Sen Artık Dur...!

Herkes Yeni Güne Uyanarak Başlarken,
Ben Hasretinle Başlıyorum…
Günüm Seni Düşünmekle,
Seni Sevmekle,
Seni Özlemekle Geçiyor...
Gecemde de Sen Varsın,
Geceleri de Seni Düşünerek Uykuya Dalıyorum...
Hangi Vakitte Uyuduğumu Sorarsan,
Sorma,
Hangi Vakitte Uyuduğumu Bende Bilmiyorum…

Elveda,
Sence Ne Kadar Güçlü Bir Kelime? 
Ne Kadar Sarsar İnsanın Ruhunu? 
En Derine Doğru Nasıl Saplar Kendisini Bilir misin?
Belki de En Büyük İlaçtır Belirsizliklere, 
Kopamayışlara...
Niye Veda Eder ki İnsan?
İsteyerek mi, 
Zorunlu Olduğu İçin mi,
Yoksa İstenmediğinden mi?
Herkesin Yanıtı Farklı Olabilir, 
Ama Zordur Vedalar, 
Çok Sevdiğiniz Bir Yer İse; Daha da Zordur...
Hiç Düşündün mü?
Gitmeler Neler Bırakır Ardında?
Elveda Sözcüklerinin Arkasına Nedir Gizler?
Gitmeler  Pek Çok Şeyi Götürmez mi Beraberinde?
Sevinçleri,
Mutlulukları,
Yaşanan Tüm Anları Bir İki Dakikanın İçinde Silip Süpürmez mi? 
Peki Ya Gözyaşlarını?
Kederine Hediye Etmez mi?
Bir Gün Yine Çıkıp Gelir Umudu,
Bekleyişler Ortak Olmaz mı Acılara?
Yine de Öyle Sesiz Sedasız Gidilmez... 
Hem Dünyaya,
Hem Sana, 
En Çok da Kendime Söyleyeceğim Sözlerim Tükenmedi Daha... 

Bir Dünya Kurmuştum Burada Kendime... 
Hayat Bir Serüvendi Ya?
İşte Burası da Benim İçin Uğradığım Duraklardan Biriydi... 
Burası Benim İçin En İyi Yerdi...
Nefes Alabileceğim Tek Yer...
Burası Benim Gizli Sığınağım, 
Aşk Sunağım, 
Düş Mabedimdi... 
Ben, Gönlüme Bahar Gelsin Dedikçe İnadına Kış Mevsimi Geldi...
Bahar Gelsin Artık Diye Çırpındıkça Ben Kış Tüm Şiddetini Artırdı... 
Yani Bahar Gönlüme Gelmemekte İnat Etti...
İşte Buna Dayanamadı Kırık Yüreğim... 
Bir Kuş Misali Çırpındıkça Bedenim Kanatlarımda Derman Kalmadı..
Rüzgar Vurdukça Derinlere Yüreğim Kanadı...
Yavaşça Doldu Gözlerim...
Sensiz Olmuyor İşte,
Sensiz Olmadı,
Biliyorum Olmayacakta...
Sensizliği Anlatamam...
Anlatmaya Çalış Dersen;
Sensizlik, Ölüm Sessizliğine Benziyor...
Sensiz Olmadı,
Biliyorum Olmayacakta...
Canım Acıyor,
Sensizlik Canımı Acıtıyor...
Sabah Uyandığım da,
Boynum Bükük;
Bugünde Sensiz Geçecek Diyorum...
Hayatta Bir Muradın Var mı Deseler,
Bu Hayatı Bir Ömür Seninle Yaşamak İsterim Derdim…
Son Arzun Nedir Deseler,
Ömrüm Ya Senin Yanında Son Bulsun,
Ya da Senden Bir Saniye Bile Fazla Olmasın Derdim…
Sarılışların Geliyor Aklıma...
Sessizce, 
Sade Sarılışların... 
O Sessizlik En Güzel Cümleleri Barındırıyordu İçinde... 
Kollarının Arasında Öylece Durmak En Tutkulu Sevişmelerden Daha Anlamlıydı... 
Anlamlı Olmasını Dilediğim İçin Kuruyorum Belki de Bu Cümleleri...
Ama Çok İyi Bildiğim Şeyler de Var.. 
Öyle Çok,
Öyle Güzel Özlüyorum ki,
Unutmaya Kıyamıyorum,
Unutmak İstemiyorum,
Kapatmak İstemiyorum Seninle Dolu Bu Defteri... 
Biliyorum Benim Hayatımda Bir Daha Böyle Bir Masal Olmayacak... 
Biliyorum Senden Başkasını Böyle Çok, 
Böyle Güzel Sevemeyeceğim...
Her Şeyi Unutmak İstemiyorum Aslında...
Her Şey Dün Gibi Taze Kalmalı Hafızamda...
Her Günümü "Sen" Varmışsın Gibi Yaşamalıyım...
Her Zerresini Doya Doya Yaşayarak Geçirmeliyim...
Yokluğunla Değilde Varlığınla Boğulmalıyım...
Kimse Dolduramadı,
Dolduramayacak Yerini...
"Sen" Bana Özel Kalacaksın Hep...

Ve Sen Kalemim...!
Ne Çok Yordun Beni,
Ne Çok Ağlattın...
Gülmüyorsa Hayat Yüzümüze,
Bir Kez Mutsuz Yaşamak Yazılmışsa Kaderime,
Sevdiysem ve Sonu Yoksa,
Ne Yapayım Kalemim Sen Söyle...!
Biliyorum Şimdi "Yazmak Derdine Derman" Dersin Sen,
Ama Tükendik Kalemim...!
Sen Benden,
Ben Senden...
Oysa Umutsuz Cümleler Yazmamaya Söz Vermiştim,
 ''Yazma'' Dedim Olmadı...
Ben Sustum Sen Hep Yazdın...
Seni Elime Ne Zaman Alsam Sen Hep Onu Yazdın...
Akıttım Artık Mürekkebini Denize...
Sen Artık Dur...!
Dalgalar Yazsın Onun Adını...