Sen Yoktun ve Tüm Cümlelerim Çıplaktı..
Yavandı Gülüşlerim...
Adım Kadar Yalnız, Yüreğim Kadar Kalabalıktım...
Karanlıktı Kirpiklerimin Altı...
Yüreğim İşgalin En Acımasız Hallerini Yaşadım...
Öznesizliğin Girbadında Köklerimi Söktüm Yüreğimden...
Buılutlarımı Topladım Gökyüzünden...
Gökkuşaklarıma Perdeler Çektim...
Ellerim Soğuk, Gözlerim Solgundu...
Yarım Cümlelik Bir Kadındım Ben...
Sende Değildim....
Gözyaşlarım Bulanıktı...
Gökyüzüne Uzanan Köklerim Yoktu Benim...
Bir Yanım Hep Açıktı, Yaralıydı Gülüşlerim...
Yüreğimin Sol Kenarında Açılan Her Bir Yarayı Yamalarımı Sökerek Yamadım...
Kapamaya Çalışsam da Yaralarımı, Yine Bir Yanım Kanamaktaydı..
Kapatamadım Boşluklarımı...
Başaramadım Yalnızlığımı Yüzümde Gizlemeye...
Ne Zaman İçime Gömsem Suskunluğumu, Gözyaşlarım Hep Ele Verdi İçimdeki Yaraları...
Koca Bir Boşluktu Benliğim, Karanlıktı Yüzümün Gölgeleri...
Susuzdu Dudaklarım...
Sağım Solum Uçurum, Önüm Arkam Hüzün...
Uzattığım Her Ele Yalnızlıkla Doluyordu...
Kendimle Kavgalarda Yenilen Hep Ben Oldum...
Dik Durmaya Çalıştım Ama Bir Yanım Hep Eğik Kaldı...
Sığamadım Aşk'ın Hiçbir Cümlesine..
Belki de Adım Yalnızlık Kadar Büyüktü...
Belki de Adım Yoktu; Tanımsızdım...!
Sen Yokken, Yüzüm Yoktu Gülüşlerimi Serecek...
Perdelerden Geriye Koca Bir Talnızlık Düştü Bana...
Durduğum Her Safta Yenilgiyi Gögüsledim...
Düşüncelerde Eridim Durdum...
Duvarlara Çarptım Yüzümün Yalnızlığını, Fayda Etmedi...!
Kırıldım, İncindim...
Kaybettiklerimle Avuttum Kendimi...
Yalanlar Söyledim Yüreğime...
Kırık Aynalara Özenip Kırdım Kendimi...
Ve Kanadım Öylece...!
Kanadım Bir Serçe Islaklığında..
Susadım Durdum Adımın İçi Boş Yalnızlığında...
Sustuğum Anda Ayaz'a Asılan Benim Soğuk Yalnızlığımdır...
Ve Senin Terkedilmişliğin Aslında Beni Terketmekten Duyduğum Hüzündür.....
Ben Sustuğumda Nefes Al Benim İçin...
Sessizliğin İçinde Yol Alırken Düşün...
En Bilinmez Kuyulardan Seslendiğin Kelimelerinde Ruhumda Yankılanıyorsun...
Başkasının Duymuyor Olması Kimin Umurunda!
Ben Senin Varlığın İçin Nefes Alıyorum...
Ben Yoksam Sen Var Olmam İçin Nefes Almalısın...
Çünkü Ben Hala Senin İçin Yazıyorum...
Ve Aslında Benim Gidişim Senin Yoksulluğundur İliklerime Kadar Çektiğim.
Ve İnanıyorum ki Terkeden de Edilen Kadar Yalnız Kalır...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.