Sustu ve Akşamı Bekledi Gözlerim...
Güneşin Battığı Tepelerde Gökgürültüsüne Karışık Bir Yalnızlık Belirdi...
Sanki Yüreğim Yağmur, Yüreğim Sensizlik...
İşte Sana Anlatamadığım En Büyük Kimsesizlik...
Şimdi Hayatımın En Belirsiz Zamanlarından Birisi İle Daha Yine Kendi Başımayım...
Susuyor ve Seni Dinliyorum...
Adı Hayallerime Senden Kalan Çaresizlik...
Oysa Dudaklarından Dökülen Her Kelime Sonbaharları Taşıyordu Duygularıma...
Yağmurlar Yağıyordu Uykularıma...
Şimdi Öyle Bir Vakit ki Bu Yaşadığım, Ne Kelimeler Kendi Yerlerini Buluyor, Ne de Sana Söylemeye Cesaret Edebildiğim Cümleler...
Sen Yoksun Aslında Ama Ben Hep Varmışsın Hep Buradaymışsın Gibi Yaşıyorum...
Aşk Oluyorum Kendimce Dudaklarında....
En Güzel Aşk'ları Anlatıyorsun Bana...
En Güzel Sevdaları Bırakıyorsun Kollarıma...
Nice Vedalar Yok Oluyor Yalnızlığımda...
Hayatımda Herşeyin Bir Tarafa Atıldığı Zamanlarımda Çıkıyorsun Birden Karşıma...
Yağmurda Kendimi Dinlerken...
Penceremden Yıldız Kovalarken...
Şiirler Yazarken Yüreğine, Birden Dokunuyorsun Senden Kaçıramadığım Yüreğime...
Evet Özledim Diyorum, Özledim Seni Hem de Deliler Gibi...
Sende Kalan Her Şeyi...
Gündüzü, Geceyi...
Dünde Kalan Her Heceyi Özledim...
Gel Desem Biliyorum, Gelmeyeceksin...
Ve Ne Kadar Özlediğimi Bilemeyeceksin...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.