Kulağına "Seni Seviyorum" Diyemeyeceksem...

Düşlerimi,
Hayallerimi,
Dilime Tesbih Olan Adını,
Yüreğime Sığmayan Sevdamı,
Yürek Dolusu Varlığını,
Yitirdiğimi,
Bakıp Göremediğimi,
Adresine Teslim Edilmeyecek Olsa da,
Kelimelere Akıtıp,
Yazsam Diyorum,
Yazdıkça Boşalsam,
Boş Sayfalardan Kendimi Bulup Çıkarsam...
Yazacağım,
Ama Hiç Bir Kelimem Hazır Değil Cümle Olmaya...
Doğru Cümleleri Arıyorum, 
Fakat Bulamıyorum.... 
Yokluğumun Çokluğundan Olacak ki,
Kendimi Anlatamıyorum...
Ezilmişlik,
Hırpalanmışlık Öylesine Yerleşmiş ki Yüreğime,
Kırılmayacağım Artık Deyip,
Söz Versem de Kendime,
Ertesi Gün Biraz Daha Kırılıyor Yüreğim...
Kanıyor,
Kanadıkça Azalıyorum Tutsak Olduğum Pencerelerde...
Hasretle Hayal Kırıklığı Arasında Bir Yer Burası...
Düşlerim Yaprakları Dökülen Ağaçlar,
Hayallerim Bahar Kokusu Taşımayan Mevsimler Gibi...
Ömür Gibi,
Yaş Gibi Dökülüyorum Dalımdan...!
Anlamı mı Değişmiş Her Şeyin ki,
Şarkılar Daha İnceden,
Şiirler Daha Derinden Dokunuyor Ruhuma...
Bir Şeyler Var Dilimi Dolaştıran,
Boğazımı Sıkan...
Tutsam Tutulmuyor,
Kovsam Gitmiyor...
Nereye Baksam Karanlık,
Nereye Gitsem Virane...
İçimde Sabırsız Bir Bekleyiş,
Anlaşılmaz Bir Boşluk...
Öyle Bir Boşluk ki,
Sanki Başka Bir Boyut Gibi...
Ben Sadece Sustum,
Anlatamadım Kendimi...
İçimde Fırtınalar Kopsa da,
Her Gün Bir Parça Kaybetsem de,
Belli Etmedim...
Hiçbir Şey Çare Olmadı Derdime...
Zaten Kimse de Umurumda Değildi...
Sadece Oydu Benim Dünyam...
Ve Ben,
Yaşlı Gözlerimle Beni Anlayacağı Günü Bekledim...
Ben Kendimle Savaştıkça İçimde,
Her Defasında Canım Yanıyor...
Bazen Öyle Bir An Geliyor ki;
Elime Kalem Alıyor,
Yazıyorum Onu Hecelerce,
Dizelerce...
Yazdıkça Daha Çok Bağlanıyorum Hayallerime...

Bir Yıkımdı Bu,
Hayatımın Kısa Özeti...!
Yıllar Geçse de,
Her Keşke Canımı Yakmaya Devam Edecekse...
Sevilmeye Layık Bakışlarımın Gölgesinde,
Onu Göremeyeceksem...
Dokunmak İsteyip,
Özledim Diyemeyeceksem...
Gözlerini Görüp,
Sesini Duyamayacaksam...
Kulağına "Seni Seviyorum" Diyemeyeceksem...
Ellerini Bir Kez Daha Hissedemeyeceksem...
Sabahları Yokluğuna Uyanıp,
Gözyaşlarımla Yokluğunu Dindirmeye Çalışıp,
Her Gözyaşımda Daha Çok Özleyeceksem...
Dünlerde Sevilen, 
Bugünlerime Şiir,
Gözlerimin İçine Işıltı,
Dudaklarımın Kenarına Tebessüm Olmayacaksa...
Her Labirentten Ayrı Bir Yorgunlukla,
Kaybolarak Çıkacaksam;
Zarif,
Kırılgan,
Aşksız, 
Sevgisiz,
Soğuk Duvarlara Çarpıp,
Dipsiz Kuyularda Yankılanan Sesim,
Susadığım Yağmur Gelinceye,
Gönül Pusulam Aşkı/Onu Gösterinceye Dek Susacak...!
Çağlayanım Hep Taşkın Akacak,
Ta ki Sevdiğimle Birleşene Kadar...!

Bu Öyle Bir Fırtına, 
Öyle Bir Hıçkırık, 
Öyle Bir Feryat ki...
Bu Ciddi Yenilgi,
Ellerde Açan Dualar,
Şimdi,
Şu Anda,
Gözlerde Beliren Sancılar Kimin?
Hangimizin?
Boş Ver...!
Zaman Geçsin Hızlıca...
Bitsin Artık Zorlu Yollar...
Sonu Gelsin Çıkmaz Sokakların...
Çünkü Son Nefes Kadar Acı Çektiklerim...
Nefes Alamıyorum,
Hepsi Bu...
Köşeme Çekilip Ağlarken, 
Ondan Başkası,
Dokunmasın Ruhuma Bu Aralar...!
Çünkü Yüreğimdeki Çağlayanın Şiddeti, 
Yetmiyor Sevgiliye Kavuşturmaya...