Her Şey Bir Rüya Gibiydi Karşılaştıklarında...
Gözler Ağlamaklı, Diller Tutkun, Bakmıştı Birbirlerine...
Gözleri Görmemişti Hiç Kimseyi...
Deniz Dalgaları Gibiydi Ruhları, Kasırgalara Yenikti Kalpleri...
Şiir Yazmak Yürek İşidir, Birazda Aşk...
Yazılarım Seni Anlatırken Duvar Arasında Hayaline Şarkılar Söylemeyi, Hasretinle Şiirleri Yazmasını Öğrendim..
Gecenin Her Saati Sana Şiirler Yazarken, Yazdığım Şiirleri Hayaline Okumayı Öğrendim...
Ben Aşk'ı Uzaklarda Değil Senin Gözlerinde Aramayı, Ellerinde Hissetmeyi Öğrendim...
Ben Şiir Yazmayı Senin Aşkında Öğrendim...
Ve Beklemeyi, Senden Hiç Gidememeyi...
Ben Seni Senin Şehrinde Sevdim Soluk Soluğa...
Kısada Olsa Bir An'ı Paylaşmıştık Seninle....
Bir Mevsimi, Bir Sonbaharı...
Aynı Parkı...
Aynı Havayı...
Ömrümün En Güzel Yerini Paylaşmıştık Seninle...
Sözlerim Firari Şu An...
Kelimelerim, Sen Kokan Dizelerim...
Sözler Kaçıyor Bir Bir Sessizliğe...
Hüznün Yağmurunda Buluşuyor Ayrılığın Taneleri...
Kelimeler Hiç Olmadıkları Kadar Suskun, Şiiler Hiç Olmadıkları Kadar Yalnız...
Sanki Suskun Bir Bahar Yağmurusun, Çiseliyorsun Islak Gözlerimde...
Sanki Uçsuz Bucaksız Bir Rüzgarsın, Esiyorsun Nefesimde...
İklimime Sen Düşünce Ben Üşüyorum...
Soğuğunda Erirken, Bir Köz Oluyorum...
Susuyor Saatler, Zaman Terk Ediyor Beni...
Bense Hangi Mevsime Dönsem Sen Estiriyor Bu Şehir...
Bu Vakitler de, Daha Çok Düşüyorsun Aklıma...
Bu Saatlerde Bütün Kapılarım Sensizliğin Acısına Açılır, Yüzüme Kapanır...
Yüzüm Kendinden Utanır...
Sensizliğim!
Sensizliğim Gözlerimden Akar...
Ellerim Bağlanır Ellerime...
Ve Yokluğun Kadar Büyük Bir Boşluk Kuşatır Beni...
Beklerim Seni, Beklerim Ama Gelmezsin...
İşte O Zaman Karanlığın Orta Yerinde Bir Işık Oyunu Oynar Kalbimle Beynim...
Senden Öncede Üzgündüm Ben, Senden Sonra da…
Senden Öncede Ağlıyordum Ben, Senden Sonra da...
Senden Öncede Kar Yağdı Buralara, Senden Sonra da…
Senin Umut Yoksunu, Umarsız Tavırların
Canımı Hep Acıtıtı...
Bitkin Bir Öksüzlük Çöktü Omuzlarıma...
Gitmek Bilmedi...!
Canım Üşüdü, Anılarım Üşüdü...
Sen Her Sırtını Dönüşünde Bana Resimlerin Yandı Ellerim Üşüdü...
İkiye Böldü Dünyamda ki Her Şeyi Sensizliğim...
Doğduğum Bu Yerlere Bir Ağırlık Çöktü, Gitmek Bilmedi…
Yüreğim Üşüdü, Yüreğim Dondu...
Gözümden Bir Damla Yaş Süzüldü Yüreğime Doğru...
Acı Desen, Acı Değil Bu, Bambaşka Bir Şey...
İliklerime Kadar Hissettiğim Bir Şey Ama En Çokta Kalbimde Sıkışan Bir Şey...
Niye Senden Kaçamıyorum?
Niye Sende Takılıp Kalmışım?
Kalabalıklar Arasında O Kadar Yalnızım ki; Bir Sen Anlarsın Sanırdım Beni...
Yanılmışım...!
İçinde "Sen" Olan, Sözlerinde "Sen" Geçen, Bu Şehrin Her Yerinde "Sen" Esen Ne Varsa, Acı da Olsa Senden Yana, Güzeldi…
Baştan Başa "Sen" Kokan, Sonuna Kadar "Sen" Yazan Her Şey İnan Bana Güzeldi...
Sana Yar Diyebilmek Çırılçıplak Bir Ağaçta Meyva Olmaktı...
Yüreğinin Yapraksız Dallarına Tutunmak Kadar Çaresiz,
Bir Daha Geri Dönemeyecek Kadar Yorgun ve Sevgisiz Yaşayamayacak Kadar Ölümdü...
Sana Yar Demeden Yardan Düşmekti...
Bu Aşktan Bana Kalan; Bir Damla Gözyaşı Buğusunda Yaşlanmak Seni Sevmenin Yalnızlığında Ağartmak Saçlarımı...
Hasret Kokan Akşamlarda Özlemek Seni ve Beklemek Sesini Duymayı...
Bana Kalan; Anlam Veremediğim Dizeler, Koca Bir Karanlık, Sonsuz Bir Boşluk, Kilometrelerce Uzun Bir Mesafe, Bir-Kaç Damla Gözyaşı, Mavi Ciltli Bir Defter ve Yıkık Bir Aşk...
Bana Kalan; Hasretin Kollarında Ölümün Nefesi, Aşk ve Nefret Arasındaki Derin Bir Uçurum, Yaralı Bir Yürek, Hasta Bir Beden ve Sevdandan Kaçmak Sevda Sokağında...
Dinlediğim Şarkı Bitti Az Önce...
Keşke Şarkıyla Birlikte Sende Bitseydin...
Senle İlgili Her Şey Siliniverseydi Yüreğimden...
Şu Acı Dediğim Şey de Dinerdi Belki Ha Ne Dersin?
Yorgunum...!
Gözlerim Sensizliğe, Kulağım Sesine, Yüreğim Yüreğine Tepeden Tırnağa Yorgun...
Nasıl Bir Rüzgar Estirdiysen Bedenime Hala Kendime Gelemedim...
Şöyle Şu Rüzgarına, Ruhuma Esmeyi Kessin...
Yanıbaşımda Değil, Benden Uzaklarda Essin...!
Senli Hayallerimden Kopamıyorum...
Bakışlarımdan Şiirler Düşüyor ve Vuruyor Beni Dört Bir Koldan...
Duygularımı Tutukluyorum Göğüs Kafesimde, Deli Gömleği Giydiriyorum Düşlerime...
Aynalar Hüzün Rengi; Bakışlarımda Mana Yok...
Zamanlara Sıkıştırılmış Gülüşlerimin Tozu Avuçlarımda...
Sol Yanım Kırıklarla Dolu, Seni Özlüyor...
Ama Diyemiyorum ki Ona "Vazgeç Artık, Bitir, Unut Onu"...
Çünkü Unutamaz...
Unutamadım...
Unutturamazsında...
Seni Sevmek Hep Acı Demekti...
Bunu Bilerek Sevdim Seni...
Şimdi İse Bir "Neyse" İle Geçiştiriyorum Sadece...
Hadi Şimdi Benim İçin Bir Şarkı Çal Sevgili...
İçinde Senin Ömrünün Yaprakları Olsun...
Şarkıda, Uzağa Giden Sen Değil, Yüreğime Yakın Çehren Olsun...
İçinde Yüreğinden Kovulmuş, Şiirsel Bir Aşkı Anlatan Nağmeler Olsun...
Hangi Heceye Dokunsam Gözyaşlarımın Rengine Boyandı Saatler...
Masumluğunu Yitirmiş Dakikaları Adımlarken Akreple Yelkovanın Gölgesine Zincirlendi Duygularım...
Anladıklarımı Anlamadım Sayıp Düştüm Yollara Bilinmez ve Hesabı Tutulmaz Bir Vakitte...
Kaç Kere Denedim Bir Bilsen, Kaç Kere Yırttım Yüreğimin Kanatlarında Takılı Kalan Mektupları...
Her Seferinde Kalemim Ağladı ve Koşup Topladı Gönlümün Issız Sokaklarından Parça Parça Dağılmış Sayfaları...
Üşenmeden, Yorulmadan Biraraya Getirdi Yüreğimin Hecelerini...
Farkında Değildi Oysa ki Biraraya Getirdiği Her Hece Yüreğime Saplanan Bir Kurşundu...!
Kalbinin Esaretindeyim Hala...
Yüreğimde Olduğunu Aynada ki Aksime İtiraf Edememenin Cesaretsizliğindeyim...
Sorsan Söylerdim Belki Kendime Bile İtiraf Edemediğim Gerçeği...
Sorsaydın Söylerdim…
Bin Bir Umutla Yollarına Çıkma İsteğimin Nasıl Her Defasında Gururumun Önüne Takıldığını...
Sancılı Akşam Saatlerinde, Resimlerde Hep Aynı Bakan Gözlerine Gözbebeklerimden Yaşlar Boşalttığımı...
Hüznümün Adımın Anlamına Hiç Yakışmadığını…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.