Güvenmediğin Yüreğe Sahiplik Edemezsin...

Bu Şehir Bir Labirent Sanki,
Her Tarafı Yalnızlık...
Ne Kadar Sevda,
Aşk,
Tutku Varsa Sanki Terk Etmiş Kaldırımları...
Kimsesiz Kaldıkça Yürüyen Adımlarım,
Dünyayı Karanlık Görmeye Başlıyor Gözlerim...
Firari Bakışlarımla,
Odamın Loş Işığında,
Hangi Satırdan Çıkıp Gelecek Bilmeden,
Kor Ateşler  İçinde ki Hayallerimle,
Buz Tutmuş Ellerim Gidiyor Mektuba...
Kolay Değil Yürek Kalemine Dokunmak,
Ellerin Titreye Titreye Kalemi Tutmak...
Yorulmuş,
Korkmuş,
Yapayalnız Kalmış Ruhumla, 
Paramparça Olmuş İçimle,
Darmadağın Edilmiş Yanlarımla,
Kırık Döküklerimle, 
Yaralarımla Kolay Değil Yazmak...
Yazdıkça,
Sözlerim, 
Kelimelerim, 
Harflerim Dağılıyor,
Bir Yerlere Ulaşmak İçin Çırpınıyor,
Kaybetmemek İçin Savaşıyorlar...
Tenden, 
Bedenden Akıp Giderken Umutlarım,
Ayrılık Sarmışken Gözlerimi,
Hüküm Giymişken Yüreğinde,
Bir Kör Kuyunun Darboğazında,
Sessizlik İçinde,
Çaresizliğin Tam Orta Yerinde,
Dilimin Kelimelere Dönmediği,
Sesimin Soluk Bulamadığı Anda,
Ona Yutkunmak O Kadar Zor ki...
Yutkunmak Diyorum,
Nefes Nefese,
Ne Bileyim,
Acı İçinde, 
Yutkuna Yutkuna İşte...

Nice Zaman Var ki Uykular Bölünüyor,
Varlığına Adanmış Özlemlerim Kör Kuyularda Gizleniyor...
Güneşin Batışına Hicranlarım Düşüyor,
Kum Saatinde Ağlıyor Hayallerim...
Uçurtmalarım Göklerde Kaybolmuş,
Yüreğime Akseden İzdüşümleri Kör Düğümlerde Tutsak,
Savrulup Duruyor Arzularım...
Sonsuz Emellerimde,
Mekansız Rüyalarımda Mavi Işık Gözükmüyor...
İçine Düştüğüm Çıkmaz Sokaklar Hep Aynı,
Caddelerde Hep Aynı Çığlık...
Bir Kuyu Kadar Karanlık,
Bir Boşluk Kadar Dipsizim...
Aklımın İklimlerine Sızlar Uğradıkça,
Yavaşça Eriyor Düşlerim...
İçimin Koridorlarında Fısıltılar,
Saklı Sancılar,
Gizli Yaralar Öylesine Çaresiz,
Öylesine Muhtaç ki,
Hislerimi Dağıtıyor Her Tarafa...
Düşüncelerimin En Derinlerinde,
Dalgalanıyor Ruhum...
Zemheri Soğuğunda Üşüyen Bakışlarım,
Bakışlarında Sığınacak Yer Arıyor...
Bir Uçtan Diğer Uca Erişen Mutsuzlukların İçinde,
Akıp Gidiyorum...
Sükut-ü Sevdamda Her Şey Parça Pürçük... 
Zaman,
Mekan,
Her İsim, 
Her Kelime, 
Her Resim,
Her Zerre, 
Her Nefes...
Göze Almışım İtilmeyi,
Kakılmayı,
Kınanmayı,
Horlanmayı, 
Kovulmayı,
Ölmeyi...
Yarım Kalmış Bir Savaşın İçinde,
Çığlıklara Kilitli Son Nefesim...
Ne Kaf Dağına Çıkarabildiğim Hayallerim Var,
Ne de Yazabileceğim Bir Hikayem...
Her Nefesim Bir Acı, 
Her Kalp Sızım Bir Ölüm...
Her Şeyin Bir Bedeli Vardır Ya?
Duygularımı, 
İnancımı,
Sevgiyi Kaybettim... 
Damarlarımda Yanan Özlemlerin,
Göğsümü Delerek Geçen Sancıların Yörüngesi Yok,
Kendi Eksenlerinde Durmadan Dönüyorlar...
Kendine Yol Bulamayan Akarsular Gibi ,
Sonsuzluğa Akıyorlar...
Çok Yorgunum,
Çok Yılgın...
Susmuşum,
Delik Deşik Umutlarımı Yokluğa Bırakmışım...
Mutluluk Koşuşturmalarından Bıkmış,
Yalancılardan Ömrü Boyu Nasibini Almış,
Sahte Yüzlerden, 
Menfaatçilerden Usanmışım...
Artık Her Şeyi Kabullenip Boş Vermiş,
En Büyük Hayallerimin Altında Kalmış,
Kaderine Boyun Eğmiş,
Geçmişini Silip Atmış,
Yarınlardan Bir Beklentisi Olmayan,
Yüreği Yaralarla Dolup Taşan,
Sevdikleri Yüzünden Yaşamaktan Soğuyan
Yarınlardan Zerre Umudu Kalmayan Bir Kadınım...
Ne Çok Yordular Beni,
Ne Çok Üstüme Geldiler...
Sevdim Darbe Yedim,
Güvendim Aldandım,
İnandım İnandığımla Kaldım...
Çok Yordular Beni,
Çok Yıprattılar...
Kimse Gözümün Yaşına Bakmadı...
Hiç Beklemediğim Bir Zamanda,
Elimden Yarınlarımı,
Yüreğimden Umutlarımı Aldılar...
Hayata Küskünüm,
Hayallerime Dargın,
İnandıklarıma Kırgın...
Tutunduğum Dallar Kopmuş,
Yüreğimdeki Dağlar Yerle Bir Olmuş,
Mutlulukla Köşe Kapmaca Oynuyorum Artık...
Anlıyor İnsan Geçte Olsa Uzak Hayallere Daldığını...
Çıkmaz Sokaklara Girdiğini...
Yürüdüğü Yolun Gündüze Çıkmadığını...
Yanıyor İnsan Alev Almadan,
Etrafı Yakmadan,
Tutuşmadan,
Kül Olmadan...
Ve Kırılıyor İnsan Değer Verdiğinden, 
Kırılıyor Cam Misali Her Yerinden...
Bu Dünyada Her Şey Yalan,
Tutuğun El, 
Güvendiğin İnsan, 
Yüze Gülmeler, 
Sırtını Yaslandığın Dağlar,
El Uzattığın Yarınlar...
Gün Geliyor Beden Yoruluyor,
Akıl Duruyor, 
Can Bendinden Taşıyor, 
Dünyaya Sığmıyor...
Bitmez Dediklerimiz Bitiyor,
Gitmez Dediklerimiz Gidiyor...
Bir Can, 
Bir de Acı Çeken Ruh Kalıyor....
Sorgulamıyorum Kırgınlıklarımın Sebebini
Yarı Yolda Bırakılışlarımı,
Umutlarımın Ayaklar Altına Alınışlarını,
Gözümdeki Yaşları,
Kalbimin Sızılarını...
Sorgulamıyorum Hayatımı Mahvedenleri, 
Beni Yaşarken Öldürenleri...
Ne Araftayım,
Ne Bekleyişte,
Ne de Umuda Yürüyüşte,
Mutsuzluğun Tam Dibinde,
Beni Kaybettiğim Yerdeyim...

Sitem Etmeye Hakkım Yok,
Kimseyi Suçlayacak Mecalim de...
Ben Çok Savaştım Ona Ulaşmak İçin,
Onu Sevmekle Boyumdan Büyük İşe Bulaştım...
Hesapsız Aşık Olmak Neymiş,
Karanlığımı Aydınlatamayanlar,
Saçlarımı Ağarta Ağarta Öğretiler...
Gücüm Yok,
Yorgunum, 
Söylenecek Sözüm de Kalmadı...
Anlamaya Çalışmıyorum Artık Olanları...
Canımdan Başka Verecek Bir Şeyim Yok,
Hayallerimin Peşinden Gidecek Gücüm Yok...
Uçurumun Kenarında, 
Tutunacak Bir Dalım da Yok
Terk Edilmiş Bir Şehir Gibiyim...
Her Şeyden Vazgeçmişim,
Terk Ediyorum Her Şeyi,
Hayallerimi,
Ona Varan Yollarımı,
Bana Acı Veren, 
Yüreğimde Taşıyamadığım Her Şeyi...
Bugün Yalnızca Onu Değil,
İnsanlara Olan Güvenimi de Terk Ediyorum...
Biliyorum,
Ondan Gidişim O Koymaz,
Taşımadığı Bir Şey Zaten Yüreğini Sızlatmaz...

"Seviyorum" Kelimesini Duymaya İhtiyacım Yok Artık... 
Ben Bu Aşkla Mücadelemi O Yanımda Olmadan Verdim...
Karanlık Gecelerden Beklerken Onu,
Hasreti Yakama Yapışıp,
Gözlerimden Akan Yaşlar Yoldaşım Olurken,
Onsuzdum Hep Ben...
Ne Ona Beddua Ettim, 
Ne Kötü Hatırladım...
Zor Oldu Belki Ama, 
Kabullendim... 
Dağıttım Özlem Bulutlarını...
Varsın Hayallerim Yıkılsın Ne Olur ki?
Hangi İnsana Kalmış ki Bu Dünya,
Hangi Kulun Hangi Hayali Baki Olmuş ki...
Yalnızlığım, Garip Bir Mezar Artık,
Rüzgarın Uğramadığı Bir Issızlık,
Kimsenin Anlayamadığı Acı,
Anlatmaya Çalışmadığım Anlamsızlık,
En Çokta Çaresizlik...
Öyle Bir Kırgınlık Var ki Duygularımda,
Yüreğimin Her Hücreme Kadar Sızlıyor Yarası...
Boğazıma Düğümleniyor Yutamadıklarım,
Sessizce Yazıp Unutamadıklarım,
İçime Gömüp Yaşayamadıklarım,
Yaşıyorum İşte Canlı Ceset Gibi...
Ne Hayalim Var,
Ne de Yaşama Hevesim,
Mecalim de Yok,
Sabrım da...
O Kadar Kırılmışım ki,
Bir Daha Gülecek Halim Bile Yok...
Neredeyim, 
Nasılım,
Nerede Bıraktım Hayallerimi, 
Hangi Derde Düştüm, 
Kime Sarıldım,
Nereye Gidiyorum, 
Ben Nasıl Bu Hale Geldim, 
Neden Bu Sessizliğin İçindeyim Bilmiyorum...
Niye Bu Kadar Çaresizim Onu da Anlamıyorum...
Her Gün Biraz Daha Yanıyor Canım,
Her Gün Biraz Daha Azalıyorum...
Hayat O Kadar Yoruyor ki Beni,
Anlam Veremediklerimin İçinde Boğuluyorum...
Her Gün Biraz Daha Kendimi Kaybedip,
Kendime Yaşattıklarıma Üzülüyorum...
Beklediğim Saatlere, 
Dakikalara, 
Yüreğimin Saflığına Acıyorum...
Tanıdığımı Zannetiğim Kişileri Aslında Hiç Tanımadığımı,
Yer Yerinden Oynasa Değişmez Dediğim,
Hayatımdan Asla Gitmez Sandığım İnsanların,
Benden Çekildiğine Şahitlik Ediyorum...
Kimse Yıkmadı Beni Sevdiklerim Kadar...
Üzmedi Değer Verdiklerim Kadar...
Kimse Kıymadı İnandıklarım Kadar...
Kimse Sürüklemedi Beni Yalnızlığa,
Bir Umutla Tutunduğum İnsanlar Kadar...
Kimsenin Arkasından Bakmadım,
Yüreğimi Avuçlarına Koyduğum Kadar...
Ne Yapacağımı Bilmiyorum...
Yoruldum Artık Beklemekten,
Bir Umuda Sarılıp Yaşamaktan, 
Hayalini Düşlemekten,
Yollarını Gözlemekten... 

Ne Acı Değil mi,
Yanlış Yüreğe Kurulduğunu Anlamak,
Olmayacağını Bildiğin Halde,
Ondan Bir Adım Öteye Gidememek...
Görüyorum ki,
İnsanı Yaralayan Beklediği Değil,
Beklemediği El Oluyor...
Beklentisizce Seven Oluyor Sürekli Yıkılan,
Çıkarsızca Yanında Oldukların,
Hayatını Kasıp Kavuran...
Beklemediğin Can İşte Canını Yakan...

Yarım Kalan Şeyler Var Hayatımda...
İçimde Tamamlanamayan Eksikler,
Yakamdan Düşmeyen Mutsuzluğa Rağmen,
Gülüp Geçtiğim Acılar,
Beni Bir An Dahi Yalnız Bırakmayan Hüzünler...
Kendimle Savaşıyorum Bu Aralar...
Bir Yanım Eksikliği İle Kıvranıyor,
Diğer Yanım Kendimle Kavgalarda...
Öyle Bir Mücadelenin İçindeyim ki,
Ne Yana Dönsem Yenik Hissediyorum Kendimi...
Bazen Kızıp Rest Çekiyorum Onunla Dolu Yanıma,
Ardından Laf Anlatamıyorum Sol Yanıma...
Bir Yanım Vuslat Diye Ağlarken,
Bir Yanım Hasreti İle Yanıyor...
Ona Olan Düşkünlüğümü,
Cahilliğime Yormayın Sakın...
Her An Onu Özlememi Aptallık,
Umarsızca Beklemeyi Delilik Sanmayın...
Ondan Vazgeçmemeyi,
Bir Adım Ötesine Gidememeyi,
Delirmiş Bir Halde Onu Beklemeyi,
Akılsızlığıma Yormayın...
Beli ki Bu Aşka Hazırlıksız Yakalandım,
Kör Kütük Aşka Battım,
Onu Hiç Bitmeyecek Rüya Sandım...
Yüreğime İşleyen Hasretinin Çıkmazlarına Sığındıkça,
Saçlarına Esip,
Gözlerinden Geçip,
Dudaklarına Uzandım...
Çığlık Dolusu Susuşlarımla,
Şiir Kokan Yanlarımla,
Kendimi Onda Aradım...
Her gece Onu Yatağımda Uyutup,
Saçlarını Okşayıp,
Kokusunu İçime Çektim...

Hep Böyledir Ayrılıklar...
Bazen Anlamazsın Ayrılığın Sebebini,
Bazen de Kalmak İçin Makul Bir Sebebin Kalmaz...
Gitme Demeye Dilin Varmaz,
Dön Demeye Yüreğin Yetmez...
Yüreğinin Acısını Senden Başka Kimse Anlamaz...
Artık Kaçıyorum Her Şeyden...
Dört Duvar Arasına Sığdırıp Hasretimi,
Çıkartıp Üzerimdeki Tebessümleri
Hüzünleri Giyiniyorum...
Taşıyamadığım Çok Yük Var Omuzlarımda,
En Sevdiklerimden Aldığım Yaralarla Doluyum...
Hiç Ummadığım Bir Anda,
Bir Dal Daha Kırıldı Gönül Ağacımdan...
Zamansız Esen Ayrılık,
Savurdu Umutlarımı Hiç Gelmeyecek Baharlara...

Anlamaya Çalışmıyorum Artık Bazı Şeyleri,
"Neden Olmuyor" Diye Takılmıyorum da,
Deseler ki Dünya Senin Artık,
Yaşamanın Kendisi Yalan Umurumda mı...
Zor Olsa da Bir yol Tutturmuş Gidiyorum...
Sonunu Merak Etmeden,
Sorgulamadan Yaşıyorum...
Her Kurduğun Hayalin Yıkıldığını Görünce,
Direnmenin Boş Olduğunu,
Bazı Şeylere Gücünün Yetmeyeceğini,
Hayat Sana Öğretmiş Oluyor...

Sana Güven Vermeyen,
İnanmayan Bir Yürekte Kalmaya Çalışmak Günahtır...
Aşk Güzeldir Evet,
Ama Güvenmek,
İnanmak Çok Daha Güzeldir...
İnanmadığın,
Güvenmediğin Yüreğe Sahiplik Edemez,
Mutluluk Veremezsin...
Keşke Zamanı Geri Çevirmek Gibi Bir Şey Olsaydı...
Keşke Her Şey Bilinen, 
Görünen Gibi Olsaydı...
Kimse Değişmeseydi, 
Tanıdığımız Gibi Kalsaydı,
Belki O Zaman Yıkılmazdı Tertemiz Hayaller...
Yüreğimden Kopanlar da Acı Vermiyor Artık,
Gitmeler Koymuyor Bana,
Çok Şey Değişti Hayatımda...
Bir Zamanlar Canımı Yakan Şeyleri, 
Şimdilerde Umursamıyorum,
Ne Kadar Çok Sevsem de, 
İstesem de,
Gitme, 
Kal Demiyorum...
Olmayanların Derdine Düşmek Beni Öyle Çok Yormuş ki,
Bir Yaraya Daha Tahammülüm Yok...
Daha Fazla Koşamam Kimsenin Peşinden...
Ne Kadar Canım Yansa da,
Uğruna Benliğimi Harcadığım,
Ama Bunun Farkında Olmayanlara,
Daha Fazla Hayatımda Yer Veremem....
Kandırmıyorum Artık Kendimi,
Olmayanlara "Ol" Demiyorum...
Ne Kadar Sevsem de 
Kül Olmuş Kalbine,
"Kalk, 
Yeşer" Demiyorum...
Çok Fazla Canım Yansa da,
Yalana Doğru,
Hayale Gerçek Demiyorum....
Dur Durak Bilmeyen Gönlüm Deli Sular Gibi Çağlayıp Köpürse de,
Taş Bağlayan Kalbine Çarpa Çarpa Yorulsa da,
Acıdan Dolan Ruhum Ummana Savrulsa da,
Geceleri Sol Tarafımı Soğuk Duvarlara Yaslasam da,
İçin İçin Kanatsa da Derinden Yaralarımı,
Sessizce Sırtlayıp Yaşananları,
Gitmek İstiyorum Kırgınlıklarımdan,
Yorgunluklarımdan,
Hayallerimden,
Tükenen Umutlarımdan,
Gitmek İstiyorum,
Bana Hayatı Zindan Edenlerden,
Bir Gülüşü Bana Çok Görenlerden,
Kadir Kıymet Bilmeyenlerden,
Sancılı Gecelerimden,
Sonu Gelmeyen, 
Bitmek Tükenmek Bilmeyen Acılarımdan,
Gelmeyecek Mutluluklardan,
Her Şeyden, 
Her Yerden,
Umutlarımdan, 
Yarınlarımdan,
Kalbimden
Hatta Kendimden Bile...
Tamamlayamadığım Duygularımı,
Vuslata Varmayan Umutlarımı,
Alıp Sırtıma,
Gitmek İstiyorum...
Gitmek İstiyorum Onun Gibi;
Arkamdan Yıkılanların Farkında Bile Olmadan,
Karanlıklara Bıraktıklarımı Umursamadan,
Geriye Bıraktığım Enkazların Farkına Varmadan,
Arkamdan Bakan Yaşlı Gözleri Umursamadan...
Çünkü O Beni Uykularına Hiç Almadı, 
Rüyalarına Katmadı...
Ben Özlemden Bahsederken, 
O Olmadık Şeyler Söyledi...
Ben Sesini Duymadan Duramazken, 
O Çekip Gitti...
Bu Aşkın Bekleyeni Bendim,
Yükünü Çekeni de...
O Beni Hiç Sevmedi,
Sadece Gönlüme Dokunmayı Denedi...
Ben Ona Yanmaya Başlayınca,
Dünü Silerek,
Bugünü Kırıp Dökerek,
Yarınları Yok Ederek,
Onsuz Yapamayacağımı,
Yaşayamayacağımı Bile Bile, 
Beni Hayallerimle,
Terkedilmişliğimle,
Baş Başa Bırakarak Gitti...
O Beni Hiç Yaşamadı,
Sadece Birkaç Gün Heyecana Kapılıp Aktı,
Sonra İçindeki Mumu Söndürüp,
Sessizliğe Gömüldü...
O Beni Hiç Duymadı,
Sözlerim Ona Aktıkça, 
O Kulaklıklarını Tıkadı...
Ben Onun İçin Sıradan Biriydim,
Bir Duraktım Hayatında,
Uğradığı Bir Liman,
Geçici Bir Heves, 
Belki de Acılarına Bir Mola...
Bir Gün Onu da Sınayacak Hayat...
O Gün Benim Yıllardır Sessizce Çekilip Bir Köşeye Neler Çektiğimi 
Adı Her Geçtiğinde Nasıl Yutkunamadığımı,
Unutum Sandığım Her Şeyin Nasıl Canımı Yaktığını Anlayacak...
Yüreğini Yakan, 
Ağzından Çıkamayan O Cümle Yakacak Onu...
İçi Paramparça Olacak Benim Gibi...
Fırtınalar Kopacak,
Yağmur Yağacak Yüreğine...
Benim Gibi Sessiz Kalacak,
Ben Onu Çok Özledim,
Ben Onu Unutamadım Diyemeyecek...
Unuttum Dediği Her Şey,
Gecenin Sessizliğinde,
Yüreğinin En Savunmasız Kaldığı Anda
Onu da Sorgulayacak...
Aşk Denilen O Şey,
Onun da Acımasızca Yakasına Yapışacak...
Benim Gibi Yüreğini Dağlayan Sözlerin Feryadında,
Sessiz Çığlıklar Altında Ezilecek...
Yüreğine Yalanlar Anlatacak,
Ama Yüreği Onu Dinlemeyecek,
Kendini Kandıramayacak,
Ölüp Ölüp Dirilecek...
Ama Diyecek,
Sevgilim Diyemeyecek...
Gün Gelecek O da Hayatın Acı Gerçeklerini Öğrenecek...
Yaslandığı Duvar Yıkılacak,
Ve Yıkıldıkça Umutları Altında Kalacak,
Güvendiği Ne Varsa Kaybedecek...
Yüzünde Yılların Acısı Çizgi Çizgi Belirince,
Aşkın Anlatıkları Kadar Toz Pembe Olmadığını,
Her Şeyin Bedellerle Dolu Olduğunu Anlayacak...
Harabeye Dönmüş Yüreği,
Her Defasında Yeni Bir Umutla,
Sanki Bir Şeyler Değişecek Gibi Yeniden Kalkacak Ayağa...
Gözünden Yaşlar,
Gönlünden Hayaller,
Ömründen Yıllar Geçecek...
Gözünü Kapadıkça Gerçeklere,
Kurtulamayacak Tuzaklardan...
Ümitsiz Bir Hayalde,
Umutlanmaya Cesaret Edemediği Bir Düşte,
Kaderiyle Gerçeklerin Arasında ki Arafta,
Kimsenin Bilmediği, 
Duymadığı Bir Sevda,
Yüreğini Sızlatan
Canını Yakan Yara Olacak...
Hayatın Vurduğu Tokatlar Aklında Dolanacak,
Sessizliği Yüreğinin Feryadından Utanacak....
Diyecek Söz Bulamayacak Dudakları,
Dile Getiremeyecek Yüreğini Sızlatanı,
Anlatamayacak Gözlerindeki Dalışı...
Umutlarını Bağlayıp Bir Bilinmeze,
Yaşayacak Her Gün Acı Çeke Çeke...
Olur Olmaz Yerde Aklına Düşecek...
Tam Unutum Derken,
Acılarından Kurtuldu Sanırken,
Aniden Yüreğini Sızlatacak...
Yarım Kalmışlığın Resmi,
Hüznün,
Acıların Habercisi,
Mutsuzluğun Daveti,
Umutsuzluğun Ta Kendisi Olacak...
Umutlarını Yalanlara Bağlaya Bağlaya,
En Zor Gecelerde, 
Tek Başına,
Ağlaya Ağlaya Sabaha Kendini Teslim Edecek...
O da Özleyecek...
Sol Yanına Saplandıkça Bu Sızı,
Başını Her Yastığa Koyduğunda Ölümü Dileyecek...
Ne Kadar Unutmaya Çalışsa da,
Yürek Acısı Dinmek Bilmeyecek...
Bazen Rüzgarda Kokusunu Duyacak,
Hiç Ummadığı Bir Anda Kor Gibi Yakacak...
Saklamaya Çalışsa da Herkesten,
Gözlerinin Dalışı Onu Ele Verecek...
Acının Her Türlüsüne Alışıp,
Beklentilerinden Vazgeçe Geçe,
Yaşamayı Öğrenecek...

Sessizliğin Ortasında,
Kendi İçime Çekilmişim,
Her Şeye Uzağım,
Gülüşlerden, 
Huzurlu Yarınlardan...
Ki Ben Ömrümü Hep Yasaklarda Yaşadım,
Mutluluğa Hep Uzak Kaldım,
Herkes Gibi Kahkahalara Boğulamadım,
Düştüğümde Yanımda Kimseleri Bulamadım,
Aynalardaki Yüzümü Gözyaşlarımdan Arındıramadım,
Seviyorum Kelimesinin Hep Altında Ezildim,
Yanlış Yürekte Aldığım Her Nefesin Bedelini,
Hayatımla Ödedim...

Ne Acılarım Var Dile Getiremediğim,
İnsanlardan Gizlediğim Dertlerim,
İbret Alınacak Yaşanmışlıklarım,
Satırlara Dökemediğim Yangınlarım,
Gözlerimden Akan Pişmanlıklarım,
Yüreğime Yüklenen Hasretlerim,
Gözlerime Astığım Ayrılıklarım,
Mutlu Görünüşüme İnat Mutsuzluklarım....

Ah Kendim...!
Ne Yaptıysak Olmadı İşte,
Oysa Güzel Başlamıştık Her Şeye...
Aşıp Engelleri,
Yürüyorduk Seninle Olmazların Üzerine...
Sarsılınca Dengemiz,
Hemen Sarılıyorduk Sevgimize,
Ama Olmadı İşte...!
İnancımıza Tutunamadık...

Ah Kendim...!
Hadi, 
Şimdi Varsa Cesaretin,
Yüzleş Kendinle,
Hadi Anlatabilirsen Anlat Dertlerini,
Herkesten Gizlediklerini,
Aynadaki Yüzünde Kendinden Bile Sakladıklarını...
Hani Unuttum Diyorsun Ya...?!
Bunu Kendine De Diyebilirsen...
Umursamıyormuş Gibi Yap
Üzülmüyormuş Gibi Davran
Herkesten Gizlediğin O Gözyaşlarını,
Kendinden Gizle Hadi...
Olmuyor Değil mi? 
Ne Yapsan Olmuyor,
İnsan Kendini Kandıramıyor...
Ne Kadar Unuttum Dese de, 
Unutamıyor Değil mi?
Keşkeler, 
Pişmanlıklar, 
Yaralar, 
Gözyaşları,
Laf Anlatamadığın O Yürek Yarası Her Şeyi Değiştirirse de, 
Sol Yanını 
Göğsünün Ortasında ki Unutmadığın
Adıyla Çarpan Kalbini
Her Yalnız Kaldığında Akıp Giden Yaşlarını Ne Yapmalı ?

Ah Kendim...!
Öyle Bir Çıkmazdasın ki,
Çırpındıkca Batıyorsun....
Ne Yana Gitsen Fırtınada,
Ne Yana Gitsen Karanlıkta Kalıyorsun...
Hangi Umuda Tutunsan,
Parçaları Elinde Kalıyor...
Öyle Bir Çıkmazdasın ki,
Artık Gelse Bile Sana Faydası Yok...

Ah Kendim...!
Tüm Dileklerin Gökyüzünde Asılı Kaldı...
Yılların Getirdiği Yorgunluk,
Yüzünde,
Ellerinde,
Ruhunda,
Tüm Hücrelerinde...
Aslında Sende Biliyorsun Bitmeyecek Bu Özlem,
Bu Ayrılık,
Bu Uzaklık,
Bu Sessizlik,
Bu Boynu Büküklük,
Bu Kahır Yüklü Geceler...
Dur Durak Bilmeyecek İçindeki Hazin Yağmurlar,
Sağanak Sağanak Akacak Zifiri Suskunluğuna...
Tüm Renklerini Yitirdikçe Düşlerin,
Durmadan Kıyılarına Çarpacak Hırçın Deniz Gibi Sessizlik...
Dallarını, 
Budaklarını Kıran Deli Rüzgarlar, 
Delip Geçerken Ömrünü,
Karanlığın Sessizliğine Bırakacaksın Kendini...
Bir Ürperişi, 
Bir Kayboluşu Fısıldarken Dudakların,
Kalbinin, 
Ruhunun, 
Düşlerinin Bir Yanı Suskunluğu Yaşayacak,
Bir Yanı Hasreti Kollarında...
Saatleri,
Ayları,
Yılları Öldüreceksin Suskunluklarında...
Şiirlerin Sustukça
Alışacaksın Sürgün Yediğin Yokuşlara...
Debelendikçe, 
Acılarını Bulacaksın Seni Göstermeyen Aynalarda...
Zifiri Karanlık Çökünce Sokaklara,
Hayallerin Kıyıya Vurdukça,
Kürek Çekmeye Başlayacaksın Geceden Yorgun Zamanlara...
Yalnızlar Rıhtımında Koştukça Ruhun,, 
Kaybolacaksın Yapayalnız Kalabalıklarda...
Dolan Gözlerin Çaresizce Onu Ararken Uzaklarda,
Ay Üşüyecek,
Gece Islanacak,
Acı Bir Çığlık Çökecek Gözyaşlarına...
"O" Kalbinin Esrarı, 
Gizemi, 
Bilmecesi,
Her Dokunduğunda Batan Gül Dikeni,
"O" Harf, 
"O" Hece Olarak Kalacak Satırlarında...