Merak Etme İyiyim Ben...!

Ben Ne Zaman Ağladıysam,
Gözyaşlarıyla Doldu Avuçlarım,
El Uzatan Olmadı...
Suskunluğa Alıştım, 
Artık Sessiz Kırılıyorum...
Bu Neyin Hazırlığı? 
İnan Bende Bilmiyorum...
Görmesem de Sezdiklerim Var Benim,
Unutmasam da Unutur Gibi Yaptıklarım...
Dualarım Var,
Duvarlarım...
Çekip Gidenlerim Var,
Hiç Beklemeden,
Bir Şey Söylemeden...
Ama Bilirsin,
Bitti Demek Yetmez Bazen,
Gitti Demekle Gitmez...
Nasıl Yarım Bıraktıysan Beni; 
Ne Yeniden Sevmeyi Öğrenebildim, 
Ne Tamamen Unutmayı… 
Yakışmıyor Artık Ağzıma Aşk Sözcükleri, 
Onların Hepsi Sende Özelmiş,
Hepsi Senle Güzelmiş...
Benim Hayata Dair Kararlı Adımlarım,
Yaşamaya Dair Heveslerim,
Temeli Sağlam Hayallerim Yok Artık...!
Ben, 
Umut Yüklü Gemilerimi Çoktan Batırdım...
Kapattım Tüm Benliğimi Kapılar Ardına,
"Özledim" Demesin Diye Prangalar Vurdum Dudaklarıma,
Zincirler Vurdum Rüyalarıma...
Bundan Böyle Kimseler Uykularıma Giremeyecek, 
Rüyalarıma Düşemeyecek,
Gözyaşım Kan Olup Mürekkebe Karışmayacak,
Kalemim Yüreğimle Yarışmayacak...
Hiç Kimse Gecelerimin En Uykusuz Vaktinde, 
Mısra Mısra Şiir Olmayacak...
Ne Gözlerini Anlatacak Hecelerim Olacak,
Ne de Yüzlerini Hatırlayacak Hayallerim...
Hayatımı Kopardım Geçmişten,
Hatıralardan,
Hayallerden,
Her Şeyden...!
Uğramaz Artık Yürek Kentine Kimsenin Fırtınası,
Ve Kimsenin Bir Faydası Olmaz Geçip Giden Ömrüme...
Selamet Olmaz Tebessümleri...
Yeniden Yeşerip, 
Çiçek Açmaz Duygularım...

Sancı Çeken Bir Beden Ne Kadar Diridir ki?
Yıkılan Tüm Hayaller Tekrar İnşa Edilir mi?
Ve Yeniden Yakılır mı Sönmüş Küller?
Sanmam...!!
Artık Başkaları İçin Açsın Yarınlar...
Başkalarına Doğsun Güneşin Aydınlıkları...
Ben Örtmüşüm Üstüme Karanlıkları...
Altında Ezildim Bu Sevginin...
Önemsiz Değildi Hissedilenler,
Elbette Gerçekti,
Elbette Bir Kez Daha Yaşanmayacak,
Böylesi Bir Sevgi Tekrarlanmayacak...
Olmaz Deme,
Oluyor...
Nasıl Beden Yorgun Düşerse,
Aşkta Öyle Yoruluyor...
Sensizlik Zordu,
Sensizliği Yaşamak Daha Zordu...

Bil İsterim; O Gün Yanında Olmak,
Fark Ettirmeden Kokunu İçime Çekmek, 
Farkında Değilmişim Gibi Bana Dokunmana İzin Vermek, 
Korkak Bir Çocuk Gibi İrkilmek,
Yanında Yürürken Huzur Bulmak,
Ne Yapacağını Bilememek, 
Kendi Kendine "Hayır, Olmaz!" Deyip 
Sonra Derin Bir Nefeste "Acaba?"yı Hissetmek,
Çok Eskiden Tek Başıma Geçtiğim Yollardan Seninle Geçmek, 
Acı Bir Kahvenin Bıraktığı Hatır Kadar 
Sende Hatırlanabilmeyi İstemek, 
Teninin Sıcaklığını Korkmadan Hissetmek, 
Bir Öpüşüne Ömrümü Vermek, 
Gözlerinde Kaybolup Gitmek, 
Kalabalığın Gürültüsünde Sadece Senin Sesini İşitebilmek, 
Parmak Dokunuşlarında Sevgiyi Hissetmek, 
Bir Ömür Yanımda Olman İçin Dualar Etmek, 
Seninle Uykulardan Uyanmayı Düşlemek Güzeldi… 

Affet Beni,
Her Şeyi Yeterinceden Biraz Fazla Yaşamışım,
Ve Yeterinceden Biraz Fazla Bağlanmışım Sana...
Yokluğunda Üşümelerimle, 
Karanlıkta Kayboluşlarımla,
Her Şeyi Biraz Fazla Yaşamışım...
Affet Beni,
Belki de Yeterince Sevemedim Seni...
Her Şey Yeterinceden Biraz Fazlaydı Bende,
Belki Bu Yüzden Haketmedim Seni...

Merak Etme,
Ben İyiyim...!
Bazen Böyle Yazar,
Bir Şarkıya Sığınıp,
Çocuklar Gibi Ağlar,
"Bu da Geçer" Diye Umutlanırım...
Merak Etme,
İyiyim Ben,
Sadece Sevilmek İçin Ödediğim Bedellerden Yorgunum...
Güneş Ömrüme Doğmasa da 
Gecelerim Gündüze Bağlanmasa da,
Düşlerim Paramparça Kalsa da, 
Baharlarım Yitip,
Umutlarım Ziyanı Olsa da,
Merak Etme, 
İyiyim Ben...!
Ölüden Farksız, 
Diriyim Ben...!