22 Ekim 2020 Perşembe

Keşke Hayatında Kelebek Ömrü Kadar Var Olabilseydim...

 Hayallerimin Avcuma Bıraktığı Yarınlardan, 
Hüzünlerimi İçselleştiren, 
Sancılı Bir Tebessüm Var Yüzümde Bugün... 
Senden Sonra Çok Mevsim Değiştirsem de, 
Ne Yüreğimde Bıraktığın Ayak İzlerin Kayboldu, 
Ne de Suretin Terk Etti Gölgemi...
Gözlerinden Uzak Sabahlara Uyanan Gözlerimde, 
Hep Sensizliğin Sesi Oldu... 
Her Gece Düş Gibi Düşünce Gözlerime, 
Hayalin Kaydı Gözbebeklerimden Kirpiklerime... 
Kül Rengi Şiirler Yazdıkça Ellerim,  
Yokluğunun Ateşinde Yandı Hayallerim... 
Mağlup Olmuş Umutlarla, 
Başka Bir Şehrin Başka Bir Sabahına Uyanırken, 
Sana Sustu Sırılsıklam Kelimelerim... 
Kaybolmuş Cümlelerimden Sesler Yükseldikçe,  
Hayaline Sarılacak Gibi Oldu Benliğim... 
Yorgun Soluklarımı Gecenin Sessizliğinde Yitirdikçe, 
Sesi Titreyen Çığlıklarım, 
Kulaklarına Varamadan Geri Döndü... 
Yüreğimin Aralığından Karanlık Sessizce İçeriye Dalarken, 
İçimin Göklerinde Çınladıkça Sesin, 
Gerçeklerle Kördüğüm Olan Düşlerin Sancısı Sardı Yüreğimi... 
Biliyorum, 
Bir Anlamı Yok Artık Sözlerimin, 
Ama Az Ya da Çok Bir Anlamı Olsun İsterdim Her Şeyin... 
Gururuma Rağmen Sana Giden Yolları Açmamın... 
Sana Bakarken Gözbebeklerinde Boğulmamın... 
Ellerini Tutarken Alev Alev Yanmamın... 
Dokunuşlarında Hesapsız Kaybolmamın... 
Sen Tadında Bir Aşk Yaşamamın... 
Seni Sevmekle Geçen Onca Zamanın... 
Senli Satırlarda Sensizliği Koklamanın... 
Gülüşlerimin Ardına Gizlediğim Gözyaşlarımın... 
Tenhalarında Büyüttüğüm Sana Dair Özlemlerin... 
İçimde Kelebekler Uçuşturan Duyguların... 
Adını Anmaktan Yorgun Düşen Dudaklarımın... 
Ellerini Cesaretle Tutan Ellerimin... 
Gözlerine Aşkla Bakan Gözlerimin... 
Senle Yaşadığım Günlerin... 
Senle Söndürdüğüm Gecelerin... 
Sana Fısıldadığım Aşka Dair Tüm Cümlelerin... 
Gözlerimin İçine Sakladıklarımın... 
Hatta Saklayamadıklarımın... 
İçimde ki Boşluğu Özleminle Doldurup, 
Hasretinle Süslemenin... 
Seni Sensiz Sevmekten Yorgun Düşmüş Gönlümün... 
Sıcak Nefeslerimin, 
Ilık Gözyaşlarımın Islattığı Her Hecenin... 
Kırık Dökük Hayallerimin... 
Değişmeyen Keşke'lerimle, 
Belki'lerimle Duygularımı Dillendirmenin... 
Uykusuz Gecelerde Sana Seslenişlerimin... 
Sana Adanmış Dizeleri Sensiz Gecelerde Tüketmenin... 
Ruhuma İşleyen Sevginle Seni Bilinmezlikte Aramanın...  
Uçuk Kaçık Hayallere, 
Hasretle, 
Sevgiyle, 
İsminle, 
Resminle Geçirdiğim Gecelerin... 
Umutlarımın... 
Hayallerimin... 
Günler, 
Aylar, 
Hatta Yıllar Sonra Ruhumu Yaralayan Yangınların,
Hala Sönmemiş Küllerinin... 
Sensizken Kocaman Bir Yalnızlık Olmamın... 
Keşke Hayatında Kelebek Ömrü Kadar Var Olabilseydim... 
Sana Dair Bütün Arzularımın Bedelini
Geceler Dolusu Yalnızlık Olarak Bana Ödetmeseydin...! 

Neyse...! 
Beni Anlamasan da Olur... 
Ben ki Çoktan Alıştım Kaderimle Yargılanmaya...
Yüzümde Nedametle, 
İçimin Zindanlarda Mahkum Kalmaya... 
Şimdi Gelsen de, 
Tutamazsın Kirpiklerimden Süzülen Yağmur Damlalarımı, 
Gözlerimde ki Acıyı Silip, 
Gözbebeklerime Mutluluğu Çizip, 
Bana Gülmeyi Öğretemezsin... 
Sen Bile Yaktığın Ateşini Söndüremezsin... 
Çünkü Ben Sana Anlatmadım Beni... 
Anlatamadım İşte Binlerce İnsan İçinde ki Yalnızlığımı... 
Ruhumun Sızısını, 
Kalbimin Yorgunluğunu, 
Sığınacak Tek Liman Diye Ruhuna Sokuluşumu... 
Sen Kokan Hislerimle,
Susmuş Cümlelerimle,
Rüyalarda Yalnız Seni Arayışlarımı...
Sensizliğin Canımı Alacak Olan Ölüm Olduğunu, 
Ben Sana Hiç Anlatamadım…!
Sen de Haklıydın... !
Bir Ömür Geçmezdi Benimle.... 
Ve Biliyorum;
Gözlerimde Tir Tir Titreyen Hayallerden Başka,
Varlığı Yoktu Bu Sevdanın...!
Galiba Bana,
Beni Kanattığın Her Gün İçin,
Binlerce Teşekkür Etmek Düşüyor...!




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.