Nasılsa...!

Dilim, 
Sözüm Öyle Yorgun ki,  
Başımı Bile Çevirip Bakmıyorum Artık Umutlara... 
Sanki Hiçbir Şey Kalmamış Ne Önceden, 
Sonradan, 
Geceden, 
Şafaktan... 
Bekleyişler, 
Gelmeyişler, 
Her Gün Umut Edişler Benden Öyle Uzak, 
Öyle Ben'sizler ki...! 
Peki Ne Kalmış Hayattan Bana? 
Kim Gelmiş? 
Kim Gitmiş? 
Kim Kalmış?
Kim Ne Söylenmiş?
Kim Ne Susmuş? 
Bana Ne...!
Nasılsa, 
Gelen Yakacak, 
Giden Yakacak, 
Yine Sürgün Olacak Sükutum...!  
Nasılsa, 
Yüreğim Yine Ayaklarının Üzerinde Duramayacak, 
Saçlarıma Astığım Hüzün, 
Gittikçe Kalabalıklaşan Yalnızlığımı Dağıtacak...! 
Nasılsa, 
Anlamsız, 
Bomboş Zamana, 
Yüzümden Çalınmış, 
Bir Tebessüm Daha Dökülecek...!

Nasılsa, 

Araf ta Bir Yerde, 

Garip Bir Ruh Dinginliğiyle, 

Uyku Girmeyecek Gözlerime... 

Tutuşacak İçim Bu Sonbahar Gününde...! 

Hayali Gözlerimde Gezindikçe, 

Ömrüm Eriyecek...!  

Belki de Kendini Anlatamamış Bir Kadın İçin, 

Böylesi Çok İyi Olacak...!