1 Haziran 2015 Pazartesi

Güzeldi Her Şey, Kalp Titretiyordu...

Dilimde Kelimelerim Lal Olurken Kalem Ellerime Hükmediyor, Bir Yazımlık Mürekkep Seni Yine Sayfalarıma Taşıyor... 
Elimin Uzanamadığı Yerlere Kelimelerimle Sokulmaya Çalışmamın, Kırılgan Harflerden Kurulmuş Bir Köprüden Sana Doğru Yürürken Düşmekten Böylesine Korkmamın, Sana Tek Bir Bakışla Anlatabileceğime İnandığım ve Bir Çoğunun Belki Bir İsmi Bile Olmayan Bir Çok Duygunun Her Birine İsimler Bulmaya Uğraşmamın Beni Nasıl Yaralayıp Yorduğunu Bilmeyeceksin...
Ve Biliyor musun, Sen Bütün Bunları Okurken, Ben Yazdıklarımı Şakacı Gülüşlerimle Reddeceğim...
Duyduğum Aşkı, Özlemi ve Bunları Duymaktan Duyduğum Korkuyu Gözlerimin Ardına Saklayacağım...

Artık Hayatın Hangi Boyutunda Olduğumu Algılayamaz Oldum...
Ben mi Kendimi Anlatamıyorum Yoksa Anlamak mı İstemiyorlar Çözemedim Gitti... 
Gözümde Canlandırmaktan Kaçındığım Bakışlar, 
Tenimde İzi Kalmış Dokunuşlar, Unutmak İstediğim İçimde Gizli Gizli Kanayan Derin Yaralar, Unutmak İstediğim Yüzler, Geceler, Bekleyişler Var... 
Unutmak İstediğim Bir Ben Var İçimde...
Öyle Bir Suskunluk İçindeyim ki, İçimden Bile Konuşamıyorum... 
Sevdiğim Şarkıları da Mırıldanmıyorum...
Zaten Gidişinden Bu Yana Hep Derinlerden Soluk Alıp Veriyorum... 
Öyle Bir Sağırlık İçindeyim ki, Kalbimin Feryadına Bile Kulak Asmıyorum...
Duymadığım Konuşmalar Bir Yana Kalsın Odamdaki Sağır Edici Sessizlikten Bile Habersiz Gibi Yaşıyorum...
Öyle Bir Körlük İçindeyim ki, Nicedir Aynalarda Suretime Rastlamıyorum...
Renklerin Farkını Ayırt Edememek Bir Yana Tüm Renkleri Siyah Sanıyorum... 
Bir Kaç Melodi Var Kulağımda...
Hangileri Gerçek Hangileri Şizofrenik, Hangi Aynadaki Benim Hangi Ben Aynadaki, Hangi Ruh Benim, Hangi Ben Senim, Hangi Sen Benim, Hangi Sözcük Benim, Hangi Duygu Gerçek Bilemiyorum...
Derin Bir Nefes Alırken Düşünüp Sonuca Varamadıklarım Var Aklımda Hep... 
Unutmak İsteyip İçimde Durmadan Tekrar Tekrar Yaşadıklarım, Ulaşamadıklarım, İçimde ki Sevgime Karşılığını Alamadıklarım, Düşlerim, Heyecanlarım Var... 
Hayallere Dalıyorum Düşlerken Seni, Düşlenmediğimi Bilerek...
Sensizliği Dinlerken Yavaş Yavaş Tükeniyorum... 
Yok Olurken Yokluğunda Sevda Kokulu Aşka Küsüyorum...
Öyle Ulaşılmaz ki Uzaklığın...
Bir Hevesle Yola Çıkıp Koşar Adımlarla Devam Edince Vuslata Doğru, Elini Uzatsan Tutabilicekmişsin Gibi Gelse de Kocaman Okyanusların Bitmek Bilmeyen Sınırsızlığı Kadar Uzun Sana Çıkan Tüm Yollar...
Bitmeseydi, Gitmeseydin Olmaz mıydı Diyorum?
Susuyor, Susuyorum, Sus Kalıyorum...
Belki Bir Gün; Deyip Yeniden Başlıyorum Seni Özlemlerle Beklemeye Yorgun Bedenime Aldırmadan...
Umarsız Duyumsamazlıklarına Rağmen Seni Beni Sıyırmışım Bizlikten İki Ayrı Bizden Bir Ruh Beden Oluşturmuşum... 
Öylesine Sarhoş ki Seninle Ben...! 
Ne Günün Getirdiği Yorgunluk Seni Düşünmeme Engel Ne Yetişmesi Gereken Koşuşturmalarımda Geçtiğim Yollar...
Hiç Bir Deprem Sarsmıyor Sensizlik Kadar... 
Bakışlarım Çocuk... 
Bakışlarım Cesur... 
Bakışlarım Uzak...
Sevgiye Susamışlık Akıyor Yüzümden... 
Belki Bir Gün Deyip Beklemelerde Kalıyor Umutsuz Bir Umutla...

Seni Görmediğim Zamanlardan Beri, Hani Hiç Tanımadığım, Kelimelerimin Henüz Senin İçin Olduğunu Bilmediğim O Karanlıklardan Beri Seni Tanıyordum... 

Görmediğin Bir Uçurumun Kenarındaydı Ayaklarım, Gözlerim Bilmediğim Uzaklara Bakıyordu, Kapatıp Sessizce Suretimi, Sesini Dinliyordum... 
Ellerinden Tutuyor, Yüzüne Dokunuyordum Sen Uyurken...
Susturup Kurduğum ve Kuracağım Tüm Cümleleri, Seni Dinliyordum... 
Nefes Alıp Verişlerin Kalp Atışlarıma Can Veriyordu... 
Kim Bilir Hangi Alemin Hangi Bilmediğim Alemin Tam Ortasındaydın Ama Her Şeye Rğmen Çığlıksız Haykırışlarım Karşısında Gizli Duyguları Olurdu Sesin... 
Yüreğime İnen Sızı Çaresiz Bırakırdı Beni... 
Alır Götürürdü Beni Bir Çığlık Taa Yüreğimin Derinliklerine... 
Bir Melodi Olur Çınlardın Kulağımda... 
Dört Duvarın Tüm Acımasızlığına İnat Coşardı Sevdan, Karışırdı Masmavi Sulara...  
Zamanın Akışına Bırakırdım Kendimi... 
Zaman Avuçlarımda Gizlenirdi, Ben İse Zamanın İçinde Tutsak Kilitli Kalırdım Sana...
Bir Bulut Geçiyordi Penceremin Önünden, Bırakıverirdim Kendimi İçine... 
Sanki Hayata, Sevdaya, Sana Tutunurdum... 
Yüzün Sesime Değer, Gülümserdim... 
Hissediyordum Kalbim Bir Şeyler Mırıldanıyordu... 
Hücrelerimde Sen Belirmeye Başlıyordun...
Düşüncelerim Sen Düşünmeye Başlıyordu, Tenim Sen Kokmaya
Gözlerim Sen Görüyor, Kulağımda Sen İşitiyordu...

Sana İçimdeki Gökyüzünden Söz Etmedim Hiç Değil mi Ben?

İçimdeki Mavinin Tonlarından, Maviyi Nasıl Kaybettiğimden, Yerine Seni Neden Koyduğumdan, Kendi Bedensizliğimden, Dönüp Dolaşıp Kendi Dışımda Kalışımdan, Uykusuzluğumdan, İç Savaşlarımdan Söz Etmedim...
Gönül Hep Zora Tutsak İdi, Hep Uzaklara Bağlı...
Bir Suret Çizmiştim Yüreğimin Ortasına...
Bir Sen Vardı İçimde Senden Öte Bir Sen Vardı İçimde Hep Ulaşılmaz, Acı, Keder, Elemle Beslenen Bir Sen...
Bir Mucizenin İlk Adımıydın Hayatıma... 
Yüreğime Sıcak Sıcak Akan Bir Şeydin Dalga Dalga...
Ben Senin Aşkınla Yıkanırdım Haberin Olmazdı... 
Varlığınla Hayatı Anlamlı Kılardım Ruhun Duymazdı... 
Rüzgar Gibi Su Gibi Bir Şeydin,İstersen Eserdin İstersen Akardın... 
Sen Aradığımm Ruhtun... 
Sen Hüzündün... 
Sen Mutluluktun... 
Sen Ürpertiydin... 
Sen Özlemdin.. 
Sen Tutkuydun... 
Ve Sen Aşk'tın...
Ben İse Aşkına Aşıktım...
Ruhum Senindi, Kalbim Senin, Haberin Yoktu... 
Üzerimde Özleminden Yadigar Acılarla Ölmeye Hazırdım... 
Birisi İçin Öleceksem Bu Sen Olmalıydın... 
Sevmek Sendin, Yaşadıklarımın En Büyük, En Yoğun, En Sınırsızıydın...
Nedenli Nedensiz Ağlamalarmdın Karanlık Kuytularda...
Gece Uykudan Sıçramaktı Ansızın Duymadığım Sesine...
Hıçkıran Yüreğimin Çırpınmasıydın Avuçlarımda...
Sen Bilmezdin Benim Düşlerim Vardı Dipsiz Zamanlarımın Bitimsiz Saatlerinde, Sağır Bir Sessizliklerin Ortasında, Yitik Düşler Sokağında Kurulan...
Seni Yaşamak İstiyordum O En Uzak Durduğun Anlarda...
Seni Sevmek İstiyordum Her Ayrılıkta...
Yüreğinde Kaybolmak, Aşkınla Erimek İstiyordum En Özlem Dolu Gecelerde...
Bir An Olsun Gözlerinde Gözlerimi Görmek, Ellerimde Sıcaklığını Hissetmek, Öperken Dudaklarında Yükselmek İstiyordum...
Seninle Ölmek İstiyordum Ya?
Olmadı, Yapamadım...

Eğer Tek Kelimeyle Anlatabilecek Kadar Hafif Yaşasaydım Aşkını Anlatabilirdim Belkide Bütün Hislerimi Bir Çırpıda Ama O Kadar Kolay Değil İşte... 

Varlığının Anlatmak Ne Kadar Güzel ve Zorsa Yokluğunu Anlatmakta Bir O Kadar Elem ve Gözyaşı Dolu...
Nasıl Başlamıştı Nasıl Birden Bire Senle Dolmuştum Anlamamıstım Bile...
İnsanın Kendisini Birden Bire Mükemmel Bir Rüyada Bulması Gibi Bulmuştum Kendimi Sende...
Belkide Bir Uykuda Gördüğüm Rüyaydın Hiç Uyanmak İstemediğim Ama Uyandım İşte, Uğruna Hayatımı Bağışlayabilceğim Rüyadan Uyandım İstemeyerek... 

Bu Kez Tutmuyorum Yüreğimin İplerini, Onun Ellerine de Bırakmıyorum... 

Kendi Sorumluluğumu Bilerek, Acısını da Severek Göz Yumuyorum...
Güzeldi Her Şey, Büyülüydü, Kalp Titretiyordu Yaşananlar...
Ve Sen, Sebebim..
Konuşmaktansa Susup Seni Dinlemeyi Seçiyorum...
Kelimelerine Hapsettim İfademi... 
İnan Anlamanı Beklemiyorum, Anlayamazsın da Farkındayım...
Belkide Ben İmkansızlıkları Seviyorum.. 
Bir Sebep Bulup Sebepsizliklerde Yitmeyi Seviyorum...
Sonu Yok Biliyorum.. 
Izdırap Kuyularınıda Görüyor Gözlerim Çünkü Aşkın Gözü Kör Değil Bende, Görmemezlikten Gelmiyorum..

Bir Şey Söyleme...

Sadece Sessiz Ol; Başarabildiğince İçinden Oku Satırlarımı ve En Önemlisi Artık Benim İçin Endişelenme İyiyim Ben...
Ve Lütfen Kızma Bana...
Anlatamadığım İçin Susuyorum; İnan Kelimelerim Çok Yorgun...
Anlaşılmadığım İçin Susuyorum; Defalarca Deneyip Yüreğinden Kovuldum...
Konuşamadığım İçin Susuyorum; Fazret ki Dilime Bir Kilit Vurdum...
Şimdi Dilsiz Bir Sevdanın Çoktan Seçmeli Esiri Olsam da ve Hiç Anlatamasamda, Hiç Anlamasan da Önemi Yok Canın Sağolsun...
Sadece Şunu Unutma Ki ; Ben Hiç Bir Ödül Beklemedim Senden Seni Severken...

Sahiplendiğim Soluğun muydum Yetişemediğim?

Oysa Zamanın Tersine İşlediği Bir An'dan Yazıyordum Ben Hep Sana...
Kalemimden Sürekli Acılar Sızıyordu...
Mutluluksa Ne Kadar Yakındı; Sen Ne Kadar Yakındın...
Ben ki; Sana Hala Sırılsıklam ve Ben ki; Hala Sana Darmadağınım...
Biraz Yorulmuş Zihnim, Bir Yorgunluk Var Sol Yanımda... 
Davetsiz Misafirim Kalp Çarpıntılarım...
Gözlerimin Lisanını Bir Sen Bilirdin, Şimdi Gözlerime Bile Dargınlığım Var... 
Yokluğunun En Beter Sancılarıyla Kıvranıyorum...
Ruhum Karıncalanıyor Sensiz Günbatımlarında... 
Senden Gitmek İstiyorum İçimdeki Hakimiyetine Rağmen...
Kolay Olmayacağını Biliyorum Ama Denemek İstiyorum...
Adının Geçmediği Bir Hikayede, Teninin Kokusunun Ulaşmadığı Memleketlerde Uyanmak İstiyorum Varlığına İnat...
Bu Gidiş Sonrası Aşina Bir Siyah-Beyaz Gökkuşağı Yerleşecek Yanaklarıma...
Duygularım Özlemekten Bitkin Düşecek...
Düşeceğim Kırılan Düşlerim Gibi Apansız Yalnızlığa...
Unutulmaya Yüz Tutmuş Günlerim Hazır Yaşamadan Yaşlanmaya...
Bu Ceza Sana Değil Kendime...
Yerine Bir Ağrı Koyup Gittiğin Yüreğime... 
Şimdi Sensizliği Gömdüğüm Yüreğimle Ölüyorum Sessizce...
Ve Varlığından Özür Diliyorum, Hala Yokluğunda Can Çekiştiğim İçin...
Sana Başka Sözüm Yok...
İstersen Gitme Dersin, Belki Bende Kalmak İstersin... 
Ne Dersin?



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.