Dönüşlere Yasaklı Umutlar...

Ne Kadar Zor Kadın Olmak...! 
Irmaklar Akarken Ruhunda, 
Kendini Manasız Sanmak... 
Ölüm Sessizliğine Bürünen Sokaklarda, 
Sahipsiz Kelimelerinin Sahibini Ararken, 
Ağlayacak Yer Bulamamak...! 
Toz Tutmuş Yılların Arasından Geçmişine Bakarken, 
Küflenmiş Hayallerinle Karşılaşmak...! 
Hayat Seni Nasıl Yaşasam Diye Kendini Sorguladıkça, 
Kalbinin Sesine Kulak Vererek, 
Hiçliğin Önünde Eğilmek...! 
İsimsiz Esaretle, 
Gözlerini Zifiri Karanlıklara Mecbur Etmek...! 
Hayalleri Takvim Yapraklarından Bir Bir Sökerek, 
Avuçlarında Biriktirdiğin  Baharları Yerlere Düşürmek...! 
Kuracağın Cümlelerin Yitikliğinde, 
Tüm Dokunuşlarını Gecenin Mavisine Esir Etmek...! 
Yitip Giderken Zaman Ömür Sermayesinden, 
Hasret Kokan Nefesleri Öksüz Bırakarak, 
Bir Çocuk Yalnızlığını Gözlere Hapsetmek...! 
Dönüşlere Yasaklı Umutları, 
Düşleri, 
Çığ Misali Çoğalan Sevgiyi Yasaklamak Seni Sen Yapan Gerçeklere...! 
Yarınlar Yalnızca Korku Yüklerken Omuzlara, 
Duyulan Özlemlerin Döngüsünde, 
Siyaha Boyamak Çaresizliği...! 
Yağmurdan, 
Kardan, 
Rüzgardan Saklandığın Sığınağında, 
Bilmediğin Yarınları Çivilerken Odanın Duvarlarına, 
Gün Be Gün Kahır Büyütmek Sol Yanında...! 
Gecenin Karanlığında Sükut Ederek, 
Hezeyanlar, 
Hüzünler Dahilinde, 
Defalarca Kaybetmek Kendini Dipsiz Kuyularda...! 

Ey Kadın...! 
Her Güneş Doğuşunda, 
Ve Güneşin Her Ufukta Batışında, 
Büyük Sancılarla Yıkılıp, 
Hüzün Mavisi Yalnızlıklar Giyinme...! 
Çünkü, 
Bütün Sessizlikleri Yıkıp Geçerken Çığlıkların, 
Kendi Denizinde Can Verirken Haykırışların, 
Bil ki Kimse Söylemeyecek Ona, 
Saçlarının Bile Ona Hasret Taşıdığını...!