1 Mayıs 2013 Çarşamba

Ağlama, Dolmasın Gözlerin...!


Ağlama Artık...!
Sevseydi Hiç Gidermiydi?
Gömermiydi Seni Dinlediği O Şarkılara?
Çekebilirmiydi Gözlerini Gözlerinden Ellerini Saçlarından?
Eğer Sevseydi Kıyarmıydı İnci Tanesi Gözyaşlarına?
Yağmur Olur Yağmazmıydı Yangınlarına?

Eğer Sevseydi Böyle Boynu Bükük Gözü Yaşlı Bırakırmıydı Seni Sırılsıklam?
Hiç Yalnız Kalırmıydın Gözyaşlarıyla?
Yalnızlığa Gömermiydi Hayallerini?
Kor Ateşlere Atarmıydı Seni?
Sus Artık Ağlama, Sevmemiş İşte!
Sevseydi Şu An Yanında Olurdu...
Gözlerin Gözlerinde, Elleri Ellerinde, Aşk'ı İçinde ve Ruh'u Bedeninde Olurdu...
Resimlere Ağlıyarak Bakmazdın, Yüreği Yüreğini Isıtırdı,
Böylesine Mutsuzluğa Mahkum Etmezdi Seni...
Sığınmazdı Bahanelerin Arkasına, Dikilirdi Tüm Ayrılıkların Karşısına Korkusuzca...
Sevseydi Eğer Özletmezdi Kendini,
Küçücük Yüreğine Sonsuz Dertler Bırakmazdı...

Eğer Sevseydi Yediremezdi Kendine Bir Başkasının Sana O'nun Gibi Bakmasını...
Bir Başkasının O'nun Gibi Sarılabileceğin Düşüncesi Yerle Bir Ederdi Onu...

Ağlama...!
Dolmasın Gözlerin...!
Sevseydi Eğer Kendi Elleriyle Teslim Etmezdi Seni Bir Başkasının Kollarına...!
Titrerdi Yüreği Kokun Karışacak Diye Başka Birinin Kokusuna...

Eğer Sevseydi, Delicesine Kıskanırdı Gözlerine Bir Başkası Bakacak Saçlarını Bir Başkası Okşayacak Diye...
Bir Başkası Öpecek Bir Başkası Değecek Tenine Diye Deli Olurdu...!
Ağlama Artık...!
Yüreğinden, Senden Gitmek mi İstiyor Bırak Gitsin...!
Ellerinden Tutmayı, Gözlerine Bakmayı Bilmeyeni, Sevmeyi Bilmeyeni, Sevdana Yüreği Yetmeyeni, O Kocaman Yüreği Anlamayanı Bırak Gitsin...!
Yeter!
Ağlama Artık...!
Yazık Oluyor, Hemde Çok Yazık Oluyor İnci Tanesi Gözyaşlarına...!

Kimse Beni Anlamıyor...!
Ne Ana, Ne Baba, Ne Kardeş, Ne Dost, Ne Sevgili...!

Kimseye Bir Türlü Anlatamadım Kendimi...!
Ne Gözlerimle, Ne Sözlerimle, Ne de Kalemimle...
Anlatmadım, Onu Ne Çok Sevdiğimi...
Anlatamadım Aşkıyla Yanıp, Hasretiyle Kavrulduğumu...
Kor Gibi Yanıp, Kül Gibi Savrulduğumu Anlatamadım...!

Bu Kadar mı Ulaşılmazdı Benim Düşlerim?
Bu Kadar mı İmkansızdı Tüm Heveslerim?

Kim Vurduysa Hep Sol Yanımdan Vurdu, Kim Kırdıysa Sol Yanımdan Kırdı...
Vedalı Vedasız Tüm Terkedenler Solumdan Çekip Gitti...
Ne Zaman Sol Yanımı Sevmeye Çalışsam Hep Darbeyi Sol Yanımdan Yedim...
Kadere Bak ki; Nereye Gidersem Gideyim, Nereye Dönersem Döneyim Dünyanın Bir Tarafı Mutlaka Sol Tarafıma Düştü...


Canın Sağolsun Aşkım...!
Gururla Dolsun Yüreğin...!

Tüm Sevdalara Yürek Kapatmış Beni Bir de Sen Vurdun Ya En İncinmiş Yanımdan, Sen Çok Yaşa Sevgili...!
Sen Çok Yaşa...!

Küstürdün Beni "Sen" Diye Yazacağım Şiirlerime...
Küstürdün Beni Yüreğimde Sakladığım Senli Hayallerime ve Düşlerime...

Bundan Sonra Sen Yaz Senaryoyu Ben Oynayayım...!
Ama Şunu Bil ki; Ömrüm Boyunca  Sol Yanım Dargın, Sol Yanım Kırgın, Sol Yanım Küskün Kalacak Sana...!


Herkes Yüreğinin Büyüklüğü Kadar Seviyor İşte...!
Kimisi Sevdasında Cesaretlidir, Kendi Ömrüne Bile Çelme Atıyor, Kimisi Yüreksizliğiyle Seveni İtiyor...
Kimisi Sevdasına Canında Bedel Ödüyor, Kimisi de Bilmeden Düşüyor Tuzağına Kaderin...
Onu Sevmek, Kimi Zaman Acımasız Bir Kalp Ağrısı Kimi Zaman da O Ağrıya Tek Çareydi...
Onu Sevmek, Kimi Zaman Tereddütsüz Ateşlere Yürümek, Dayanacak Gücümün Kalmadığı An'larda Her Güçlüğe Göğüs Gerebilmekti...
Onu Sevmek, Belkileri Amaları  Keşkeleri Yok Edip Her  Du'ada Onu İlk Sıraya Koyabilmekti...
Her Kalemin Ucuna Düşen Harf Onaydı...
Her Dilimin Ucuna Gelen Kelime Oydu...
Ben Her Yazdığım Kelimede Her Kurduğum Cümlede Onu Büyüttüm...
Aşkın En Ateşlisi Onaydı...
Sevginin En Güzeli, Belki de En Özeli Onaydı...
Aşkım Büyüktü, Ateşi Aşkımdan da Büyüktü...
Beni Nasıl Yakıp, Erittiğini Bilemedi...
Çok Sevdim Onu, Tertemiz Duygularla Sevdim...
Her Dakika Her Saniye Canım Yandı Yine de Ne Tatlı Verdiği Acı Dedim...
Hep Hak Verdim, Her Zaman "Yarın Anlayacak" Dedim...
Anlamadı...!
Çok Zor Olacak Unutmak...
İmkansızlıklar ve Ulaşılmazlıklarla Geçen Bir Ömrün Sonunda Belki de İlk Defa Aşkı Onda Bulmuştum...
Belki de İlk Defa Böylesine Tutulmuştum...
Yine Anladım ki Şans Kapıyı Kıramamış...
Sadece Ben Kendi Kendimi Kandırmışım...!


Bazen İnsan Çok Farklı Şeyler Hayal Eder Gerçekleşmesini Tüm Kalbiyle İstediği...
Ve Kader Gün Gelir Bir Deprem Gibi Sarsar Hayatını...
İşte O Zaman Alt-Üst Olursun...!
Hiç İstemediğin Bir Kaderi Yaşamak Zorunda Bırakılarak Beklenmedik Bir Anda Hayallerin Yıkılır Üzerine, Ezilir, Un-Ufak Olursun...!

Bütün Kırılmış Dallara Rağmen Ufacık Bir Dala Tutunmuş  Bekliyor Aciz Ruhum...
Acılara ve Önümdeki Günlerin Getireceği Mutsuzluklara Gebe Yüreğim, Siyahlara Mesken Biçareliğim...
Kaçınılması İmkansız Kaderimin Karşısına Geçtim Oturdum...
Ne Diyecek Bana Merakla Bekliyor, Sessiz Bir Şekilde Elveda Edişimi, Tükenişimi, Bitişimi,
Hayatımın Nasıl da Çıkmaza Sürükendiğini İzliyorum Çaresizce...
Ağlıyorum ve Yavaş Yavaş Tükeniyorum...!


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.