7 Şubat 2020 Cuma

Keşke Sustuklarımı Yazabilsem Sana...

Ateşlerin Kora Döndüğü Yerde,
Ardı Görülmeyen Yollardayım... 
Bir Ben, 
Bir de Yalnızlığım;
Vurulan Düşlerimle,
Düşlere Gebe Umutlarımla,
Tıkanan Nefeslerimle,
Hislerimin Mısralarda Asılı Kalışlarıyla,
Bir Bilinmezde...
Sen Bilir misin Sessiz, 
Ümitsiz,
Dalgın Gözlerle,
Kaybolan Hayalleri Umutsuzca Aramayı?
Buz Kesmeden,
Küle Dönmeden Bir Geceyi Daha Sabaha Eklemeyi?
Bilir misin Yavaş Yavaş Ölmeyi?
Sevdanla Donmuş Bir Bedeni Kefenlemeyi?

Bir İhtimal,

Ümitsiz Bir Hayal,
Umutlanmaya Cesaret Ettiğim Bir Düş Bile Olsan Hayatımda,
Hani Olur Ya,
Düşlerim Gerçek Olur,
Belki de Düşüme Gelirsin Diye,
Sana Dair Bir Düş Kuruyor,
Bir Hayal Görüyorum Umuda Dair...
Bir Anlam Yüklüyorum Yaşama...
Seni Uykusuzluğumun Tenha Caddelerinde,
Düşüncelerimin Sıcak Kaldırımlarında Gezdiriyorum...
Gönlümün Hiç Bilinmedik,
Issız Köşelerine,
Seni Kuruyorum Zamansız,
Ve Amansız...
Adımlarının Gölgesinde Bir Sen Oluyorum,
Bir Sensizlik...
Sevgi Büyütüyorum Sana Sorgusuz,
Yargısız,
Güneşsiz,
Işıksız...
Gözyaşlarımla Suluyor,
Bedenimle Sarıyorum...
Soğuk Kış Gecelerinde,
Nefesimle Isıtıyorum...
Bir Sevgi Büyütüyorum Sana Karşılıksız,
Çıkarsız...
Bir Sevgi Büyütüyorum Bitmeyecek, 
Bitirilemeyecek...

Biliyorum,

Hakkım Olmayanı Düşlüyorum...
Düşlerim Gerçek Olur Sanıp,
Pervasızca 
Yine,
Yeni,
Yeniden Sana Tutunuyorum...
Sen, 
Yitirilmiş Yıllarım,
Yürüdüğüm Yollarım,
Sessizliğine İnat, 
Korkusuzca Haykırışlarım,
Hak Ettiğim Nefesim,
Sığınağım,
Barınağım,
Unuturum,
Bu Sevda Gelir Geçer Sandın,
Evet Geldi, 
Ama Geçmedi Benden…
Zordu Alışmak Sensiz Yarınlara,
Nitekim Alışamadım da Zaten...

Artık Biliyorum,

Sana Kavuşmak,
Yağmur Olup Çöle Yağmak,
Adressiz Bir Adrese,
Pulsuz Bir Mektup Yollamak...
Artık Sevdam Sensizliğin Karanlık Dehlizlerinde,
Düşe Kalka Yol Alıyor, 
Dayanılmaz Hasret Çekiyor...
Mevsimsiz İklimlerin Gölgesinde, 
Yaşayamadan Yaşlanıyor...
Senli Kurulan Düşlerim,
Yaşansın Diye Kurduğum Hayallerim,
Sonsuzluğa Uğurlanıyor...

Biliyorum Duymuyorsun, 

Ama Anlıyorsun Suskunluklarımın Sebebini, 
Sen de Biliyorsun Susturmam Gerektiğini Yüreğimi...
Ve Biliyorum,
Sen Gözlerime Baksan,
Gözbebeklerimden Okursun Yüreğimden Dökülenleri,
Çünkü Bilirsin,
Ben Gözlerimle Yazarım Sayfalara Dökemediklerimi...
Keşke Sevdamın Sadakati,
Suskunluğumun Sesi,
Sensizliğimin Nefesiyle,
Sustuklarımı Yazabilsem Sana, 
Dokunabilsem Yüreğindeki O Nasırlı Yere...
Keşke Değebilsen Gözbebeklerime,
Dudaklarımdan Dökülmeyen Her Cümleyi,
Gözbebeklerimden Yüreğine Akıtabilsen...
Sahi,
Sayfalar Dolusu Yazsam Sana,
Yeter mi Dersin Bendeki Yerini Anlatmaya?
Gökkuşağı Renginde,
Bir Yolculuk Olur muydu Senli Yaşam?
Ama Bir Sebebi Vardı İşte Bizi Aşktan Alıkoyan,
Cümlelerimize Pranga Takıp, 
Yüreklerimizi Böyle Acımasızca Susturan...

Bilirsin,

Gönül Kapılarını Umuda Kapatmadıkça,
Aşkın Rengi Solmaz,
Yürek Yeni,
Yine,
Yeniden Bir Gökkuşağını Çizer Gökyüzüne...
Gitgide Çoğalıp,
Akarken Hüzünlerim Sensiz Zamanlara;
Keşke Her Şeyden,
Herkesten Kendimi Uzak Tutarak,
Uzanıp Yüreğinin Kıyılarına,
Sahipsiz Bıraktığın Düşelerime,
Yaşamaktan Mahrum Ettiğin Hayallerime,
Yeniden Tutunsam...

Duvarlarla Konuşup,

Düşlerle Avunurken...
Karanlığa Sığınıp,
Yarınlara Küsmüşken...
Harfler, 
Heceler, 
Cümleler İp Gibi Dizilirken Sayfalara,
Kalemim Satırları Esir Alıp,
Bir Damla Gözyaşı,
Düşerken Gözlerimden Satırlara,
Bir Anda Karanlık Çökerken Yalnızlığıma,
Bir Kaç Cümle Düğümlendi Boğazıma...
Keşke...
Keşke...
Keşke Elin Uzansa Karanlığın İçinden,
Sorgusuz Sualsiz Umut Eksen Düşlerime...
Şefkatle Baksan,
Sevgini Versen Hesapsızca...

Sükut-u Hayalim

Olsan da, 
Olmasan da, 
Sen Her Dem Yüreğimdesin...
Unutma ki; Her Yaşamdan,
Sadece Sevgi Kalır Yarınlara...
Ben ki Söz Verdim Kendime;
Ayaz Gecelerde
Ellerim Üşüyüp,
Titrese de Yüreğim,
Aldırmayacağım Ne Soğuğa,
Ne Fırtınaya,
Ne de Gecenin Kör Karanlığına...
Belki Senden Ayrıyım, 
Belki Özlemliyim,
Belki de Özlemlerdeyim, 
Ama Özledikçe Daha Çok Seviyor,
Sevdikçe Daha Çok Özlüyorum Seni,
Sesini, 
Yüreğini,
Gülüşünü...
Bak...!
Yine Duydum Sesini,
Yine Öptüm Resmini,
Yine Andım İsmini...
Bil ki Benim Dünyam,
Sadece Sana Dönüyor...
Hani Şu Beğenmediğin,
Kendine Layık Görmediğin Yüreğim Var Ya?
Seni Çok Özlüyor......................................



Sol Yanımda Ağrı,
Sessizce İç Çekiş,
Uzayıp Gidiyor Zaman...
Yaşayamadıklarım mı,
Yoksa Sakladıklarım mı Zamanı Uzatan,
Bilmiyorum...
Nereye Gittiğimi Bilmeden,
Bir Boşlukta Yürür Gibiyim...
Özlemimde Ne Bir Eksiklik Var,
Ne de Sadakatten Bir Adım Uzaktayım...
Ne Duygularım Kaybolup Gidiyor,
Ne de Anılar Hafızamdan Siliniyor...
Kalbim, 
Benliğim,
Ruhum Acı Çekiyor...
Takvim Yaprakları Bir Bir Eksilip,
Tüketirken Ömrümü,
Saçlarıma Düşen Akları Görmezden Geliyorum...
Bir Tarafım Eksik,
Diğer Tarafım Yıkık Olsa da,
Yaşıyorum Bana Verilen Süreyi...
Yaşam Denilen Yolda,
Karanlık, 
Çıkmaz Sokağının Ortasında,
Beni Bekleyen Sona,
Ağır Aksak Yürüyorum...
Ne Geri Dönebiliyorum,
Ne de Cesaretim El Veriyor, 
Umuda Koşabiliyorum...
Nasıl Anlatsam Sana,
Ateşli Hastalığa Yakalanmış Gibi Üşüyorum, 
Ama Ateşler İçindeyim...
Her Sevda da Sen Varsın,
Her Özlemde Sen...
Sen Hiç Anlayamasan da,
Sana Özlemlerim,
Sana Umutlarım... 
Ama Sen,
Sürekli Kızdın Her Şeyime...
Ne Zaman Bir Liman Gibi Sana Sığınsam,
Acıttın Yüreğimi İnceden İnceye...
Anlatmak İstedikçe Meramımı, 
Gönül Kapından Kovuldum Kaç Kere...
Kendimi Savunmama Müsaade Etmedin, 
Sen Beni Yargısız İnfazlara Kurban Verdin...
Her Şey Ne Kadar da Kırık Dökük...
Yüreğimde ki Cam Kırıkları Nasıl da Boğuyor Beni...
Kolay Sanma Sabretmek...
Sevdana Göğüs Germek...
Kış Ayazında Sıcağını Hissetmek...
Acılarda Tükenmek...
Gözyaşlarıma Dur Demek...
Umut Ettiklerimi Toprağa Gömerken,
Kendimi Kendimle Avutup, 
Zamanı Tüketmek...
Bekleyip,
Umut Edip, 
İsteyip de İstenmemek...
Sahi,
Sen Hiç Geceleri Sana Sarılamadan Yatıp,
Sensiz Rüyalara Daldın mı?
Dar Gelirken Yatağın,
Her Sabah Yalnızlığa Uyandın mı?
Feryat Etti mi Yüreğin Unuttuğun Hislerle?
Acını Sakladın mı, 
Uzun ve Yorgun Kış Gecelerine?
Tükenmeden Damarlarında ki Sevda,
Bütün Yolların Kapatıldı mı Vuslata?
Nasıl Bir Duygudur Bilir misin,
Şehrin Orta Yerinde Sensizliğe Ağlamak...
Sokaklarda Çaresiz Dolaşıp,
Solmuş Umutlarını Gözyaşlarıyla Islatmak...

Geriye Kalan Ne Şimdi?

Yalnızlık, 
Acı, 
Sensizlik 
Ve Sessizlik...
Nefessiz, 
Güçsüz Bir Bedenle,
Yorulmuş Duygularla,
Gözlerim Dalıyor Uzaklara,
Uzaklarda ki Varlığına,
Sensiz Kalmış Yarınlara...
Anlatamıyorum,
Her Şeyden Ötesi, 
Ben Artık Yaşayamıyorum...
Boğazım Düğüm Düğüm... 
Yutkunamıyorum...
Aklımda Binlerce Soru,
Yüreğimde Sen,
Ne Kendimi Çözebiliyorum Senden,
Ne de Çözülüyorsun Benden...
Ben Artık Ağladıkça Bulacağım Seni...
Ağladıkça Yüreğime Hapsedeceğim...
Ömrümü Tüketeceğim Sana...
Yüreğimde Yeni,
Yine,
Yeniden Bir Ateş Yakıp,
Sürekli Harlayıp,
Küllenmesine Müsaade Etmeyeceğim...

Açtığın Yaralar Kapanmıyor,
Kapanmayacak,
Ömür Boyu Kanayacak,
Biliyorum...
Çünkü Seni Ben; 
Herhangi Biri Gibi Sevmedim,
Herhangi Biri Gibi Bitiremem...
Bil ki Çok Sevildin,
Ve Bil ki Her Şeye Rağmen,
Çok Sevileceksin...





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.