17 Mart 2016 Perşembe

Ne Duruyorsun, Alkışla Bana Susturduğun Kalemini…!

Hiç Kimsenin Sevgisine Bu Denli Muhtaç Değildim…
Nasıl Olduysa Ben Sende Kendimi Bilemedim…
Bağlanmamalıydım...
Hatta Seni Hiç Tanımamalıydım…
Sana Verdiğim Sevgiden Değil Pişmanlığım,
Ben Sende Göremediğim Aşk'a Yanarım…
Haklıydın Üstelik,
Sevmek Olmazdı Bu Saatten Sonra…!
Uzaktan İzlemeye,
İçimin Acısını Hissetmeye Mahkumdum,
Ama Uzağında Olmama Bile İzin Vermedin…!
Uzaktan Uzağa Seyretsem Seni Yetinirdim,
Ama Sana Her Baktığımda, Bin Engel Koydun Sevincime…!
Beni Senden Alıkoydun…!
Hiç İstemedin Seni Sevmemi,
Benim Canım Pahasınada Olsa Koruduğum Sevgimi…
Hep Hor Gördün Beni…!
Düşünmedin Hislerimi…
Zordun Ya? 
Ondan mı Bu Kalbim Seni Bu Denli Deli Sevdi?
Hatalı, Suçlu Aramanın Anlamı Yok…
Zaten Bulsak Ne Olacak?
Sen Kendi Gönül Mahkemende Çekmedin mi Bu Aşkın İpini?
Beni Müebbet Sensizliğe Mahkum Etmedin mi?
Sen'imi Ben'den Alıp Beni Diri Diri Asmadın mı?
Bir Deprem Gibi Geçtin Üzerimden…
Geride Enkazın Kaldı Senden…
Bedenimi Çıkardım Ama Kalbim Kaldı Enkazın Altında…
Çıkarsam da Faydası Yok, Atmayacak Bir Daha Nasıl Olsa…
Daha Ne İstiyorsun Benden? 
Umutsuzum, 
Çaresizim, 
Artık Bu Yürek Yorgun, 
Bu Yürek Durgun, 
Bu Yürek Vurgunlar İçinde… 
Titriyorum Bak…! 
Al Git Sensizliğimi Benden… 
Hadi Kalk…!
Yanıyor Canım Görmüyor musun…! 
Çek İpimi,
Kalmasın Bende Bir Eserin, 
Kalmasın Bende Bir Yerin…!
Sıktın Zaten Yüreğime Kurşunları, 
Estirdin Gönlümde Amansız Fırtınaları,
Al Git Bendeki Seni, 
Al Git Bendeki Eserini, 
Doğmasın Artık Sensiz Güneşler, 
Esmesin İçimde Ümitler…
Hadi,
Al Git Yokluğunu…!
Hadi, 
Ne Duruyorsun…!
Alkışla Bana Susturduğun Kalemini…!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.