Yılların Hesabını Şaşırmışsam Yine Aylardan Kasım Demektir...

Ondan Sonra Çok Şey Değişmemişti Hayatında...
Hiç Durmadan Yazıyor Onu Anlatan Cümlelerin İçinde Kayboluyordu...
Ve Sessizce Haykırıyordu Görünmeyen Dağlara... 
Yine de Anlatamıyordu Yaşadıklarını...
Koca Bir Sevdanın İçindeydi...
Ve  Anıları Hayallerle Karışıp Kalıyordu Aklının Bir Köşesinde...
Onu Anıyordu Her Gece, Anılmayı Ümit Ederek...
Bir Gözyaşı Damlasıydı Gözlerinde... 
Sımsıkı Sarılmış Korkuyla Bekliyordu Kirpiklerine… 
Düşmekten Değildi Korkusu, Bir Daha Ufacık Bir Damla Bile Olamamak Gözlerinde... 
Gittiği Günden Beri Yolları Hasrete Döndü... 
Gurura Yokuş Sevdalarda Ne Hicranlar Eskitti... 
Hiç Bilemeyecekti Gözyaşlarındaki Sızıları...
Dudaklarının Arasındaki Masalımsı Sevdasını...
Yıkılması Boşuna Değildi...
Nedensiz Değildi Gözyaşları...
Gelme Diye Yalvarmıştı Her Gece...
Girme Demişti Tekrar Gecelerime... 
Olduğun Yerde Kal... 
Canımı Yakma Demişti Ama Dinlemedi...! 

Onu Sevmek Yeniden Bulmaktı Hayatın Anlamını... 
Hep Aradığı Şeyin Aslında Hep Yanında Olduğunu Fark Etmekti... 
Onu Her Görüşünde Baştan Ayağa Titremekti...
Öyle Beş On Kelime İle İki Satır Şiirle Anlatılamayacak Bir Şeydi... 
Sonu Olmayan Bir Masala İnanmak, Rüyalarında Deniz Kenarında Bulmaktı Kendini...
Neyin Düş Neyin Gerçek Olduğunu Bilemeyip Kıyıya Vuran Dalgalardan Biri Olmaktı...
Onu Sevdiği, Değer Verdiği İçin Hiç Pişman Değildi...
Aslında Bile Bile Acı Çekmekti Onunkisi... 
Bir Telefonla Kavuşmak Varken Bunları Yaşamayı Seçiyordu... 
Ve Ondan Sonra Bir Başkasına Bakmak Ona Haram Gibi Geliyordu...
Şimdi İçinde Esen Bir Rüzgar Var... 
Ve Susmuş Gece... 
Öyle Bir Susmuş ki, Tüm Renkler Sönmüş...
Karanlık Hüküm Sürmüş...
Aşkından Yüreği Yorgun Kadın Sırtını Soğuk Duvara Dayamış... 
Dakikalar Sus Kalmış...
Yarım Yamalak Bir Vuslat Düşlerinde...
Ruhunu Dayanılmaz Hasretler Sarmış...
Kalbinde Muhafaza Ettiği Aşkını... 
Başına Dolanmış Sevda Rüzgarlarını Kalbinin Yarısı Kıldığı Bir Erkeğin Yüreğine Usulca Bıraktı...
Aradığı Şey Mutluluktu, Ama Göremedi Ne Ufukta, Ne de Yanında... 
Mutluluk Ne Zaman? Diye Sordu Kendine... 
Mutlululuk, Nerede, Kiminle? 
Kalbi Kırık...
Aşkı Yitik...
Umutları Bitik ve Kendisine Umutsuzca Sorulmuş Bir Sualdi... 
Cevap Verdi Kendisine...
Mutlululuk Diye Bir Şey Yok Yeryüzünde...!


Gün Ağarırken Bile Henüz Daha Gözlerimi Bir An Bile Yummamışsam...
Sen Yoksan Ben Yorgun ve Yalnızsam...
Hele Bir de Hasretine Kapılmışsam...
Ve Gözümde Tütüyorsan Buram Buram...
Üşüyorsam...
Ellerinin Sıcaklığına Hasret Kalmışsa Ellerim...
Ve Ufkumun Görebildiği Kadar Uzaksam Sana...
İşgal Yaşıyorsam Sensizliğin Karabasanlarıyla...
Çığlıklarıma Sessizlik Karışıyorsa...
Suskunlukla Düşünmek Arasında Bir Uçurumdaysam...
Varlıkla Yokluğun Gitmekle Gitmemek Arasında Kaybolmuşsam...
Seni Söylüyorsa Yüreğim...
Bana Şiir Yazdırıyorsan...
Bana Kendini Düşündürüp Yürek Kalemimi Tutturuyorsan...
Hele Bir de Gölgene Sığınmışsam...
Ve Yılların Hesabını Şaşırmışsam Fırtınada Demektir Yüreğim ve Yine Aylardan Kasım Demektır...

Hangi Düşten Medet Ummalı da Sıyrılmalı Bu Matem Havasından Bilmiyorum... 
Baktığım Her Yüz... 
Tuttuğum Her El...
Dokunduğum Her Ten...
Her Şey Ayrılığı Hatırlatıyor Bana... 
Bildiğim Bütün Tatlar...
Sevindiğim Her Sevinç...
Gülümsediğim Her An Her Şey Acılaşıyor...
İpini Koparmak İstiyorum Arsızlığa Alışmış Hüzünlerin... 
Onları Bir Uçurumdan Atmak İstiyorum Ama Nafile Çabalarım..! 
Boynuma Öyle Sıkı Sarılmışlar ki Bırakacakları Yok... 
Hangi Yolu Yol Edineyim Kendime Yokluğunda...
Yaşamanın Neresinden Tutarsam Ölmek Ya?
Ne Edeyim?
Son Işıkları da Sönüyor Yüreğimin Yavaş Yavaş... 
Sen Yoksun ve Ben Sensizim... 
Sığındığım Düşler Umarsız...
Ben Benden Habersiz...