Özgürlüğünü, Cesaretini, Kendini Hep Başka Bir Hayata Ertelerken...
Sessizliği Çözen Yeni Bir Kalp Atışıyla Uyandı Gerçekler Uykusundan...
Seni Özlemiyorum Nicedir...
Düşlerime Dahi Dar Ettiğin Yatak Daha Kaç Uykusuz Geceye Razı Olacaktı?
Hangi Gidişin Gözlerimde Ağlayabilir Artık...
Kaç Yarın Akmadan Seni Bekleyebilir Damarlarımda?
Ve Daha Kaç Sözcük Boyun Eğmeliydi Yüreğimden Damıttığım Bu Lal Acılara?
Sana Kendini Koru Diye Verdiğim Sevgi Silahla Vurmaya Kalkıştın Beni...
Bir Başkasıyla Değil, Aslında Kendinle İhanet Ettin Sen Bana...
Keşke...
Keşke Afedebilseydim Seni!
Aşk'a Zamanın Yoktu Ne de Cesaretin...
Her Seferinde Bir Tek Bana Dönebileceğini Bilerek Gittin...
Ama Bu Son Gidiş, Bu Son Atlayışındı İçindeki Derin Boşluğa...
Ellerini Uzattıysanda Görmedim!
Şimdi Yok Değil Kocaman Bir Hiçsin...!
Söz Dizimlerine Sığmadı Affın...
Yüreğinede, Temiz Tutmayı Beceremediğin Geçmişimizede...
Alınacak Tek Bir Nefes Bile Kalmadı Düşlenen Çalıntı Mutluluklardan...
Sen Bir Bulmacanın Kayıp Parçası Olmayı Seçtin...
Bari İçimdeki Çocuğun Oyun Arkadaşı Olarak Kalmayı Becerebilseydin...
Sana İçimde Her Gün Ayrı Ayrı Nefret Biriktiriyorum...
Yılarımı Ziyan Eden Senden Hak Ettiğin Kadar Nefret Etmeden Ölmek İstemiyorum...
Sakın Dönme...!!!
Hiç Adil Olmasada, Hayatı Affetmeyi Öğrendim Ben...
Aslında Kendimi Affetmeyi Öğrendim, Çünkü Ben Hayatın Ta Kendisiyim...
Önemli Olanın Olduğum Yer Değil, Kiminle Olduğum Olması Gerektiğimi Öğrendim...
İnsanın Sadece Bir Anlık Çekici, Gizemli Olabileceğini
Ondan Sonra Alışıldığını Öğrendim...
Ve Kolayca Vazgeçilebildiğini...
Kırıldığımda Her Ne Kadar Karşımdakini Kırmaya Değsede Olan Şey "Önemli Değil" Demeyi Öğrendim...
Gözlerim Gözlerine Sadece Bir Defa Değsin Diye Saatlerce Birini Beklemeyi Öğrendim Sıkılmadan...
Ne Kadar Acı Çeksem de Herkesin Nefes Almaya Devam Ettiğini, Ne Kadar Ağlasam da Gözyaşlarımın Biçbir Zaman Yağmur Yağdırmadığını Öğrendim...
İlk Önce Beni Sevdiğini Söyleyen Kişi "O" Olduğu Halde ve O'nu Sevmemi Bekleyen Kişi "O" Olduğu Halde Nasıl Oluyorsa İlk Önce O'nun Gittiğini ve Nasıl Oluyorsa Kendince Haklı Olduğunu Öğrendim...
Haksızlığı Öğrendim Yani...!!!
Birini Ne Kadar Düşünürsem Düşüneyim, Ne Kadar Sevrsem Seveyim, Yine de Arkasına Dönüp Bakmadan Gidebilleceğini Öğrendim...
Duyup da Konuşamamanın Görüp de Dokunamamanın Acı Verdiğini Öğrendim...
Önce "Sen ve Ben" Sonra "Biz" Sonra Yine "Sen ve Ben" Demeyi Öğrendim...
Yaptığım Fedakarlıkların Karşılığını İhanet Edilerek Almayı Öğrendim...
Kandırmasam da Kandırılmayı, Aldatmasam da Aldatılmayı,Unutmasam da Unutulmayı, Sevsem de Sevilmemeyi Öğrendim...
Kendime Diyorum ki Artık Güvenmelisin İnsanlara...
Ama Sanki İnatla Güvenme Diyor Hayat Bana...
Kaybedecek Bir Şeyi Kalmamış Olduğunu Söyleyen Bir İnsandan Sanırım Bir Şey Beklemekse Benim Enayiliğim Belki de...
Kırgınım, Üzgünüm Ama Pes Etmemek, Hayatın Saçlarından Yakalamak İstiyorum...
Ama Elimde Kalıyor...!
Ben Gerçek Aşk'ı, Sevgiyi Bulana Kadar Deneyeceğim de...
Sonunda Bende Verecek Sevgi Kalır mı Şüpheliyim...!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.