Aklım Can Çekişiyor, Hafızamda Hüzünlü Günleri Bir Şairin...
Aşklar Değilmiş Değişen; İnsanlar…
Zamana Bırakmak Dedikleri Yalnızca Bir Avuntu...
Hasretini Yazmak İstiyorum Sana...
Yıkmak İstiyorum Matemimi...
Tenimde Bükemediğim Yaralarla,
Yazamadığım Kavuşmaları; Yaşamadığım Vuslatları Yazmak İstiyorum...
Yazılan Hiçbir Şey Teselli Olmaz Yokluğuna Ama, Yazarken Seni Düşünmek Can Olur Varlığıma...
Yazılanlar Bitince Bir İntihar Geçer Gözlerimden Sessizce, Sensizlik Bir Beden Daha Büyük Gelir Ömrüme...
Seni Yaşıyorum Derken, Gözlerimden Düşüyorum Damla Damla…
Sensizliği Soluyorum Şehrimin Issız Sokaklarında…
Olmaz Ya, Hissedersin Diye İzliyorum Sana Hayran Hayallerimi…
Ağlıyorum, Yaşanılası Duygularla…
Ben Her Şeyden Vazgeçiyorum da, Herşey Benden Vazgeçmiyor...
Sımsıkı Bağlanıyor, Yüreğim Yüreğine...
Kıpırdamıyor, Saplanıyor Vazgeçmişliğin Orta Yerine...
Sen Aklıma Gelince Zaman Donuyor, Akrep ve Yelkovan Ölüyor, Zamanla Geçmiyor Zaman...
Sensizliğinde Boğuluyor Harflerim...
Ne Yapsam Bir "Sen" Düşmüyor Yalnızlığıma Harflerimden Kelimelerime Kalemimden...
Oysa Ben Mutluklarımı Göçmen Bir Kuşun Kanatlarına Yükleyip Sana Göndereli Çok Olmuştu...
Özledim Seni; Ama Kollarım Bu Hasreti Saramayacak Kadar Kırık...
Varlığında Yokluğunla Yaşıyorum Ya, Ne Yazsam Hep Hüzün Yüklü Ölüme Düşüyor Harflerim...
Sen Yokken, Yok Noktası Virgülü Gülümsemelerimin...
Sendin hayallerimin "Asi" Sahibi…
Sende Güzeldi Dünyam…
Sende Güzeldi Hayat Dedikleri…
Senin Varlığında Doğardı Güneş...
Ama Senin İçin, Bir "Sen" Vardın Hatırı Sayılır, Benim İçin, "Biz" Vardık, Birimiz Eksilirse Yokolan...
Senin İçin, Herşeyin Sonu Vardı…
Benim İçin Herşey Sonsuzdu…
Sen Ağlayamazdın, Gururundan, Benim İse, Her Nota da Süzülürdü Gözlerimden Yaşlar…
Sen Herkese "Canım" Diye Hitap Ederdin, Benim İse; Sana "Canım" Derken İçim Titrerdi…
Sen, Her Gördüğüne Bakışlarını Fırlatırdın Muzipçe, Ben İse Sana Bakmaya Kıyamazdım…
Şimdi Sen Bırakılınca, Sıcak Kucaklara Göç Eden Bir Kuş, Ben İse Senin Yüreğine Mahkum Bir Tutsak...
Öyle Büyükmüşsün ki İçimde;
Ben Seni Öldürdükçe Sen Bana Kök Saldın..
Dönülmeyecek Du'alara Durdu Kıblem...
Ellerim Sen Kadar Açık Kaldı...
Sönmeyecek Yıldızlara Çevrildi Omuzlarım...
Sonra da İçimdeki Renklerin, Gökkuşaklarının Körü Oldum Ben...
Dudağımdaki Diğer Adın Koyu Bir Özlemdi...
İçimdeki İse Hep Özlenen...
Her Gece Yüreğini Giyinmek Benim İçin Ölüp Yeniden Doğmaktı Küllerimden...
Hiç Kimseye Değil Sana Bu Yazılanlar...
Kendimce Sen’in Yokluğuna ve Yokoluşuma (h)içlenmelerim...
Yoksun...
Gözlerimde Ararken Yüzünü Hüznünü Buldum Yüzümde..
Bir Kere Daha Sürseydim Yüzümü Yüzüne Feryadım Ahıma Karışmazdı İçimde...
Sen ki Gözlerinde Taşırken Umutlarını
Ben Hece Hece Kelimelerim de Boğuluyorum...
Yokluğuna ve Yok Oluşuma Bir Adım Daha Attım Şimdi...
Yoksun...
Öfkem Harf Harf Cümleleri Taşırır ve Bütün Veballeri Çekmek Kaleme ve Kağıda Düşer...
Yazılan Bütün Şiirler Sen Olur Soluksuzca...
Yoksun...
İki Kelime Arasında Kaybolan Ölü Bir Şairi Oynuyorum Şimdi Bütün Aynalarda...
Bir İç Çekiş Nefesimde, Susuyorum Adını...
Ne Yazsam Yokluğunda Bir Taraf Hep Eksik Kalıyor ve Yokluğun Yok Oluşum Oluyor...
Yılların Senli Yorgunluğu Var Üzerimde...
Beklemenin İse Çaresizliği...
Her Kalabalıkta Seni Aramaktan ve Her Yüzde Seni Görmeye Çalışmaktan Yoruldum Artık...
Her Cadde Bir Yokluk Her Sokak Bir Yalnızlık Bu Şehirde...
Her Adımda Uçurumvari Bir Boşluk, Her Adımda Geriye Dönüp Bir Bakış, Her Bakışta Sessiz Bir Haykırış...
Bilmek İstemesem de Biliyorum Aslında Gelmeyeceğini...
Senli Kelimeleri Yutup Avuttum Kendimi...
Kendimi Acıttım...
Her Şarkıda Seni Söyleyip Her Şiirde Seni Okudum...
Bu Kentte Ne Çok Bekledim Seni Bir Bilsen...
Ve Gelsen...
Şimdi Gelsen...
Okusan ve Duysan Senli Kelimelerimle Oluşan Üç Noktalı Senli Cümlelerimi...
Yalnızlığıma Nefesinle Hayat Ver Ey Kelimelerin Üstadı...
Öyle Derin Kuyulardayım ki, Çıkar Beni İçimden...
Al Beni Cümlelerine...
Bir Yalnızlık Abidesi Gövdemden Kurtar Beni...
Kanatlarım Kırık Olsa da Hayat Ol Sol Yanıma...
Gözleri Hayat Kadar Anlamlı Olan Adam...
Özlemlerinde Ölüyorum...
Bir Nefes İstemiyorum Aldığın Milyonlarca Nefesten Nefesime...
Seni İstiyorum, Yada Seni Unutturmayan Sözlerini...
Yaşamla Ölüm Arasındaki O İnce Çizginin Adı Senin Yokluğun...
Yokluğuna Yazdığım Şiirlerde Var Ettim Seni...
Devrik Cümlelerimin Gizli Özneleri Oldun...
Yastık Altı Düşlerimde Biriktirdim Var Olduğun Günleri...
Her Günü İkiye Böldüm...
Gündüz Yokluğun, Gece Düşsel Varlığın...
Bu İki Döngü Arasında Çığlık Çığlığa Yaşadım Hep Sensizliği...
Kaç Cevapsız Sorular Dolanır Aklımın Dip Köşelerinde..
Her Gece Senli Unutmalara Yattıkça, Hep İçinde Sen Olan Bir Düş’e Düşüyorum Beynimin Labirentlerinde...
Dilime Düşen Her Harf Adın Olup Yüzümde Asılı Kalıyorken, Sessizliğimde Sensizliğin Yokluğu Çoğalıyorken, Günü Geldiğinde Sensiz Ölürüm Diye, Adınla Süslenmiş Ölüm Şiirleri Biriktiriyorum Yüreğimde...
Sen; Bilmiyorsun Aslında Ne Kadar Uzaksan, Bir Fotoğraf Karesindeki Yüzün Kadar Yakınsın...
Ne Kadar İhbar Etsemde Sana Beni, Hala Ulu Orta Gizli Gizli Seviyorum Seni..
Diyeceğim O ki; Seni Kalbimden Çıkaramıyorum, Hiç Çıkaramadım Zaten...
Beceriksizim...!
Hadi Şimdi Durma...!
Vur Yüzüme Zayıflığımı...!
Güçsüzlüğümü, Sıradanlığımı...!
Gözbebeklerinde Boğulurken Tutma Ellerimi, Dokunma Dudaklarıma...
Utandır Beni Sebepsiz Yakarışlarımla...
Yakaramayıp Suskunluğumla...!
Sen'li Bir Ömrü Varlığıma Çok Gören Sen İhtar Çekip Durma Sen-siz-liğime...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.