Yokluğunla Savaşmak Çok Zor Sevgili!

Garip Öyle Değil mi? 
Hem de Çok...!
Belki de Hayatımda İlk Defa, Kelimeler Zihnimde Anlamsızlığa Boğuluyor...
Oysa ki Kelimeleri Hangi Anlamıyla Kullansam Diye Düşünürdüm Hep... 
Şimdiyse Manasızlığa Mahkum Edilmiş Sözcüklerle Cebelleşiyorum!
Şimdi Kağıdı Yırtıp, Kalemi Fırlatıp Atmak Vardı Ya Neyse... 
Aklımdan Geçen Bu Olsa da Yüreğimden Geçen Bu Değil Biliyorsun...
Yazamasam da İçimden Geçenleri Sen Seziyorsun... 
Farkında Olduğun Herşeyin Farkındayım, Bildiğini Biliyorum Yani...
Ben Sendeyim Hala, Gidemedim Senden... 
Kaçamadım Yüreğimden!
Elimi Kolumu Bağlayanım... 
Uykularımdaki Firarım... 
Bitmek Bilmeyen Sancılarım...
Nefesimi Kilitleyen Kalp Ağrılarımsın...
Ben Bana Kalanlarla Yolumu Bulurum Elbet!
Ya Sen?
Sen Nasıl Devam Edeceksin? 
Sen Nasıl Nefes Alacaksın? 
Ayakta Kalabilmek İçin Neyin Kaldı ki?
Evet Haklısın... 
Senin Sana İhtiyacı Var, Ama Bendesin Veremem ki...!
Sensiz Yeni Güne Gözümü Açamam ki...!
Seni Yüreğimden Azad Edersem Yaşayamam ki...!
Ben Ölürsem Ölürsün, Biliyorum Kıyma Sakın Kendine...  
İsteme Seni Benden Veremem ki...! 
Ölüp de Seni Öldüremem ki...!!!
Yokluğunla Savaşmak Çok Zor Sevgili!
Düşüyorum Kalkıyorum Ama Sensizliği Yenmeyi Başaramıyorum...
Yokluğun Canımı Öyle Acıtıyor ki Parça Parça Oluyor Yüreğim... 
Kalbimin Parçalarını Topluyorum Dörtbir Yandan...
İçimde Kopan Fırtınaları Söyleyemiyorum... 
Sessizleşiyorum... 
Sensizlik Korkularıyla Yüzleşen İnsanlardan Olamıyorum...
Kabullensem Sanki O An Çıkıp Gidecekmişsin Gibi Geliyor Yüreğimden...
Oysa ki Ben Hep Yanımda Hep Yüreğimde Taşıyorum Seni... 
Orada Olduğunu Bilmek Hayata Tutunma Gücü Veriyor Bana...
Gece Uykularım Kaçıyor Sevgili !
Bakamadığım Aynalar Kırılıyor... 
Binlerce Parçası Bedenime Saplanıyor... 
Sensizlik Üzerime Çığ Gibi Yıkılıyor... 
Hayaller Çörekleniyor Üzerime... 
Nefes Alamıyorum Sevgili!
Bir Hayalden Bir Hayale Geçerken Sabahı Karşılıyorum... 
Güneş Penceremden İçeri Girerek Gecenin Kasvetini de Beraberinde Getiriyor...
Hayaller Bir Sonraki Geceye Kadar Çekiliyor Gözlerimden...
Hayaller Gözlerimden Çekiliyor Diye Kızma Sakın Sevgili!
Yoksun İşte, Ölümüne Özlemini Çekiyorum Seni... 
Gittin, Hayatımdan Düşlerimi, Anılarımı Sarsarak...
Yağmurla da Konuşmuyorum Artık, Nehirlere de Anlatmıyorum Derdimi...
Ayrılık Denizine Düşmüş, Kalakalmışım Yorgun Dalgalar Arasında...
Yokluğun Ölüm Gibi... 
Yokluğun İşkence...
Sensiz Ellerim... 
Sensiz Bedenim... 
Ayaklarım Üşüyor, Buza Dönüyor Hayatım...
Uçup Gidiyor Kırlangıçlar, Uzaklara Giden Hayallerimin Peşinden...
Omuzları Düşmüş Basamaklardan İnerek Hiç Bir Mutluluğun Olduğu Yere Varılamıyacağını Anladım...
Yoksun İşte!
Uzandığım Her Nehirde Bir Mutsuz Yaşamın Tortusu Seyrediyorum Şimdi...
Şimdi Aşk Yaraları Dökülüyor Ömrümün Kıyılarına, Terkedilmişliğin Hüznü Vuruyor Sulara...
Yoksun İşte! 
"Geçecek" Diyordu İç Sesim... 
Geçecek... 
Geçmedi! 
Geçmiyor! 
Her Gün Biraz Daha Ölüyorum...
Hani Sürekli Gülümseyen Ben?
Hani, İçinde Sonsuz Paylaşma İsteği Olan Ben?
Hani Mutluluk Saçan, Gülen, Gülümsetebilen Ben?
Hani Her Şeye Rağmen Sevmek, Sevmek, Sevmek Diyen Ben?
Bir Yanım Eksik de, Tamamlayamayan Yine Ben!
Eski Ben’i Ne Kadar Özlediğim Geliyor Aklıma... 
Uçuveriyor Sonra...
Belki Bir Gün Bulurum O Mutlu, Gülümseyebilen İçimdeki Küçük Kızı...
Ama Şimdi Değil! 
Yalnızken Değil! 
Atlatamamışken Değil! 
Ağlarken Hiç Değil!

Söyleyecek Çok Şey Varken ve Hepsi de Hayat Bulmak İçin Kalemin Kağıtla Buluşmasını Beklerken Bir Türlü Çıkmıyor Kelimeler...
Söyleyecek Çok Şey Varken Söyleyememek, Haykıramak Tüm Duyguları Ne Kötü!
Yarım Kalan Cümleler...
Bir Türlü Tanımlayamadığım Hüzün...
İfade Etmek İsteyip de İfade Edemediğim Ve Yaşadığım Acı... 
Dışarı Değil de Ta İçlerime Yol Alarak Çoğalarak Büyüyor... 
Kalemi Elime Almaktan Korkuyorum Artık...
Tüm Hissettiklerimin Üzerine Bunları Yazamamanın Verdiği Hayal Kırıklığı...
Ve Çaresizlik de Eklenince Daha Bir Çekilmez Oluyor...
Sadece Ağlamak İçin miydi Hayat, Değerli Değersiz Her Bir Varlık Uğruna?
Arayışlarda Yine Aklım Fırtınadan Arta Kalan Çöplüklerde Tüm Duygularım...
Kimeydi Acaba Yok Olup Giden Bu Hayat Kalıntılarından...
Soğuk Yeller Eserken Ruhumda Süzülen Son Bir İki Damla Gözyaşı!?
Giden Gitti Gelmez Artık Geriye...
Yanan Yandı Artık...
Uçup Gitti Külleri...
Akıp Gitti Bu Hayat...
Bir Damla Dahi Gelmeyecek Yerine...
Elimi Uzatsam Çok Uzaklara Dokunabilirmiyim Acaba Şimdi Sana?
Dokunamasam da Olur...
Gözlerimi Kapatsam Hayal Meyalda Olsa Görebilir miyim Seni?
Ellerimin Arasına Alsam Yüreğimi Hissedebilir miyim Sevgini?
Işıkları Söndürüp Dalsam Karanlığa Bir Fısıltıda Olsa Duyabilir miyim Sesini ?

İmkansızsa İmkansız Olsun...
Ne Yapayım...
Neyi Düşleyeyim Hayalinden Başka...
Ne Kasırgalar Esti Bu Yıkık Hayatta...
Hangisi Silebildi İzini?
Bir Yol...
Bir Yol Daha...
Yolculuklar...
Aldanışlar...
Vuruluşlar ve Sonra Sevgisiz Sofralara Oturuşlar Var Yürek Mekanımda...
İçime Her Çektiğim Nefeste Kocaman Bir Boşluğa Dönüşen Acılarım Var!!!
Kayıp Adreslere Yol Ettiler Beni... 
Yüreğimden Kopup Kopup Gelen Damlalarımı Ziyan Ettiler...
Hani Çok Sever Ya İnsanları Bu Yürek...
İnsanlar Gün Geldi Rezil Ettiler Bendeki Sevgilerini...!

Hani Sözcüklerin Bile Yetersiz Kaldığı Zamanlar Vardır Ya, 
Ordayım İşte...
İç Çekmenin Başka Bir Anlamı Var mı Başka Dillerde?
Gözlerime Bakan Herkes Anlıyor Acı Çektiğimi... 
Yüzümün Hüznü Ele Veriyor İçimdeki Fırtınayı...
Yalnızlığı Vurup Sırtıma Üşüyerek, 
Düşe Kalka Yollarda Gidiyorum İşte Bilmediğim, 
Tanımadığım,
Dönüşü Olmayan Bir Yere...!!!