Seni Okuyorum Bıraktığın Veda Cümlesinin Satırlarında...
Seni Görüyorum, Silüetin Dolaşıyor Bu Şehrin Tüm Sokaklarında...
Avuntu Arıyorum Dilimdeki Cümlelerle ve Her Cümle İçinde Seni Barındırıyor Hasret Kokan Kelimelerle…
Kırık Cümleler Döküyorum Boş Ruhumla Sayfalara...
Kalbinin En Issız Mısralarında Çıplak Ayakla Geziniyorum...
Hüzünlü Bir Rüzgarda Dağılıyor Dört Tarafı Umutsuzluklarla Çevrili Umutlarım...
Düşlerimin Zenginliğinde, Varlığının Yoksulluğunda Züleyha’nın İlk Du'ası Gibi Dilimdesin Sevgili...
Nasıl ki Sevgi Allah’tandır Sevgide Aynı Kaderi Paylaşmak da Ondandır Korkma…
Işığa Uçan Bir Pervane Misali Tene Yaklaştıkça Yanmak Varken Bu Sevdada Üşüyorsam Kayboluyordur Düşlerim...
Biliyorum Uzun Oldu Sen Gideli ve Anladım ki Hala İlk Gün Gibisin...
Sen Uzaklarda Bir Yerde, Sen Yüreğimde, Yüreğimin Gitmediği Şehrinde…
Ben İse Kırgın ve Dargın, Bir Yanı Islak ve Eksik...
Ağlayan Şiirler Yazıyorum Sana Yüreğimin Vurgun Yemiş Yerinden...
Dışarda Umursamaz Bir Rüzgar, Sensizliğe Kayan Bir Akşam...
Usulca Yağan Bir Yağmur ve Seni Almış Bir Fırtına...
Kapılmışsın Rüzgarına, Gidiyorsun…
Kal Diyemiyorum Sana...
Kal Öylece Bir Kaç Dakika, Sessizce...
Dokunma Diyemiyorum Sana….
Dokunma Gözlerime, Gözlerimde Kalan Bir Kaç Damla Ömrüne...
Söyleyemediklerim Dilimde Kayıp, Hayata Yenilmiş Duygular...
Susuyorum, Üşüyorum...
"Masal"ların İçindeyse Şayet Sevdalar, Doyasıya Yaşanabiliyor O Zaman", Demiş Birileri...
Bende Masal'ların İçinde Yaşadım Sevdamı...
Yazdığım Her Satırda Sevdam Vardı, Sana Dairdi Her Kelimem...
Ya Sen Vardın, Ya da Senden Ötesi Yoktu Zaten...
Acılar Geçiyordu Ama Yaralar Kanıyordu Hep...
Biliyorum, Dokunmasam Kaleme Unutacağım...
Isırmasam Kalemin Arkasını Susacağım...
Yorulmayacak Dudaklarım...
Sessizlik Olmayacak, Sensizlik Olmayacak...
Dahası Olmayacak, Ötesi, Yarası, İzi Kalmayacak...
Gidişimi İsteyen de, Ardımdan Boş Gözlerle Bakarken Dur Demeyen de Sendin...
Kasırgalardan Koruduğum Sevdamın, Meltemlerde Yok Olmasını Seyretmek Ne Kadar Acı...
Oysa O Narin Gelincik Ne Fırtınalar Atlatmıştı, Ne Acılar Yaşamıştı...
Geride Bıraktığın Gözlerinin Kahvesi Yaşatıyor Bedenimi...
Bitmez Dediğim Aşkın Kol Değneklerim...
Olmazdı Biliyorum, Olmazı İstedim…
Şimdi Gitmek Zamanı...
Biliyorum Gözlerine Bakınca Konuşamayacağım, Sırf Bu Yüzden Ellerinide Tutmayacağım...
Çünkü Son Defa Konuşacağım Sonra Hep Susacağım...
Ne Gözlerinin Kahvesine Dalacağım Nede Göğsünde Ruhumu Dinlendireceğim...
Adına Son Bir Şiir Yazıp Sonra Kalemini Kıracağım Bu Sevdanın...
Son Defa Anlatacağım Seni Severken Yanaklarımın Pembeliğini...
Son Defa Bakacağım Gözlerine...
Ve Bir Daha da Sen Gibi Bakmayacağım Hiçbir Göze...
Tek Güneşim Sen Kalacaksın...
Sen de Artık Olmayacaksın...
Ve Sen Şimdi Yoksun, Hiç Olmayacaksın Sınırsız Düşlerimde...
Tutmaya Kıyamasam da Ellerini Yine de İnadına Seveceğim Seni...
Gel Gör ki Kalemim Anlatamadı Sana Yüreğimdekini...
Yüreğime Takılan Soru İşaretisin Sen Belki'lerden İbaret ve Dayanılmaz Çelişkilerle Boğuşan...
Bir Sen Yaratıyorum İçimde, Yüreğimde ve Ruhumda Ünlemlerin Getirdiği Şaşkınlıklardan Arta Kalan, Birbirimizin Olmak Adına Bir Adım Atacak Kadar...
Çengeline Geçirdim Bedenimi ve Ruhumu, Yüreğine Saplandım...
Hadi Hem Beni Hem de Kendini Öldür İstersen...
Hazırdım Zaten İlk Gün Seninle Ölmeye ve Hazırım Hala Seve Seve Seninle Ölüme Gitmeye...
Ben ki Sevda Yolunun, O En Yürünmezinde Ayaklarımla Değil, Kalbimle Yürümüşüm...
Yorgun Adımlarımı Karşılıksız Bir Aşkın Ardınca Sürmüşüm...
"Yüzyıl Yanarın Eğer, Yanmayı Öğrendimse" Diyen Şair Gibi, Razıyım Ben de Sevgili...
Gülmesini Unutan Gözlerin Gülecekse Razıyım Benim Olsun, Bütün Yürünmez Yollar...
Bizim Son Sözümüz Olmamalı Birbirimize...
Gönülde Bitmeyen, Kelimelerde Nasıl Biter ki…
Bu Yüzden Sanırım; "Artık Susacağım" Dediğimde Bile Susamadım...
Onun İçin Sana Veda Etmeyeceğim...
Ben Senle Yaşayacağım, Sen Olmasan Bile…
Sonuna Üç Nokta Koyacağım Cümlemin, Belki Bir Virgül, Ama Asla Noktam Olmayacak...!
Ben Senle Tutundum Hayata, Kalbinden Baktım Dünyaya…
Senle Ağladım, Belki Sana Ağladım…
İçten ve Derinden Hissettim Sevinçlerini…
Farkındayım; Tozpembe Olmadı Her Şeyimiz Ama, Her Ne Yaşandıysa, Senle Olması Yetiyor Bana...
Ayaklarım Hep Yere Bastı Bu Konuda.
Çok Büyük Hayaller Kurmadım, Bu Yüzden Her Şeye İnat Ayakta Kaldım...
Sevgin Bana Güç Verdi...
Bana Öğrettiklerinden Sonra Mutluluğa Boğmak İsterken Seni;
Nasıl Uzak Kalabilirim?
Nasıl Kopabilirim?
Dilim Nasıl Söyler ki Bir Veda Cümlesini?
Nasıl Diyebilirim ki Elveda?
Bunu İsteme...!
Gücümün Yetmediği Tek Şey Bu, Bunu Çok İyi Anladım…
Ben O Gün Geldiğinde Sana; En Fazla Teşekkür Ederim…
Ve Beklerim…
İnandıklarımı...
Seni…
Senli Günleri…
Soğuk Bir Günün Kıyısından Sensizliğe Bakıyorum Artık...
Hasretinin Ummanına Dalıyor Bakışlarım...
Umutlarımı Bağlayıp Bir Taşa, Bırakıyorum Sonsuzluğun Sonuna...
Kapatıyorum Kendimi Sessizliğe ve Yine Konuşmamak Üzere Susuyorum...
Farkındayım Çok Sürmez Suskunluğum...
Çünkü Hayalin Vurdukça Gönlümün Sahiline, Kalemimi Batırıp Yüreğime, Bir Şiire Suretini İşliyorum...
Ve Yine Geçip Karşısına "Dön" Diye Haykırıyorum...
Bu Yüzden Uzun Sürmez Suskunluğum...
Ben Sadece Kendimi Kandırıyorum...
Sevmeler Zordur, Unutmalar İse Sıradan...
Bir Sevda Masalı Olur Sıradanlaşmışlıklarım...
Kifayetsizdir O Sıra Zaman...
Bir Ayrılık Öyküsü Derim Yaşanılan...
Ki Sevmek Bir Acı, Bir Hicran, Bir Hüsrandır Aslında...
Peki Unutmuşmuyumdur ki Seni?
Yo Asla Öyle Bir Zaman Olmayacak, Ki Var mıdır Acaba Seni Bana Unutturacak Bir Zaman?
Sensiz Yaşanılacak Bir Yer Var mıdır ki?
Ki Olsa Neye Yarar İçinde Sen Olmayan Bir Dünya Sen Olmayan Bir Hayal...
Bir Gün Bana Sorarsan "Beni Seviyor musun" Diye, Bir Sessizlik Çöker Üstüme...
İçimden Haykırırım Delicesine "Seni Seviyorum" Seni Seviyorum" Diye...
Atılıp Boynuna Sarılasım Gelir, "Beni Sar Hiç Bırakma" Diyesim Gelir...
Ama Ben Susarım Söyleyemem İçimdekileri...
İçime, Benliğime Gömmüşüm Seni...
Kalbiminse En Derin Köşesinde Sevgin...
Zaman Geçtikçe Parçalayacak Beni...
Ölesiye Mutsuz Olan Bu Ruhum Her Zaman Seni Arzulayacak...
Ama Ben Suskunluğumla Kalacağım...
Başında Ayrılmış Yollarımız Meğer...
Boşuna Üzdük Birbirimizi, Boş Yere Hayallerle Avuttuk Kendimizi...
Artık Veda Etmenin Zamanı Geldi
Git, Seni Bekleyen Mutluluğuna Git...
Ben Son Günümü Bekleyeceğim...
Göğsümdeki Ateşle Öldüğümü Düşünme Sakın...
Nasılsa Bu Yürekle Ben Varlığına da Yanarım Yokluğuna da…
Dertlenme…
Avucumda Sızlayan Bir Damla Yaş Olsan da Yeter Bana...
Gözlerindeki Sevdalı Kervanlara Yetişemesem de
Bilirim ki; Yüreğinde Olmak Bir Kadına Verilmiş En Büyük Ödüldür...
Eğer Bir Gün Yüreğin Yorulursan Gittiğin Yollarda, Eski, Ama Tanıdık Bir Yürekte Nefeslenmek İsterse Yüreğin, Hoyrat Seviler Yorarsa Seni Hiç Düşünme!
Gel!
Yüreğime Demirle...
Çünkü Ben Seni Bekliyor Olacağım Kalbime Vurmuş Olduğun Mühürle…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.