Sen Susunca Hayat da Susuyor Bende...!

Nicedir Yazamıyorum...
O Kadar Çok Susmak İstiyorum ki; Bağır Çağır Konuşmam Gereken Bu Zamanlarda...
Hayat Desen Zaten Varolmayan Diyarlarda...
Bekliyorum Beklediğimin Ne Olduğunu Bilemeden...
Biliyorum Aslında Hiç Bir Şey Bilmediğimi Bilemediğimi Haftada Bir Belki Haftalarca Sonra...
Bu Gece Daha Yalnız Yalnızlığım...!
Bu Gece Daha Issız...
Ne Bir Umut Dolaşır Ne de Pembe Düşlü Hayallerim...
Sadece Sensizliğimin Çığlıkları Yankılanır Avaz Avaz, Yakar İçimi Sonsuz Ateşi...
Deli Özlemlerin Hasreti Tüter...
Nedense Gri Bir Kuyu Çeker Beni İçine...
Boşluğa... 
Kayboluşlara...
Uzaklaşır Hayalin, Tutmaz Ellerimden...
Bir Yanım Eksilir...
Amansız Bir Fırtına Önüne Katar Seni...
Gözlerim Göğün Mavisinde Tutuşurken Yangını Sönen Sokaklarda Rüzgarı...
Haylaz, Bir O Kadar da Sıcak Özlemi...
Sarıp Sarmalıyor, Ensemde Geziniyor Nefesi...
Adı Şiirlerime Tadı Dudaklarıma Mühür...
Ne Çok Özlemiş Ne Çok Beklemişim Meğerse...
Zaman Gençliğimi Alsa Bile, İçimde Sakladıklarıma El Değdirememiş Kimse...
Canımı Acıtıyor Yokluğun...
Ne Zaman Boş Bir Bank Görsem Düşersin Aklımın Orta Yerine...
Ne Zaman Kurtulsam Suretinin Büyüsünden Koşar Adım Giderim Eve, Kafamı Bir Kere Bile Kaldırmadan...
Gözlerim Hep Sokak Taşlarına Bakar...
Bir Onlar Görür Gözlerimde ki Seni...
Ben Şimdi Ne Zaman Şarkı Dinlesem Hıçkırıklara Boğulurum...
Ben Ne Zaman Adını Duysam Hiç Olmadığım Kadar Durgunlaşırım...
Ve Ben Ne Zaman Adını Söylesem Nefesim Hep "Sen" Kokar...
Ben Şimdi de Seninleyim... 
Sana Bakıyor Seni Seyrediyorum... 
An Gelir Kollarında Hissederim Kendimi An Gelir Kulağıma Mırıldanırsın Aşk'ın Melodisi...
Kaybolurum Gözlerinde, Kalbinin İçinde... 
Seni Yine Yeniden Keşfederim Her Saniyemde... 
Oysa ki Ben Hiç Gülmemiştim Hayatımda... 
Gülmeyi Senden Öğrendim, Senin Yanında... 
Gözlerim Senden Başkasını Almadı Rüyalarıma...
Tek İsteğim Avuçlarında Avuçlarımın Terlemesi Yastığının Bir Köşesiydi....
Kimi Zaman Hayallerim, Kimi Zaman da Heveslerim Ertelendi Söylenmeyen Sözlerindendi...
Şöyle Büyük Harflerle Bir Çırpıda Gözlerimin Tam İçine, Yüreğimin Sen Olan O Köşesine Bir Seslenseydin...
Ama Seslenmedin...
Seslenir Gibilerin Çoktu, Kim Bilir Belki de Ben Hissedemedim...
Ama İçimde Bir Umut, Adını Her Duyduğumda Hatırlatıyor Kendini...
Ve Alt Yazısı Geçiyor Yüreğinden Geçenlerinin...
Parmak Uçlarıma Vuruyor Yokluğun...
Yine Sen Düşüyorsun Satırlarıma...
Yine Seni Çiziyorum Şiir Dolusu...
Sonra Geçip Karşısına İyi ki Varsın Diyorum...
Bir Daha Ağlamak Yok Diyorum, Sonra Bozup Tevbemi Günahlarıma Bir Yenisini Ekliyorum...
Gidişinin Ardından Kendimi Avutamamak Zoruma Gidiyor...
Yokluğundan Sonra Hüküm Giydirmiştim Ya Yamalı Hayallerime?
Kırmıştım Ya Yürek Kalemimi Kendi Ellerimle?
Kar Etmedi Yokluğunda, Yoksulluğunda, Yokluğumda...
Gittin Ya?
Ardından Senin Gibi Olabilmeyi İstemedim Bende!
Gitmek İstedim Yokluğuna Boyalı Bu Soğuk Şehirden!
Sırf Yokluğuna Şahit Olmamak İçin Gitmek!
Ama Hep Yağmurun Nemini Taşıyan Sokak Kaldırımlarında Kayboldu Ürkek Adımlarım...
Gitmenin Bu Kadar Ağır Olduğunu Bilmezdim...
Ve Bu Kadar Hiçliğe Sürüklendiğimi Bilerek, İlerlemek Zorunda Kalmak...!
Seni Soluduğum O Havadan Uzaklaşmak Hayattan Kesilmek Gibiydi...!
Ağlamadım...
Islatmak İstemedim Şehrin Sokaklarını... 
Seninle Ayak İzlerimiz Vardı, Kimse Yürüsün İstemedim Üstümüzden...
Sustum Sadece İçime Atarak, Acıyı Yutarak... 
Başa Çıkamadım Acmla....
Sen Benden Gittin Gideli, Yüreğim Kafese Kapatlmş Bir Kuş Misali: 
Ne Uçabiliyor Ne de Kaçabiliyor...
Sen Benden Gittin Gideli, Her Şey Yarım Aynı Ben Gibi! 
Geldin, Sözlerinle, Gözlerinle O Sıcacık Yüreğinle Yorgun Yüreğime Dokundun...
Kanayan Yaralarımı, Gözyaşlarımı, Kimsenin Bilmediği Sırlarımı Gördün...
Dostça Uzandın...
Anladın...
Dinledin...
Hayat Bir Başka Güzeldi Artık...
Güneş Bir Başka Sıcaktı...
Rüzgarların Yönü Senden Bana Doğruydu... 
Her Damla Yağmurda Sen Yağıyordun...
Her Acı Tükenmeye Müebbet Mahkumdu... 
Gözyaşları Mutluluktandı...
Güneşi Bilirsin Ya?
Hep Aynı Yerden Doğar, Bazen Ilık, Bazen Sıcak, Bazen de Yakar... 
Kimi Gün Bulutlar Saklasa da, Bilirsin ki Ardında Bir Gerçek Var...
İşte; Sen de Benim Gözlerimde Öyle Doğdun... 
Bazen Islak, Bazen Kederli, Bazen de Işıl Işıldın... 
Bir An Gözlerimi Kapatsam da, Bilirdim ki Ardında Sen Vardın....
Ve Gittin...!
Sensizliğe Lal Oldu Dilim...
Yirmi Dokuz Harfe İnat Boğazımı Yırtarcasına Sustum...
Sesini Kattım Susuşuma Suç Üstü Yakalandığım Gece Sayıklamalarımda...
Söyle, Şimdi İçimde ki Tek Notayla Nasıl Şarkı Söylerim ki Kulaklarına? 
Senden Başka Bir Şey Görmeyen Gözlerimin Rotasını Nasıl Çeviririm Ayrılığa?  
Sahi Levh-i Mahfuz da mı Yazılmıştın Alnıma?
Daha Doğmadan mı Sevmeye Başlamıştım Seni?
Çünkü Sanki Bir Tek Seni Sevmeyi Öğrenmişim Gibiyim Bugünlerde... 
Gittiğinde Bana Birşey Yapmadığını Sandın...!
Sen, Önce Konuşmayı Öğretip, Sonra Benden Tek Tek Cümlelerimi Çaldın...!
Sen, Önce Bana Sevmeyi Öğretip, Sonra Benden Kendini Aldın...! 
Gittiğinde Sadece Parmak Uçlarım Kan Topladı, Akmadı...
Ondan Bu Acılı Cümlelerim, Acın İçimde Kaldı... 
Perdelerim Çekili Gittiğin Günün Akşamından Beri...
Bazen Penceremden Esen Rüzgar, Bazen de İçimdeki Ağlamaklı Sessizliğin Hüznü Kıpırtadıyor Onu Yerinden...
Ellerim Telefona Gidiyor...
Çerçevesinden Umut Silinmiş Bir Resmin Kucağında...
Tuşlara Basacak Cesaretim Yok Yüreğimde...
Söyleyebileceğim Tek Bir Sözcük Gelmiyor Bükük Dudaklarımın Arasına, Gel, Sadece Gelden Başka...
Yalnızlığım Yanımda, Sensizliğinle Mücadeleyim.. 
Gelişin Kadar Gidişin de Yaktı Yüreğimden Arta Kalanları...
Sen Giderken Milyon Kere Yandım, Ama Ateşsiz Ama Dumansız... 
Bir Ölümü Bir de Seni Bekledim Gözlerim Acıtan Uzaklıklara Bakarken...
Bir Gün Gelirsin Diye Hep Bekledim Çocukça Bir Heyecanla...
Çocuklar Gibi... 
Çocuk Yüreğimle... 
Gittiğinden Bu Yana Yokluğunla Baş Başa Gözlerim... 
Ben Hala Bıraktığın Yerdeyim...
Saçlarımda Nefesinin Kokusu Var Yanaklarımda Dokunuşunun Sıcaklığı... 
Öylesine Aşığım ki Sana, Öylesine Sevdalı ki Sana Artık Sesim Çıkmıyor, Kelimeler Yetmiyor, Kirpiklerim Birbirine Kavuşmuyor...
Sen Aklıma Düşünce Bana Bir Şeyler Oluyor...
İnce İnce Diziliyor Kelimeler, Seni Düşleyince Kopuyor Kıyamet Sanki Üstüme Üstüme...! 
Teşhisi Konulmamış Yanılgılar İçinde Tutsaklığım..
Gel-Gitler Akıtıyorum Ömürlük Nehrime...
Yazmak Kaleme Yakışsa da Kağıt Kalemden Çıkanlara Yeniliyor Artık...
Ve Her Öykü Başlamadan Bitiyor Daha İlk Cümlesinde...
Gözlerimi Kapatıp, İçime Çekiliyorum... 
Çırpınıyor Yüreğim... 
Sensizliğin Yükü O Kadar Ağır ki! Taşıyamıyorum... 
Birbiri Ardı Sıra Sıcacık Yağmurlarım Dökülmeye Başlıyor Sana…
Hayatımın Uslanmaz Ruhuna, Tatlı Belasına... 
İçimde Ipıslak Oluyorsun... 
Sevdamın Ateşiyle Kuruluyorum Seni...

Şimdi Bir Aralığın Ortasında Kalakalan Kadınım, Bir Çabalayan Bir Bocalayan… 
Gözlerinde Gözlerimi Gördüğüm, Nefesini Yanımda İstiyorum Her Gün, Her An… 
Sensiz Attığım Adımlardan Memnun Değilim... 
Teninin Kokusunu İçimde, Soluğun Soluğum Olduğu Müddetçe Ruhumun Anlamı Var...
İşte Bu Cümleyi Edecek Kadar Sarhoşum...
Dakikalar Sana Geliyor, Benden Gidiyor Sana Ulaşmadığım Her Saniyede... 
Tenimde Gezinirken İsmin, İzin, İzsizliğinin Olmayışını Düşünüyorum: 
Korkuyor, Ürperiyor Bir Yanım... 
Varlığın Bu Denli Zorken, Yokluğundan Korkuyorum...
Bir Merhabana Bile Razıyken Beni Görmezden Gelmen, Yokmuşum Gibi Davranman Yok mu, İşte Bu Beni Hergün Biraz Daha Yiyip Bitiren...
Oysa Ben Bir Merhabana Bile Bir Ömür Verirdim... 
Bir Merhabayı Çok Gördün, Ama Bil ki Bin Ömür Geçsede Sensiz, Sen Hep Varsın... 
Seni Yüreğimden Koparıp Atamadım...
Yanıldım Demiyorum...
Diyemiyorum...
Tek Bir Güne Bin Asırlık Mutluluk Sığdırdın ve Ben Bin Yaşındayım Şimdi...!
Ölüler Susmalı, Du'a Beklemeli Öyle Ya...!
Öyleyse;
Üç Şiir, Bir Aşk, Bir Sevda Masalı Okur musun Ruhuma?!


Ellerime Dokundu Artık Yüreğimdeki Kederim… 
Cümlelerim Teker Teker Nedamet Oluyor Sensiz Güncelerimde… 
Aşk Değilim Ben Be Sevgili! 
Konuşsam Sözüm Uçar, Yazsam Yazım Silinir, Sevilsem Siluetim Yanar Hafızalarda…
Yakmaz Alevim, Yanarım Kendim…
Seni Her Özlediğimde Bir Damla Asarım Kirpiğimin Kimsesiz Boşluğuna… 
Kirpiğimin Boşluğundan Bakarım Sana… 
Yani Özlemle, Yani Aşkla...!
İsyansız Acılar Biriktirip İmkansız Aşkıma, Hasreti Gömerim Kalbimin Samanyoluna… 
Her Yıldız Kaydığında Üşür Gözlerim…
Aşk (Sen) Acıya Değdiği Zaman Daha Çok Aşık Eder Beni Kendine… 
Hasretin (Senin) Gurbet Elden Dönmeni Beklerim Hasretle...
Sana Aç, Hüzne Muhtaç Yüreğim Kalır Aşkın Kapalı Kapılarının Ardında…
Seni Her Düşündüğümde Acır Yüreğimdeki Boşluk... 
Yıkılır Aşkın Gök Kubbesi Üstüme… 
Benliğim Kaldıramaz Bu Yükü Geceler Boyu…
Susar Dilimdeki Boşluğun, Susarım Hep Kendime… 
Dilim Sana Ait Kelimelerle Kekelerken, Yüreğim Özlemle Taşarken Susarım Kendi Sesime… 
Şimdi Bir Yalnızlık Ayazıma Düşen, Gün Dönümlerinde Keder Tüten Evlerin Saçaklarından Topladığım... 
Kederli Bir Şarkı Adın Geceler Boyu Tersinden Okunan, Bestesiz Şarkılar Gibi Söylenen…
Sözlerim Uçtu, Yazılarım Silindi, Yüzüm Yandı Artık Sensiz Aynalarda… 
Yazımda, Yazgımda Sevdayaydı, Sevdamdandı… 
Kırıldı Artık Kalemi Sevdanın...
Sukutun Gizemli Yamaçlarında Gizleniyor Yazgısına...
Yani Aşksızlığına…

Anlatmaya Yetmiyor Seni Bildiğim Sözcükler...
Kurduğum Kuracağım Cümlelerin Hiçbiri Sen Olamıyor...
Kendime Anlatmaya Çalışıyorum Yarım Kalıyor Öyküm...
Hasretim Sen Oluyorsun, Özlemine Direniyorum...
Anlatamıyorum İşte, Kendime Anlatmaktan Acizim Seni...
Suskunluk Sağanağına Yakalanıyorum...
Herşey Sussun Ama Sen Susma Bende...
Sen Susunca Göğüm, Toprağım Susuyor, Bir Çöl Yolcusu Oluyorum...
Ufkum Daralıyor, Kendime Mahkum Oluyorum...
Suskunluk Sağanağında Kalıyorum...
Sen Susma...
Sen Susunca Hayat da Susuyor Bende...!

Her Şey Apaçık Ortadaydı, Kadın Daha Fazla Bir Şey Söyleyemezdi...
Adam Baksaydı Görecekti, Adam Bakmadı, Görmedi...
Kadın Hiçbir Şey Söylemedi...
Kadın Sanıyordu ki Her Şeyi İçinde Tutmak İyi Yoldu, Değilmiş, Bilmiyordu Kadın...
Adam Hiçbir Zaman Sormadı, Sorsaydı Söyleyecekti Kadın...
Kadın Bekledi, Kadın Sevdi...
Adam Görmedi, Adam Dönmedi...
Kadın Sevdi, Adam Yıprattı...
Kadın Ayağa Kalktı, Adam Bir Tekme Daha Attı...
Aradan Çok Zaman Geçti, Acılar Hafifledi Ama Sızısı Hiç Dinmedi...
Ve Bir Gün Kadın Tükendi, Karar Verdi...
Kanaya Kanaya da Olsa Sürünerek de Olsa Ona Gidecekti...
Gitti...
Sadece Gitmek, Nefes Almak İstedi...
Adam "Kal" Demedi...
Kadın Suçlamadı, Hayatını O Adam İçin Ayırmıştı Çünkü... 
Ve Usulca Gitti Kadın...
Çünkü Biliyordu, Bir İnsanın Yüreğine Düşmek Gitmekten Çok Daha Zordu...
Çünkü Biliyordu Kadın: İnsan Sevince İki Kişilik Nefes Alıyordu....