Yine Yüreğimde Acı, Yine Heryerde Hüzün, Yine Gözlerimde Hiç Dinmeyen Gözyaşlarım Var...
Sanki İçimde Sessiz Bir Fırtına Esiyor, Sonra Bardaktan Boşanırcasına Yağmur Yağıyor Gözlerimden; "Özledim" Diye...
Yürek Kalemim Gönül Defterine Dokunmak, İçinden Geçenleri Sayfalarına Dökmek İstiyor...
Uzun, Çok Uzun Bir Yazı Yazmak Geçiyor İçimden...
Yüreğimden Bahsetmek, Kime Neden Kırıldığımı, Kimin Beni Neden Yanlış Anladığını, Neden Her Akşam Ağladığımı Yazmak, Yüreğimdeki Yaradan Bahsetmek, Kimselere Söyleyemedim Acılarımı, Bekleyişimin Öyküsünü, Yüreğimde Kopan Fırtınaları, Dalgalar Dövdüğü Hayallerimi Yazmak Geçiyor İçimden...
Ama Düşüncelerim Neden Yorgun Böyle?
Dile Gelen Tüm Kelimelerim Neden Böylesine Bitik?
Neden Sözcüklerim Kalbim Gibi Kırık Dökük?
Sanki Bitap Düşmüş Gönlümden Yürek Kalemime Dökülenler...
Günlerdir Nerdeydim Ben?
Yaşıyor muydum Yoksa Ölmüş müydüm?
Yerde miydim Gökte mi, Yoksa İki Bilinmezlik Arası Bir Diyarda mı?
Neler Olmuştu Bana?
Bir Şeyler Olmuş Ama Tam Olarak Bilmiyorum...
Kimbilir, Belki de Bilmek İstemiyorum...
Aslında Bildiğim Bir Şey Yok Şu Aralar...
Bir Bilinmezlik İçinde Yaşayıp Gidiyorum Öylesine...
Bazen Bu Girdaptan Kurtulmak İstiyorum Ama Olduğum Yerden Bir Adım Dahi Uzaklaşamıyorum...
Sabah Güneşiyle Doğuyor, Akşam Güneşiyle Batıyorum...
Esen Her Rüzgarla Esiyor, Yağan Her Yağmurla Ağlıyorum...
Yüreğim Yanıyor Ama Ellerim Üşüyor...
Bedenim Sanki Buzlar İçinde Kalmış Gibi Titriyor...
Kalbim Atıyor Ama Ben Atışlarını Hissetmiyorum...
Unutmak İstedikçe Hatırlıyor Kaçmak İstedikçe Bir Şeylere Takılıyorum...
Adeta Nefesim Tükeniyor...
Boğuluyorum...
Sanki Rüzgarda Savrulan Bir Yaprak Gibi Aşkın Duvarlarına Çarpıp Duruyorum...
Sonra Bir Çığlık Kanıyor En Derinlerimde ve Ben Çok Acı Çekiyorum...
Haykırmak İstiyorum Yalnızlığımda Boğulduğum Anılarımı...
Yazdıkça Satırlarımda Kaybolmak, Yok Olmak İstiyorum...
Yanıyor Parmak Uçlarım Ateşe Değmiş Gibi Sızlayarak...
Sonra Yüreğime Düşüyor Bir Kıvılcım Tutuşuyor Yüreğim...
Yanıyor Yüreğim...
Eriyor Sevgim...
Avuçlarında Hasretin, Özlemin Yangınları Var...
Ellerim, Bedenim, Yüreğim Üşüyor, Buza Dönüyor Hayatım...
Acı Bir Karanlık Çökmüş Sanki Şehrin Üzerine...
Dışarıda Deli Gibi Yağmur Yağıyor ve Ben Sırılsıklam Oturuyorum Öylece...
Gönmüldükce Gömülüyorum Yalnızlığıma...
Güneş Solgun, Yağmurlar Durmuyor Tıpkı Benim Durmak Bilmeyen Gözyaşlarım Gibi...
Hazan Rüzgarına Yakalanmış Bir Yaprak Gibi Rengi Kaçmış Yüzümün, Feri Sönmüş Gözlerimin...
Sessizliğimin İçinde Bir Sürü Ses Var Kulağımda Yankılanan...
Kelimelerim Birbirine Dolanıyor, Kafamdaki Karmaşıklık Cümlelerime Yansıyor...
Tarifsiz Duygular İçinde Yüreğim, Her Aldığım Nefeste Onu Sayıklıyor Cümlelerim...
Sayısı Belli Değil Onun Hayali İle Gözyaşlarına Boğulduğum Gecelerin...
Onun Özlemiyle Çoğalıyor Issızlığım...
Yokluğunda Daha Bir Çoğalıyor Yokluklar...
Susmaya Mahkum Edilmiş Sözlerim, Ölüme Terkedilmiş Yüreğimdeki En Masum Hislerim Ağlıyor...
Yine Dopdoluyum!
Yine Çıkmazlardayım...!
Ve Ben Her Yağan Yağmurda Biraz Daha Gömüyorum Zindanlara Yüreğimi...
Tüm Dünyaya Küsmüş, Kaderime Ağlıyorum...
Hüzün Mevsimleri Dolaşıyor Buruk Yüreğimde...
Sonsuz Kederlerim Var Gözlerimde...
Yapmaya Çalıştığım Tek Şey Unutmak, Belki de Unutmaya Çalışmak...
Ama Neyi Unutmak?
Ama Niçin Unutmak?
Peki, Mümkün mü Unutmak?
Umutsuzluk İçinde Çırpınan Yürek Nedir, Nasıldır Bilir misiniz?
Sizin de Boğazına Düğümlenir mi Hiç Hıçkırıklar?
Sizin de Ruhunuz Bu Alemden Göçüp Gitmek İster mi?
Sahi Siz Hiç Sevmiş miydiniz?
Sevdiğiniz İçin Hiç Gözyaşı Dökmüş müydünüz?
Peki En Son Ne Zaman Terkedildiniz?
Ne Zaman Yarım Kaldınız Veya En Son Ne Zaman Yarım Bırakıldınız?
Bir Sevdayı Diri Diri Gömüp Ayrılığı Yüreğinize Alıp Bilinmezlere Doğru Hiç Yol Aldınız mı?
Siz Hiç Unutmak Zorunda Bırakılıp Unutmak İstemediğinizi Unutmaya Çalıştınız mı?
Yüreğiniz Sadece Onun İçin Ritim Tutmuşken, Gönlünüz Bir Serçe Gibi İçinizde Kanat Çırpınırken, Unutmanız Gerekeni Unutmamak İçin Kendi Kendinizle Savaştınız mı?
O Sizi Bir Çırpıda Unutmuşken, Tüm Yaşananları Yok Saymışken Siz Onu Unutmadığınız, Unutamadığınız İçin Hiç Kızdınız mı Kendinize?
Sahi Siz Hiç Unutamadığınız Kişi Tarafından Unutuldunuz mu?
Bilir misiniz Sancısını?
Nasıl Acıtır Bu İnsanın İçini Bilir misiniz?
İçim Kırgın, İçim İsyanlarda...!
Kırık Dökük Yürek, Hep Paramparça...!
Zaman Yaralarıma İlaç Olacağı Yerde Günler İlerledikçe Daha Çok Acıtıyor Canımı...
Unutamadım İşte...!
Unutmak İstedikçe Daha da Büyüdü İçimdeki Hasreti, Gözlerimdeki Özlemi...
Ben Unutmak İstedikçe Hep Onu Hatırladım, Uzaklaşmak İstedikçe Ona Bir Adım Daha Yakınlaştım...
Unutamadığımı Ama Unutulduğumu Bildikçe Yaralarım Biraz Daha Büyüyor İçimde...
Hasreti Bir Mızrak Gibi Saplanıyor Yüreğime...
Ne Uyuyabiliyorum, Ne Konuşabiliyorum, Ne Hissedebiliyorum, Sadece Unutmak İstemediğimi Unutmaya Çalışıyorum...
Unutmaya Çalıştıkça Onu Daha Çok Hatırlıyorum...!
Çünkü Öyle Sıradan Değildi Benim Ona Olan Sevgim;
Uzaklaştıkça Titreten, Sahiplendikçe Üzen, Paylaştıkça Acıtan Bir Sevgiydi...
Sadece El Ele Tutuşmak, Göz Göze Bakışmak Ya da Omuzuna Yatıp Ağlamak Değildi...
Farklı Bir Sevgiydi İşte;
İstemeden Veren, Sevilmeden Seven, Hep Bende Olan ve Beni Ben Yapan Bir Sevgiydi...
Öye Çok İsterdim ki; Bir Ömür Boyu Yüreğini Yüreğimde, Gözlerini Gözlerimde, Nefesini Nefesimde Hissetmeyi...
Ama Nedense O Geçti Bu Aşktan...
Yaşayabilmem İçin Verdiği Nefesini Çaldı Benden, Soluksuz Bıraktı Beni...
Hiç Birşey İstememiştim ki Oysa Ondan...
Yanımda Olmasından, Gözlerinde Hayat Bulmaktan, Zaman Kavramını Yitirip Onunla Dolmaktan Başka...
Hiç Birşey Beklememiştim ki Ondan...
Öyle Büyük Beklentilerim Yoktu İnananın...
Onu, Sadece Onu Dilemiştim...
Ellerimi Her Tuttuğunda Kalbimde Kalbinin Atışını Hissetmekten Başka Birşey İstememiştim...
Sevsin, Çok Ama Çok Sevsin İstemiştim...
Öyle Çok Sevsin ki; Gözü Benden Başkasını Görmesin İstemiştim...
Öyle Çok Sevsin ki; Bensiz Nefes Bile Alamasın İstemiştim...
Hiç Birşey İstemedim Ondan Aslında, Benim, Sadece Benim Olmasının Dışında...
Çok mu Şey Beklemişim?
Çok mu Şeyler İstemişim?
Yüreğimin Yangınlarına, Fırtınalarına Katlanamıyorum...
Yüreğimin En Kuytu Yerinde Hissederek Yaşıyorum Onu...
Kimi Zaman Du'a Oluyor Dilimde Kimi Zaman Acıtan, Sızım Sızım Sızlatan Bir Kalp Yarası...
Karmakarışığım...
Dilimde Binlerce İsyan Kelimesi Barınıyor...
Bu İsyanlar Hep Kendime...
O Öylesine Bende Öylesine Derinlerde ki...
Ne Yapayım...!
Yüreğim Seviyor İşte, Yüreğim Onu Sevmeyi Seviyor...!
Keşke Kendimi de Onu da Aşka Doyurabilseydim...
Keşke Hep Yaşamak İstediğim, Yıllardır Özlediğim Sevgiyi Aşkı Onunla Yaşayabilseydim, Ona da Yaşatabilseydim...
Keşke Sabahlara Onunla Beraber Doğabilseydik, Nefesi Nefesime Karışabilseydi, Kollarında Sabahlayıp Geceleri Yıldızların Gözkırpışlarını Onunla Seyredebilseydim...
Canım Çok Yanıyor...
Nefesim Kesiliyor...
Yüreğime Ağır Geliyor Bu Sancı...
Yine Ağlıyorum...!
Onu Hala Deli Gibi Sevdiğim İçin Ağlıyorum...
Gittiği İçin, Ama Bende Bitmediği İçin Ağlıyorum...
Gelmesede, Halimi Görmesede Hala Sol Yanımda Kanayan Bir Yara Onun Sevdası...
Geçmiş Olsun Demesin Kimse Bana...!
Geçmedi...
Geçmiyor...
Geçmeyecek İşte...!
O Sonsuza Dek İçimde Bitmeyen Karasevdam Gerçek Aşkım Olarak Kalacak...
Hiç Eksilmeyecek Yüreğimde...
Kimi Zaman Sevgi, Kimi Zaman Hüzün, Kimi Zaman Aşk Olarak Kalacak...
O Kadar Özenle Saklıyorum ki Onu İçimde Tanımı Yok, Anlatılmaz Bu Duygular...
Yapacak Hiçbir Şey Yok...!
Bir Başkası Hiçbir Zaman "O" Değil, "O" Olamayacak...
Pişman mısın Diye Soruyorsanız Eğer, Hayır, Kesinlikle Hayır...
Aksine, İyi ki Sevmişim Diyorum...
Ben Bunca İnsanın Arasında Sevebileceği En Doğru Kişiyi Sevdiğime İnanıyorum...
Ben Onu Sevdiğim İçin Kendimi Bir An Bile Suçlu Hissetmiyorum...
Ben Ne Kadar mı Seviyorum?
Özetle, Onun Bir Başkası Tarafından Asla Sevilemeyeceği Kadar...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.