Ne Çok İsterdim O Yüreğin Benim İçin Çarpmasını...

Kork Emi Beni Anlamamaktan, Yaşamaktan, Bana Deliler Gibi Bağlanmaktan!
Kork ki Uyandırma Bu Günü, Hissetme Gelecek Güzel Günleri!
Sus! Sus ki Dilsiz Bilsinler Seni, Uzasın Kararsızlık!
Sus ki Seni Seven Sessiz Sevsin!
Saklan! Saklan ki Bulamasınlar, Soramasınlar!
Farkedilmemek, Yenilmemek İçin Saklan!
Saklan ki İçin Çekilsin İç Çekişmelerinde!
Kaç...!!! Kaç ki  Anlamayayım Seni, Anlamayayım Beni Sevdiğini!
Kaç ki Bulaşmasın Hastalığım!
Böyle Kalalım ve Anlama, Sevme Beni...!

Kimsesiz Sandığım Bir Mevsim Gidiyordu Gözlerimin Önünden...
Ellerimde Sahipsiz Her Gecenin Yorgunluğu...
Taş Duvarların Üzerinden Gölgeler Büyüyor Yalnızlığıma...
Aklımı Başımdan Alan Bir Rüzgar Gibi Dokundun Tenime...
Yüreğime Yüreğini Koydun, Yüreğim Oldun...
Daha İlk Günden Isınmıştım Sana...
Sanki Gökyüzüm Sen, Yağmurlarım Sendin...
Düşmeden İçimdeki Yalnızlığın Kumsallarına, Denizleri Senin İçin Renklendirdim, Bulutları Senin İçin Yakaladım...
Islatmalıydın Beni Yağmurlar Gibi...
Öpmeliydin İçinden Geldiğince...
Öyle Güzel ki Seni Yaşamak Bu Kendini Tanımayan Cümlelerin Ardında Senin Gözlerinde Aşk Gibi Çoğalmak...
Anlatmak Çok Zor...
Ben Anlatamıyorum Yaşıyorum...
Herşeye Katlanmak Dedikleri Bu Olsa Gerek...
Günün Bütün Tükenen Saatlerinin Peşisıra Bir Ekranın Karşısında Seni Bana Gülümsüyormuş Gibi Hissedebilmek...
Öyle Güzel ki Saatlerce Seninle Hayatı Paylaşabilmek...
Yanımdayken Uzaklardasın...
Yaklaşmak İstiyorum İzin Vermiyorsun...
Yüreğimi Yüreğine Sakladım Oysa Bilmiyor musun?
Hayallerim Vardı Benim, Ümitlerim Yaşıyordu Dün...
Gözlerimden Okunan Mutluluk, Dolu Dolu Sevgiydi Kalbim...
Beni Terkettiğin Güne Dek Tozpembe Gördüm Geleceği...
Bilemedim Seni Kaybedeceğimi ve Her Şeyimin Yiteceğini...
Çünkü Delice Sevmiştim Seni...
Seni Anlayamadım Belki, Veya Anlatamadım Kendimi...
Hata Yalnızca Bendim Belki, Ama Gerçekten Sevmiştim Seni...
O Soğuk, Karanlık Kış Gecesi, Yaşadım Ayrılığın Hüznünü!
Bir Umuttu Belki Sana Olan Duygularım...
Belki Seversin Umudu...
Aslında Her Geçem Günün Sonunda Bu Umudum Biraz Daha Tükeniyordu, Tüketiyordun...
Biraz Daha Eziliyordum Söylediklerinle Ya da Söylemediklerinle...
Ne Çok İsterdim O Yüreğin Benim İçin Çarpmasını...
Kalbindeki Sevginin Benim İçin Olmasını...
O Sevgiyi Karşılıklı Yaşamayı...

Sevmek, İnsanın Kendine Çekilmesidir...
Sevmek, İnsanın Çekildiği Yerde Sevdiğine Baş Eğmesidir...
Sevmek, İnsanın Yıllardır Unuttuğu Kendisine Dönmesidir...
Sevmek, İnsanın Yıllar Sonra Döndüğünde Gördüğü Şeye Gönül Rahatlığıyla İnanmasıdır...
Öyleyse Bir Kez Olsun Bak Susuz Kalmış Dudaklarıma...
O Her Yerden Yara Alan Hayatıma Bak...
Seni Görmek İçin Başka Hiç Bir Şey Görmeyen Gözlerime Bak...
Göze Al, Sana Aşık Kalbimin Kanı Bulaşsın Üzerine...
Bana Bak Demiyorum, Ama Seni Sevdiği İçin Kimsesiz Kalan Ömrüme Bak ve Bir Kez Gör Kendini Orada...

Yüreğinle Dokun Bana, Acıtma Canımı Sevgili!
Hükmüm Zaten Verilmiş, Birde Sen Yakma Sevgili...!
Ölümü Anlatabilirmisin Nasıl Bir Şeydir?
Son Nefesi Verirken Sevdiğinin Yanında Olmaması Basıl Bir Şey?
Karanlıklara Girerken Işık Aramak Nasıl Bir Şey?
Ölümü Düşlemek, Onu Düşlemek
Seni Düşlemek Sevdiğim Seni Düşlemek Nasıl Bir Şey?
Söyleyemek Seni Sevdiğimi, Boğazıma Düğümlenmesi Nasıl Bir Şey?
Sen Mutluyken Benim Mutsuzluğum Nasıl Bir Şey?
Ben Hasretinle Avunurken, Ateşiyle Yanarken Bu Aşk'ın Senden Gelen Serinlik Nasıl Bir Şey?
Sen Naz Ederken, Hatırlarken Perişanlığımı Gülüp Geçmek Nasıl Bir Şey?
Söyleyeyim Sevgili...
Aşığım Ben Sana...
Senden Gelen, Sana Olan Duygularla Ölmek Cennete Girmeye Eşdeğer Bir Şey...!

Beni Daima Hatırla, Unutma Sakın...
Sevgim, Resmim Sende Kalsın...
Birer Hatıra Diye Saklarsın...
Belki Beni Tebessümle Anar, Belki de İçin İçin Ağlarsın...
Seni Sevmek Yazılmış Bana...
Dokunamasamda Sana, Seni Çok Seviyorum...!

Gün Akşama Döndü Yine...
Bu Günde Hüzünlüyüm, Dertliyim...
Hastretin Yüreğime İşlemiş Nakış Nakış...
Yıllar Geçmiş Adeta...
Hani Her Gece Yatağa Uzanırsın...
Ve O An Hasretler, Özlemlerle Savaşırsın...
İşte Bende Her Gün Seni Bir Önceki Günden Daha Çok Özlüyorum...!