Öldüğümde Benden Geriye Kalacak Şey Sana Olan Hislerim...

Başkasının Kollarında Sevdiğini Düşünen Biri Ne Kadar Nankörse, 
Sevildiğini Bile Bile Bilmemezlikten Gelen de O Kadar Nankördür... 
Çünkü O, Bilmemezlikten Gelmek, 
Ve Bilmemek Arasındaki Farkın Bilmek Olduğunu Anlayamayacak Kadar Duygusuzdur...

Tarihleri Karıştırıyorum Bazen... 
Ne Zaman Aldatıldığımı, 
Ne Zaman Terkedildiğimi Anımsamakta Güçlük Çekiyorum... 
Savruluşlarımı Sanki Başka Biri Yaşamış da, 
Acıları Bende Baki Kalmış Gibi...

Yaşanabilecek Pek Çok Şeyi Tek Seferde Yaşadım Ben... 
Vaktim Azdı, 
Dar Vakitlerde,
Uzak Mesafelerde,
Yüreğimin Yettiğince, 
Dilim Döndüğünce Sevdim...
Yine de Layığıyla Sevebildim mi Emin Değilim, 
Fakat Çok Sevdim... 
Bir Daha Asla Sevilemeyeceğin Kadar Çok Sevdim... 
Ben Seni Severken Çok Korkuyordum,
İşte Bu Yüzdendi Sevgimin Şiddetine Dayanamayışım...
Onca Uzaklığına Rağmen Hislerime Dur! Diyemeyişim...
Gözlerinin İçinde Görmek İsterdim Suretimi... 
Nefesinin Geçmesini Tenimden... 
Dudaklarından Dökülen Her Kelimenin Okşamasını İsterdim Ruhumu... 
Seni İsterdim, 
Sensizliği Değil...
Yeri Geldi Kendimden Vazgeçtim, 
Ama Senden Geçmedim... 
Bekledim, 
Beklettin... 
Hiç Bitmeyeceğni Düşündüğüm O Zaman Dolmuş... 
Artık Sevginden Çok Kabullenemediğim Ayrılığı Hissediyorum...
Bu Sondu... 
İçinde Ne Kadar Çok Yok Olduğumu Görmek İçin Aramıştım... 
İçinde Ne Kadar Kalmadığımı.. 
Nasıl Tükendiğimi, 
Nasıl Yok Sattığımı Anlamak İçin...

Düşüyorum Kalbinden Yavaş Yavaş...
Canım Acıyor mu Acımıyor mu Hissedemiyorum... 
Terk Ediyor Kelebekler Siyah Olan Kalbimi...
Ansızın Gelen Sızılara Dayanmakta Çok Zorlanıyorum...
Ufak Ufak Hazırlıyorum Kendimi...
Sakın Bana Öğütler Vermeye Kalkma...!
Anlatma Bana Manayı, 
Meali...!
Anlayabilecek Kadar Açık Değil Dimağım...
Karanlıklar Aydınlığa Kavuşacak Deme Artık Dalga Geçer Gibi...!
Hayat Yaşamaya Değer Değil,
Değil...!
Ben Ağlayabilirim Ama Sen Gül...
Hayır,
Ayrılık Yok,
Bunun Adı Sadece Kader...
Ben Seninleyim, 
Nereye Gitsen Ben Seninleyim...
Hayat Seni Değiştirsede
Seni Hep Seveceğim...
Öldüğümde Benden Geriye Kalacak Şey Sana Olan Hislerim, 
Ve Blog'umda Tüm Acılarıma,
Sancılarıma Rağmen Yazmayı Becerebildiğim Yazılardan Fazlası Olmayacak... 
Artık Ümitler Yok... 
Umudum Kalmamış... 
Sadece Pencereden Dışarı Bakan, 
Gözleri Yaşlı Bir Çocuk Var...
Benim Gitmem Gerek, 
Ama Sana Seni Ne Kadar Çok Sevdiğimi Söylemeden Gitmeme İzin Vermiyor Yüreğim...
Anla İşte,
Ben Sabahı Olmayacak Bir Geceyim,
Asla Bir Daha Yarını Olmayacak Dün Gibiyim...
Oysa Beraber Uyanabilirdik Yeni Güne Seninle... 
Birbirimize Hasret Geçen Habersiz Yıllarımıza İnat 
Başım Göğsünde Kalbini Dinliyor Olabilirdim...
Sen İse Saçlarımı Kokluyor Olabilirdin Gözlerime Bakarak...
Neyse, 
Vaktim Çok Az, 
Hadi Bir Sevda Masalı Anlat Bana,
Anlat ki, Senin Masalın Kalsın Kulaklarımda...
Artık Her Şey Bir Masal,
Evvel Zaman İçinde…
Ben mi?
İyiyim Galiba, 
İyiyim, 
İyi Olacağım...
Belki Bir Gün,
Sana Uzak,
Çok Uzak Bir Şehrin Sonbaharında......................../