9 Ağustos 2016 Salı

Sensizim, Sessizim...!!!

Bir Ağırlık Çöker Üzerine, Bulunduğun Yere Sığamazsın... 
Görünürde Hiçbir Neden Yoktur Ortada... 
Boğazına Sarılanın Kim,  İçini Daraltanın Ne Olduğunu Bilemezsin... 
Ama Bildiklerin de Vardır Elbette; Yalnızsındır! 
İçin Daralıyordur, Yüreğin Burkuluyor ve Savunmasızsındır...
Hiçbir Sesin Anlamı Yoktur... 
Çalan Telefonlara Aldırmazsın...
Konuşmak Bir Eziyettir ve Derdini Anlatmanınsa Hiç Ama Hiçbir Anlamı Yoktur...
Bakışların Boştur... 
Kendine Bile Katlanacak Durumda Değilsindir... 
Hayatında Değer Verdiğin Her Kavramın İçi Boşaltılmıştır Sanki... 
Yaşadığın Şehir de, O Şehir de Yaşayan Dostlarının da, Yakınlarının da Yabancılaştığını Düşünürsün...
Hiçbir Şey Gözetmeden, Hiçbir Şey Beklemeden Açtığın, Hançerlenmiş Yüreğinin Kabuk Tutmuş Yarası da, O Yürekte Duyduğun Sızı da Önemsizdir O An Senin İçin...
"Hayatımı Tam da Sorgulama Zamanı" Diye Düşünür, Bilmem Kaçıncı Kez Ruhunla Giriştiğin Savaşa Hazırlanırsın Önce... 
Ama Anında Vazgeçersin...!
Çünkü Bir Daha Böyle Bir Savaşa Girecek Ne Gücün Vardır, Ne de O Savaşta Arkanı Yaslayacağın Yüreğine ve Beynine Güvenin...
"Neyse Ya Boşver" Dersin!
"Boşver" irsin... 
Kırarsın Kalemi!
Buruşturursun Kağıdı! 
Yaslanırsın Arkana ve Acı Acı Gülümsersin...
Çünkü Tek Yapabileceğin Şey Bu Kalmıştır Yaşamında!

İnsan Birini Sevince Bütün Gün Sevdiğini Düşünürmüş... 
Beraber Olacağı Anı İple Çekermiş... 
Onsuz Yapamaz, Onsuz Olamazmış... 
İnsan Birini Sevince Her Şeyin Adı Sevdiğinin Adı Sevdiğinin Adı Her Şey Olurmuş... 
Baktığı Her Yerde Gördüğü Sevdiğiymiş... 
Sevdiğine Baktığında Gördüğü Hiçbir Şeymiş...
Sevgisi Olmasa; Sevdiği Bu Kadar Değer Edermiymiş?
Sevgi Onunla Olmaktı...
Gözlerine Baktığında, Ellerini Tuttuğunda Onun Olmaktı...
Yaşadığını, Özlediğini, Mutluluğunu Onunla Anlamaktı...
Gökyünüdeki Yıldızlara Baktığında Onu Görmek, Okyanusun Derinliğinde Onu Hissetmekti...
Sevgi, Gözleri Gözlerinle, Elleri Ellerinle, Dudakları Dudaklarınla Birleşmesede Hayali Onla Olmaktı...! 

Bana Bıraktığı Aşk Gibi Yarım Yaşıyorum Şu Günlerde Herşeyi... 
Başlayıp da Bitiremediğim Yazılarım... 
Dalgın Dalgın Yürüdüğüm Yollarım... 
Son Kelimesini Bir Türlü Söylemediğim Cümlelerim Var... 
Her Şeyi Paramparça Yaşıyorum... 
Sanki Bütün Dünyam, Dudağımdaki Yarım Bir Öpücüğün Tadında Artık... 
Duvar Oluyorum Bir Anda... 
Aşamadığım, Kimselerin Aşmasına İzin Vermediğim Bir Duvar! 
Ne Onu Yaşabiliyorum, Ne de Sevdiklerimle Mutlu Olabiliyorum...
Hiçbir Çözümü Olmayan Matematik Problemi Gibi, Cevabı Olmayan Bir Soru Gibi Beynimi Kemiren Acıtıcı Bir Duygu Bu...
Acı Çektikçe mi Yazı Yazıyorum, Yazdıkça mı Acı Çekiyorum Bilmiyorum... 
Yüreğimin En Ücra Köşelerine Kadar Hissediyorum Onun Yokluğunu...
Aynı Uykuyu Uyumak İstiyorum Aslında Onunla... 
Aynı Anda Aynı Yatakta Beraber Uyumak Değil Kastettiğim... 
Ayrı Coğrafyalarda da Olsak, Ayrı Mekanlarda da Bulunsak Aynı Uykuyu Uyumak, Aynı Rüyayı Görmek...
Göz Bebekleriyle, Beynin Arasında Gidip Gelmek, Kalbindeki Uykuya Dalmak İstiyorum... 
Bunca Acıya Rağmen Hala Niye mi Seviyorum? 
Çünkü Gidince Yalnız Kalmayacağımı Biliyorum, Ama Onsuz Kalabalıklardan Daha Büyük Bir Yalnızlık Olamayacağının da Farkındayım...!
Bu Sebeple Artık Kalemimi Kırıyorum...!
Kalemi Vakitsiz Kırılan Bir Sevda'nın Hikayesi Bu!
Boynu Bükük Gururu Kırık Hecelerin...!
Sadece Seviyorsan Lüzumsuz, Sadece Seviliyorsan Hükümsüzsün!
Hem Sevip, Hemde Seviliyorsan İşte O Zaman Ölümsüzsün Demiş Yazar...!
Ne Kadar da Doğru Söylemiş!

Evet!
Dile Gelmeyen Sözcükler Boğazıma Takılı Kaldı... 
Yutkundukça Canım Acıdı...
Kanadım! 
Varamadığım Diyarların Yol Başlarında Tek Bir Adım Atamadan Kalakaldım...
Beklemenin Çaresizliği Biriken Hasretleri Gün Geçtikçe Ağırlaştırdı...
Karşı Konulmaz Yıllara Yenik Yüreğim, Bedenim... 
Yaşlandım! 
Kırılgan Vazgeçişlerimin Yalnızlığında Parçalandım... 
Acı Kahve Tadındaydı Yaşanmamışlıklarım, Yaşadıkça Anladım...! 

Korkuyorum Yüreğim...
Cesaretim Yok Çabalıyorum O İki Kelimeyi Gerçek Anlamıyla Söylemek İçin...
"Seni Seviyorum"la Başlar Her Şey...
Umutlar Dirilir Yeniden...
Güller Derilir Sevgili Yollarına... 
O İki Kelimeyi Söylemek Yeterlidir...
Beden Büyüse Bile İçimdeki Çocuk Hala Küçücüktür...
Kücük Bir Umut Görsem, 
Bir İşaret Belki Susmaktan Vazgeçer Bu Gönül...
Anlatır Her Şeyi Tüm Açıklığıyla Korkmadan Gelecek Cevaptan...!!!
Buram Buram Özlemin Kokusunu Savuruyor Yüreğim... 
Sensizim, Sessizim, Yalnızım... 
Kalabalığın İçinde Olsam da, Senden Duymadıktan Sonra Kelimeler Anlamsız, Sohbetler Manasız... 
Gülsem de Gülücüklerim Keder Dolu...  
Sensizim, 
Sessizim, 
Yalnızım...!!!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.