Kolay Değildi Seni Yazmak...

Kolay Değildi Seni Yazmak,
Bendeki Seni Anlatmak,
Sana Anlatamadığım Her Şeyi, 
Gözlerimden Yüreğime Akıtmak,
İliklerime Kadar Seninle Dolup Taşmak,
Dudaklarımın Arasında Hece Gibi Seni Saklamak,
Şahlanan Yürek Kalemimle,
Her Dizede Fırtınalar Koparmak,
Her Cümlede Hayallerimi Kuş Misali Kanatlandırmak...

Kolay Değildi Sabaha Kavuşmayan Gecelerde,
Nefesinle Buluşup,
Harf Harf, 
Cümle Cümle Sana Dokunmak...
Duygularımı Mısralaştırıp,
Gönlümde Hüküm Süren Hazanı,
Ruhumda ki Hüznü Kelimelere Yaslamak...
Lav Gibi Akarken İçinden İçime,
O Yangını Gözyaşlarımla Söndürmeye Çalışmak...

Kolay Değildi Avuçlarımdaki Kalp Kırıklarıyla,
Beni Benden Eden,
Kendimden Geçiren,
Her Nefes Alışımda,
Her Anımda Yüreğime Batan,
İçimi Acıtan,
Beni Yavaş Yavaş Öldüren Sevdanı Yaşayarak Yazmak,
Dizelere Sığdırmak,
Yazarken Avuçlarımdan Gözyaşlarımı Toparlamak...
Ömrüm Sen Kokuyor Deyip Üşüdükçe, 
Seni Uykularıma Saklayıp,
Hayalinle Isınmak...

Seni Yazmak,
Bendeki Seni Anlatmak Bir Kaç Satır Olmamalıydı...
Tüm Anlamları Taşıyıp, 
Her Duyguyu İçinde Barındırmalıydı...
Yazarken Seni Her Zamankinden Daha Çok Yanımda
Yakınımda,
İçiminde İçinde Hissettirmeliydi...
Zamanın Gölgesine Mahkum,
Karanlık Tünellerde Dolaşırken,
Sana Sesimi Duyurabilmeliydi...

Biraz Üşümek Lazımdı Seni Yazabilmek İçin...
Soğuk Yatağıma Uzanıp,
Yorganıma Sarılarak Titremek,
Başımla Yastığım Arasında, 
Bitmek Tükenmek Bilmeyen Kavgayla,
Kalemime Hüküm Giydirmeden,
Hecelerime Kelepçeler, 
Sözlerime Prangalar Vurmadan, 
Gecenin Herhangi Bir Saatinde Uyanıp,
Mısra Mısra,
Satır Satır 
Kendimi Sende Unutarak,
Aşkla Buluşma Anını Seninle Yaşayarak, 
Gecenin Sırlı Karanlığına Seninle Uzanmak Lazımdı...

Seni Anlatabilmek Kolay Değildi,
Düşlerimin İçinden Çıkıp Geldiğinde Yüreğini Sarmalamak, 
Kimsesizliğimin Ayaz Gecelerinde,
Ellerini Hecelerimle Tutmak, 
En Büyük Korkular İçinde,
Soğuk Kış Gecelerinde Sana Bürünerek,
Ruhumu Acıta Acıta,
İçime İçime Akmak,
Sonu Olmayan,
Yıkık,
Harabe Hayallerime Usulca Dalmak Kolay Değildi...

Kolay Değildi Zamanın Bir Köşesinde Asılı Kalıp,
Günlerce, 
Aylarca,
Belki de Yıllarca,
Hiç Gelmeyecek Olan Seni Beklemek...
Ne Kadar Uzağa Gidersen Git,
Seni Bir Ömür Yüreğimde Taşımak...
Düşündüğün Gibi Değil...!
Kolay Gözüküyor,
Ama Değil...!

Aslında Hiç Uzaklarda Değildim Senden,
Gözlerinin Kahvesinde,
Göz Bebeklerinin Tam Ortasındaydım...
Hüzünlerini Görüyordum,
Acılarını,
Kaybedişlerini,
Tükenişlerini...
Ve Kalbindeki Onarımsız Yaralarını...
Sen Bir Ümittin Hayalimde,
El Değmemiş Kadar Masum,
Bir O Kadarda Yasak Segiydin...
Bak...!
Kirpiklerim Duman Altında....
Yine Sensizlik Yığılıyor İçime...
Mevsimlerim Hazana,
İklimlerim Hüzne Dönüyor...
Günlerden Hangi Gün?
İnan ki Fark Etmiyor...
Sensiz Her Saatin Adı Hasret, 
Her Günün Adı Sürgün...
Aldırma Sen Tarif Edilemeyen Bir Hislerime...
Yüreğimi Kemiren Hasretine...
Sevdikçe Büyüyen Tutkuma...
Yokluğundan Korkarken,
Varlığına Uzak Kalışıma...
Sen Aldırma Bir Yanımın Ayaz,
Diğer Yanımım Yangın Oluşuna...
Yüreğimde Kor Misali Yanan Bu Sevdaya...
Aldırma Duygularımın Coşup,
Taşışına...
Can Çekişen Umutlarıma... 
Kör Karanlıklarda Savruluşuma...
Takatsiz Mısralara Tutunup,
Darmadağın Oluşuma...
Sol Yanım Felç Olmuşsa,
Çırpınıp,
Titremelerle Uyanıyor Olsam da Uykularımdan,
Bu Senin Günahın Değil... 
Olsun Yürek Sızım 
Ziyanı Yok...!
Sen Hep Mutluluklar İçinde Boğul İnşaAllah...

Hoşça Kal Bir Veda Sözcüğü Değil,
Senden Gitmek Hiç Değil,
Belki Bir Kayıplıktır, 
Belki Bir Kopuş...
Belki de Yalnızlığa Demir Atmak,
Kabullenmek Tüm Umutsuzlukları,
Sensizliği,
Çaresizliği,
Biçareliği...
Gitmektir Belkide,
Ama Kendimden, 
Ama Uzaklara... 

Biliyorum,
Gitmek Özlem Takviminden Bir Yaprak Dahi Düşürmeyecek,
Biliyorum,
Gitmek Unutmaya Yetmeyecek...
Aldırma Sen...
İki Şey Var Hayatta Kalmam İçin,
Biri Nefes Almak, 
Diğeri Nefes Vermek...
Sen Yoktun Ya?
Adı Zaten Yoktu Bu Kadının...!