Sana En Uzak Yerdeyim!

Sözler, Ruhları Verimli Kılan, Bereketli Hale Getiren Çiğ Damlaları Gibidir! 
Sen Görsen de Görmesen de Ben Bu Satırların İçindeyim! 
En Az Senin Kadar Bu Satırların İçindeyim! 
Seninle Bu Satırlarda Buluşuyorum Ama Aramızda Kocaman Dağlar Var...! 
Ruhumda Kelebekler Uçurtan Adam Ruhunun Derinliğindeki Hiç'liğe Teslim Bugün! 
Ne Bir Ses, Ne de Haber Gelmiyor Artık Senden! 
Kendi Ruhum Ne Halde Bilmiyorum! 
Çok Yabancılaştığım Bir Dünya da En Yakın Olduğum "Ben"imde "Sen"de Kaldı... 
Kendimden de Ne Bir Ses Var Ne de Bir Haber! 
Nasılım Bilmiyorum... 
Bunu Bana Birinin Söylemesi Lazım... 
Nasılım Bilmiyorum!
Bu Git-Geller İçinde Sana Dokunmak İçin Çareler Arıyorum... 
Sana Dokunmak Ruhunu Kavramaktan Geçiyor... 
Senin Ruhunu Kavrayabilmek İçin, Ruhundan Kopan Çığlıkları Hissetmem Gerekiyor... 
Ama Yapamadım! 
İçim Çocuk Benim; El Tutmak İster, Korkunca Sarılmak İster, Bir Şey Söylenmese de Dönüp Bakınca Orada Bir Sığınak Olduğunu Bilmek İster, Gözlerinin İçinde Olmak İster...

Şehir Artık Senin Şehrin Değil! 
Benim Şehrim de Değil... 
Bugün Bir Kız Dinledim Uzaktan... 
Senin Yaşadığın Şehiri Anlattı...
İçimden Bir Şey Kopup Gitti... 
Ben Sana Geliş Biletimi Kaybetmişken O Senin Soluduğun Şehrin Kalbinden Haberlerle Geldi... 
Senin Kalbinin Attığı Şehirde Kalmış... 
Yürüdüğün Sokaklarda Yürümüş, Senin Hissettiğin Soğuğu/Sıcağı Hissetmiş! 
Nefes Alamıyorum, İçim Acıyor! 
Günlerdir Sesini Duyamıyorum! 
Bu Yalnızlıkla Öylece Kalmanın Nasıl Bir Şey Olduğunu Bilir misin Sen! 
"Sen" imi Geri İstiyorum! 
Şu Kızı Birisi Sustursun Diye İnliyor Ruhum! 
Burada Bir Ben Var Seni Yaşayan Demekten Bıktım Artık! 
Gidenin Kalmışlığını Yaşamak Geçiyor İçimden İnatla Tutuyorum Kendimi... 
Karmaşık Bir Duygu Bu "Beni Anlamıyorsun" Deyişinin Neyini Anlamıyorum Ben?
Senin Suskunluğunu mu Mahzunluğunu mu? 
Hayatında Bana Dair Bir Şeyin, Benimle Alakadar 
Bir Cümlenin Kalmayışını Görürken Benim Anlamadığım Ne Anlamıyorum?
Sana Olan Susuzluğumu Resimlerinle Gideriyorum... 
Sesine Olan Açlığımı Sevda Şarkılarıyla Dindiriyorum... 
Sen Beni Anlamıyorsun!
Git! Nasıl Olsa Kendinden Bile Habersiz Karanlık Korkulu Gecelerimde Ziyaret Etmektesin Beni!
Git! Sensizliğe Esir Düşmüş Yüreğimin Suskun Çığlıklarını Namelere Dökeyim!
Git! İçimden Yüz Bin Kere Gitme Demek Geçse de Sen Git!
Git! Giderken Sen Ben Yalnızca Bakıcağım Ardından... 
Her Harfine Binlerce Hayır Sığdıracağım Bir "Peki" Dökülecek Dilimden!
Nasılsa Yüreğimin Sesini Duymuyorsun Artık! 
Onun Gitmeleri Senin Anlamayacağın Bir Dilde, Duymayacağın Bir Tonda Olacak! 
Kelimelerim Kanayacak, Şiirlerim Hasret Kokacak! 
Sensizliğin Ürkütücülüğüyle Dolacak Odam! 
Bunları Sana Göstermeyeceğim Söz Veriyorum! 
Yüreğime Hapsedip Hepsini Bir "Peki" ye Sıkıştıracağım!
Bunu da Sen Anla...!
Yüreğinde Hep Benden Gitme Tutkusu Olsa da, Başını Kaldırdığında Yüzünü Okşayan Rüzgardayım!
Ciğerlerini Yakan Havadayım!
Aldığın Verdiğin Nefsindeyim!
Evet!
Evet Aslında En Uzaktayım...
Sendeyim!
Sesine, Kokusuna, Kendisine İnsandan Fazla Yabancı Olan Başka Bir Canlı Var mı!
İşte Bu Nedenle Sana En Uzak Yerdeyim!
Sendeyim! 
Yüreğindeyim!