Gündüzleri alıp gittiğinden beri,
Şarkılar suskun...
Şehrin hüzzam şarkısı boğuyor beni için için...
Masum bakan bir çocuk gibiyim bu günlerde...
Sensizliğin soğuk duvarları gelirken üzerime,
Bir düş var gözlerimde beslediğim...
Bakışlarım solgun,
Kelimelerim sensizliğin karanlık sokağında...
Uçurumlar var içimde,
Anlatılmaz bir şeylerin yorgunluğu...
Nerede yitirdim ki kendimi
Kalemim kağıda gitmiyor,
Gelmiyor cümleler dilime...
Bir kuşun kanadına takılmış yüreğim,
Bakışlarım sonsuz okyanuslar gibi...
Bazen dokunuyorum resmine
Duyuyorum sesini,
Kokunu…
Çünkü seni özlemeyi en çok ben biliyorum...!
Şadiye Berber
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.