Sahi, Gerçek miydi Soluğu, Öpüşü, Sarılışı?

Bazı Şeyler Vardır ki Yaşanmadan Anlaşılmaz,
Bir Yaratan Bilir,
Birde Yaşayan...
Mesela Kokusundan, 
Dokunuşundan Vazgeçmeden,
Gönülden Dua Ederek,
Onu Dileyip En Derinden,
Hayatında, 
Umutlarında,
Dününde, 
Bugününde, 
Yarınında Olanı Sınırsızca,
Pervasızca,
Aşkla,
İçinden Geldiği,
Yüreğinin Bildiği, 
Kalbinin Gördüğü Gibi Sevmek...

Bazı Şeyler Vardır ki Anlatılması İmkansızdır...
Mesela Gönül Yorgunluğu,
Kalp Ağrısı,
Yüreğinde Biriken, 
Gizlenip,
Saklanan,
İçinde Büyüyen Sevdayı Kelimelerle Akıtmak...

Tuhaf Bir His Bu...
Anlatması,
Anlatılsa da Anlaşılması Güç...
Anlayan da Yok Zaten...!
Bir Tarafımda Kar,
Diğer Tarafımda Kırkikindi Yağmurları...
Bir Tarafımda Yavaş Yavaş Yok Olmak,
Diğer Tarafımda Silinip Gitmek Hayattan...
Bahar mı ?
Hiç Gelmeyecek Kadar Uzak...

Ağlama Diyorum Kendime...
Gözyaşlarını Ümitsizce Akıtma,
Çaresizliğin İçinde Bulma Kendini,
Özledikçe Ölme...
Ümitsizlik Uçurumundan,
Düşlerin Kayıp Gitmesine İzin Verme... 
Tükenmek Bilmeyen Yar Sancısı Sarmasın Gecelerini,
Gözlerini Tavana Asıp,
Düşünme Boş Gözlerle Saatlerce...
Hasretin Vurmasın Issız,
Sevgi Yoksunu Yüreklerin Sahillerine...
Yüreğinde Binlerce Yıllık Bir Özlemle,
Arsız, 
Yüzsüz,
Gurur Nedir Bilmez, 
Öldürmeyen, 
Ama Süründüren,
Can Almayan, 
Ama Cansız Bırakan Bir Özlemle Özleme Diyorum,
Ama Anlatamıyorum...!

Ağlama Diyorum Kendime...
Ömrünün Geri Kalan Kısmının,
Söndürme Işıklarını...
Yarınlarında Hüzünleri Kucaklama... 
Umutlarını Düşlerine Hapsedip,
Yarım Kalmış Bir Şiir Gibi,
Gecelerin Arkasına Saklanma...
Günler Geçip Giderken,
Ölümle Yaşam Arasında,
Ömrünü Tüketip,
Direncini Bitirme...
Her Akşam Üstü,
Duygularını Laciverte Bürüme Diyorum,
Ama Dinletemiyorum...!

Ağlama Diyorum Kendime...
Sen Ona Gönül Gözüyle Baktın,
Gönül Gözüyle Gördün Kayıplarını,
Acılarını,
Gönlünün En Güzel Diyarlarlarını...
Bilirim,
Bütün Gerçekleri Ardında Bırakarak,
Sevdin Delicesine,
Aşkı Yaşadın,
Yaşattın Duygularının Her Bir Zerresine,
Sen Sadece Onu İstedin...
Ellerini Avuçlarında, 
Başını Koynunda,
Son Nefesini Yanıbaşında İstedin....
Bilirim,
En Güzel Yıllarında O Vardı,
Ve Sen Onu Kimseye Eş Değer Tutmadın...
O Yıllardır Ömründe,
Her Zaman Gönlündeydi...
Bir Adım Sana Doğru Gelse,
Adını Unuttun...
Ellerini Uzatsa,
Ruhunu Ellerine Bıraktın...
Ne Zaman Şiir Kitabı Alsan Eline,
Saatlerce Onu Aradın İçinde....
Ne Zaman Bir Mahkeme Kursan Gönlünde,
Hapsettin Hayalini Kalbine...
Bilirim,
Ona Ulaşmak İçin,
Düşler Boyu Koştun...
Ona Ulaşamadıkca,
Yarım Kaldı Düşlerinde Sevdan...
"Seni Özledim" Derken; 
Basit,
Sade, 
Sıradan Bir Özlemden Bahsetmedin...
Çok Demek Yetersiz,
Her Gün,
Her Gece,
Hiç Sıkılmadan,
Hiç Usanmadan,
Tenini, 
Sesini,
Sevmelerini,
Bakışlarını,
Ona Hissettiklerinle,
Ona Duyduğum Sevgiyle Özledin...
Bilirim, 
Sen Onun Yokluğunda Kanadı Kırık Bir Kuş,
Oradan Oraya Savrulan,
Kuru Bir Yaprak,
Soluk Alamaya,
Alsa da, 
Aldığı Her Solukta,
Yokluğunun Acısını Soluyan,
Aşkının Susuzluğunda,
Cehennem Misali Kavrulan,
Yanansın...
Vazgeçtim Desen,
Yangın Sarıyor Yüreğini...
Unuttum Desen, 
Hüzün Basıyor Gözlerini...
Bitirdim Desen,
Hasret Kuşatıyor İçini...
Yorulmadı mı Dillin,
Boş Duvarlarla Konuşmaktan?
Yorulmadı mı Gözlerin,
Ufukta Bir Karaltı Beklemekten?
Bunalmadın mı Bitmeyen Sabrından,
Tevekkülünden?
Bak,
Keşkelerdesin...
Sevdan Sessiz Haykırışların,
Aşkın Kalbinde Ağrı Oldu...
Ne Çok Ahın, 
Ne Çok Ağladığın Zamanların Oldu Diyorum,
Ama Anlatamıyorum...!

Ağlama Diyorum Kendime...
Var mıydı Sahi?
Gerçek miydi Soluğu?
Sıcağı?
Sarılışı?
Gerçek miydi Öpüşleri?
Hayallerinin Adamı Seni Tanır mı?
Kokunu Hatırlar mı? 
Farkındayım,
Yorgunsun,
Yüreğin Beklentilerle, 
Nedenlerle, 
Niçinlerle Dolu...
Biliyorum,
Fazlaca Harcanmış, 
Fazlaca Hırpalanmışsın...
Hayatında Hep Güvensizliği Yaşamış,
Tek Başına Ayakta Kalmaya Çalışmışsın...
Öylesine Tükettirmişsin ki Kendini,
Dağılmış Kalbin...
Öyle Narin, 
Öyle Hassas Olmuş ki İçin,
"Özgürsün Deli Gönlüm" Derken,
En Çok Kendini İncitmişsin Diyorum,
Ama Dinletemiyorum...!

Söylesem Olmuyor, 
Anlatsam Bitmiyor...
Bakma Sen Bana...
Ne Sorulan Soruların Manası Var Aslında,
Ne de Verilen Cevapların...
İmkansız Bile Olsa,
İyi ki Yaşandı, 
İyi ki Vardı...
Ya Olmasaydı?
Ya Hiç Yaşanmasaydı?
Derinlerine Böylesine İnemeseydi,
Nasıl Tadacaktın Aşkı?
Nasıl Öğrenecektin Kanat Takıp Uçmayı?

Sözün Son Bulduğu Yeri,
Anlatması Çok Güç...
Ama Bil ki Kızmıyorum Sana Ey Kendim,
Herkes Hakkettiğini Yaşıyor,
Anlıyorum...
Daha İyisini Beklerken,
Beterini Yaşadığına Yanıyorum...

Bakma Sen Bana...
Sana Ağlama Diyorum Ya?
Aslında Ben Ruhumu Düşünüyorum...
Biliyorum ki Sen Üzülünce,
Param Parça Olacak...

Bakma Sen Bana...
Düşlerinden İbaret Olsa da Sana Gelişi,
Fotoğraflarıyla Avunsan da Her Gece,
Gün Akşam Olurken,
İçine Doğan Karanlığı,
Paylaşsan da Yüreğinle...
Sendeki Varlığını Göremiyor
Duyamıyor,
Sezemiyor Olsa da,
Onu Sevmenin Hayali Yeter Sana...

Bakma Sen Bana...
Kendini Bulabilmek Varken, 
Kendinden Geçmek Niye?
Erteleme Hayallerini,
Umutlarını, 
Bugününü, 
Yarınını...
Kıyısındayken Aşkın,
Korkma Dalgaların Büyümesinden...
Eğer Zincirlerini Kıracak Cesareti Gösterebilirsen,
Umudu Yüreğine Yükleyebilirsen, 
Olmaz Derler Ya Hani?
İnanma...!
Oluverir Bir Anda,
İnan Güneş Açar Kışın Ortasında...
Zaman Evrilir En Güzel Mevsime...

Evet Kendim,
Sevmek,
Her An Özlemek,
Düşlemek Gecelerce,
Düşünmek Gündüzlerce,
Ve Beklemek Son Nefesince Çok Güzel...
Bu Duygular Yalnızca Sana,
Senin Yüreğine Özel...
Nasıl Sen Derinden Yaşıyorsun Bu Duyguyu,
Seni,
Senin Gibi Sevecek Biri Olur Tutkulu...