Yalnızlık; Mutluluğu Bulamayanların Sığınağı...

Yalnızlık;
Çaresizliğin Acı Çığlıkları,
Ağlayan Gözler,
Soğuk Duvarlar,
Derinleşen Sızılar,
Özlem Dolu O Demler,
Hüzün Dolu Bakışlar,
Bomboş Duvarlar,
Dinmek Bilmeyen Yağmurlar,
Varlıkla Yokluk Arasında ki İnce Çizgi,
Yorgun Cümlelerin Bitiş Noktası,
Bir Ömre Sığmayan Vakitler...

Yalnızlık; 
Mutluluğu Bulamayanların Sığınağı...
Yürekleri Yalnızlar Rıhtımı Gibidir Onların...
Gözleri Hep Ufka Dalar,
Ufku Sımsıkı Sarar...
Hüzünlü Bir Şarkı Gibi  Yaşarlar Hayatı...
Bazen Yüreklerini Uzaklara Götürmek İsteyen Soğuk Bir Rüzgarlar Alır, 
Koşarlar Ardından, 
Ama Yetişemezler, 
Bazen de Yarım Kalır Düşleri, 
Tamamlayamazlar...
Bir Avuç İçi Sıcaklığında Yaşamayı Umarken, 
Duvarların Soğukluğu Düşer Üstlerine... 
Her Taraftan Yokluk Eser...
Bazen Sevdalarını Kelimelere Sığdırmak İsterler, 
Ama Yazacak Cümle Bulamazlar, 
Bazen de Yazacak Cümle Bulurlar, 
Sevdalarını Bulamazlar...
İmkansızlıkları Yaşamak mıdır Sevmek, 
Yoksa Severken İmkansız mıdır Yaşayabilmek?
Ben Bu Sorunun Cevabını Bulamazlar...
Konuştukların Eriyip Giderken; 
Sustukları Büyür İçlerinde...
Karanlık Çökünce Pencerelerine;
Ne Kadar Işık Yaksalar da Nafile;
Karanlık Usul Usul İner Gönüllerinin En Derinlerine...
Perdeleri Karanlığı Örtse de;
Yalnızlık Dost Olur Onlara İstemeseler de...!
Geceden Kaçtıkça; 
Gece Sarar Onları Nefesiyle...
Firari Eder Sözcüklerini...
Sözlerinde, 
Gözlerinde, 
Ellerinde, 
Rüzgar Oluşur...
Hep Yağmur Birikir Gönüllerinin Sokaklarında, 
Gözlerine Kelepçelenir Akşamlar...
Haykırsa da Özlemleri,
Yankılansa da Çığlıkları,
Sarsılsa da Yürekleri Artçı Depremlerde,
Yarım Kalır Sözleri,
Yazamazlar,
İçlerindeki Sessizliğin Gölgesini,
Ve Gölgelerindeki Yürek Seslerini...
Söyleyecek Kelime Bulamadıklarından Değil, 
Kelimelerin Hislerini Anlatamayacağından Susarlar,
Susar Kalpleri,
Susar Kalemleri... 
Asırlar Gibi Gelir Kendilerine Suskunlukları...
Çünkü Ruh Bitmiştir, 
El Durmuştur...
Yürekleri Konuşur İçlerinden,
İşler İçlerine Satırları...
Kahır Yazılırken İçlerindeki Sayfalara,
Büyür Boşlukları... 
Bırakırlar Zamanı Zamana,
Dün Mişli Geçmiş Zaman Olur...
Susarlar, 
Yüreklerindeki Bir Türlü Anlatamadıkları Kelimelere,
İçlerindeki Uzak Ayrılıklara,
Bir Türlü Anlatamadıkları Acılarına...
Gün Doğumuna Kadar,
Tutsaktır Onlar İçlerindeki Sonlara...
Günün İlk Işıkları Vururken Hüzünlü Bakışlarına; 
Gönüllerindeki Fırtınalar Susar,
Yangınları Söner,
Sessiz Bir Yalnızlık Dolar İçlerine İçten İçe,
Ve Güneşle Biter Yalnızlıkları,
Çünkü Güneşle Kuruturlar Gecenin Gözyaşlarını...
Yaşayıp Yaşamamak Farksızdır Onlar İçin,
Kayıptır Silüetleri...
Bürünürler Karanlığın Yalnızlığına...
Gözleri Buğulu ve Islaktır...
Kalemleri mi?
Hep Ayrılık Yazan Mürekkeple Doludur...

Oysa Onlar Hayattan Yalnız Sevgi İstemiştiler,
Sadece Sevgi;
Benzeri Olmayan,
Yaşanmamış, 
Küçücük, 
Ama Sonsuz Bir Sevgi...
Uzak, 
Hasret, 
Acı,
Keder Dolu Olsa Bile...
İstediler Sadece;
Aşkın Kırmızısını,
Mavinin En Koyusunu...
Onlar, Yüreklerinde Hayal Ettikleri,
O Sevgi İle Yaşamak İstediler Sadece...

Keşke Diyorum,
Hiç Bir Acıya Benzemediğinde Yüreklerindeki Yanık,
Dokunamadıklarında,
Hissedemediklerinde, 
Göremediklerinde,
Sessizlik Büründüğünde Etraflarını,
Her Kalp Atışında Burkulduğunda İçleri,
Başları Önlerine Düştüğünde,
Duyguları Karışıp,
Anıları Paramparça, 
Umutları Darmadağın Olduğunda,
Her Şeyin Bittiğini Sandıklarında,
Sustuklarında Hasrete,
Sevgiye,
Aşka,
Ve Sustuklarında Kelimelere,
Dikenli Tellere Takılı Kaldığında Kalpleri, 
Acıdığında Yürekleri,  
Sevdaları Yorgun Gönüllerinin Dar Sokaklarında,
Garipliğinin Ötesinde Kaldığında,
Kahır Dal Dal Boy Atığında Yüreklerinde,
Özlemler Takıldığında Ayaklarına,
Avutamayınca Gecelerin Issız Köşeleri,
Varla Yok Arası Bir Yerde Kaldıklarında,
Hak Etmedikleri, 
Hatta Hiç Hak Etmedikleri Acılar Çektiklerinde,
Kahrettiklerinde Yaşama, 
Hayata,
İçlerini Yazmak İçin Elleri Kalem Tutmadığında,
Acılarını Akıtacak Biri Olsa Yanlarında,
Ağladıklarında Yalnız,
Kimsesiz Ağlamasalar...
_______________________________________

Dil Ucuyla Sevmeler,
Göz Ucuyla İlgiler,
Bıraktığı İzi Göremeyen Bakar Körler...
Ne Kadar da Çok Hayallerde Kurulan Beraberlikler,
Yaşanamayanlar,
Yarım Bırakılanlar...
Bir Avucumuzda Tutku Esirdi,
Diğer Avucumuzda Özlem...
Üşürdük Hep Akşam Üzerleri,
Korkardık Yalnızlığın Karanlığından... 
Bir Yanımızda Bağbozgunu Hisler,
Diğer Yanımızda Yıldız Misali Kayan Gün Görmemiş Düşler...
Bazen Gönül Tahtında Oturtulduk,
Bazen İse Yalnızlığa Sürgün Edildik...
Güneşli Günlerimiz Kayıptı,
Gecelerimiz Gündüzümüzle Eşit Değildi...
Karanlıktaydık, 
Yani Hep Hazandaydık...
Doymamışlığımız Vardı Ona,
Üşümüşlüğümüz... 
"Sensiz Kalmakta Varmış" Deyip,
Düşünmüşlüğümüz Vardı…
Ne Vakit Yürek Kalemimiz; Kelamla Buluşsa,
Harfler Hep Adını Kanardı,
Canımız Yanardı...
O Bizde Yokken;
Hangi Pencereden Baksak Umutsuzluk,
Hangi Camı Açsak Mutsuzluktu...
Gülüşlerimiz Yitik,
Yüreklerimiz Ezikti...
Sevmek,
Sevilmekti Ya Aslolan?
Biz İşte Onlara Hep Yabancıydık...
Geçmişimiz Buruk,
Bugünlerimiz Muamma,
Yarınlar mı?
Hiç Yoktu...
Gün Oldu Okyanuslarda Susuz Kaldık, 
Gün Oldu Çöllerde Vaha Aradık...
Biz Tadamadık Ne Bir Mutluluk,
Nede Bir Neş'e,
Çünkü Karanlıktaydık,
Özlemliydik Sevgiliye...
Yüreğimizi Koyduk Ortaya Ama,
Alıcısı Çıkmadı...
Yani Sözün Özü; Beş Para Etmedi...!
Artık Anılarımız Yoruldu,
Yarınlarımız Düşünceli,
Gözlerimiz Durgun...
Gülüşlerimizi Sormayın,
Yalancı Şarkılar Mırıldanıyor...!
Çok Uzağındayız Kendi Gurbetimizin...
Yüzümüzdeki Hüzünler mi?
Sığmıyor Ellerimize...
Götürdüler Ya Heveslerimizi? 
Yarınlarından Çalarak Umutları,
Zamanın Acıyan Tarafıyla Artık Gülümsüyoruz... 
Yalnızlığın Ateş Yanınla; 
Kor Oluyoruz... 
Yorulduk...! 
Yokluğunun Mücadelesinden,
Onu Var Etme Çabasından,
Sevmekten,
Beklemekten,
Özlemekten,
Düşünmekten,
Her Yüzde Aramaktan,
Onu Yaşamaktan,
Bundan İşte Üzerimize Yakışan Yalnızlık...
Ellerimiz, Ellerinin Öksüzlüğünde,
Yağan Yağmurlara Yakalanıyor...
Yani Biz;
Islanmış Ümitlerimizin Hamallarıyız,
Acemisiyiz Mevsimlerin...
Ölümüne Sevecek Kadar Cesaretliydik Ama,
Suskunuz İşte;
Yaşanmamışlıklarımızdaki Acıların Yüzü Kadar...
Avaz Avaz Bağırdığımız Sevdalarımızın Enkazı Kadar Suskun...!
Yanlış Anlam Çıkarmayın,
Bir Onlara Değil Sesimizi Kısışımız...
Biz,
Biz Artık Hayata Karşı Suskunuz...
Aşk'a mı?
Çok, 
Ama Çok Kırgınız...!
Aşk Bizde,
Hükümsüzdür...!