusuz Rüyalara Yatıyorum... 
Yersiz Yurtsuz Cümleler Kurmaktan Olacak ki, 
Kalbim Çöl Sessizliğinde, 
Hayallerim Küllenmiş... 
Susmak Çare Bana! 
Sessizlik İse İlaç Kanayan Yarama... 

Hayat Bir Rüya Değil mi? 
Olsun Ya!
Benim Gerçeklerim Hiç Olmadı ki! 
Bir Gün Değişir Sanma!  
Bu Hep Böyle Devam Eder... 

Say ki; Rüzgar Esti, 
Dal Kırıldı,  
Ne Önemi Var ki! 
Önemli Değil ki Bir Nefes Mutluluk! 

Nasıl da Benziyorum Değil mi, 
Papatyada ki Sararmış Yaprağa! 
Bir Varmış, 
Bir Yokmuş... 

Bak!
Sayılı Gün İşte, 
Nasıl da Bitti!