Dalıyor Gözlerim Bir Damlanın İçine Sessizce, Bir Yağmur Tanesinin İçinde Gökkuşağı Ararcasına...
Hüzne Bulanmış Ayrılığın Türküsünü Fısıldıyor Yalnızlığıma Deli Bir Rüzgar...
Hep Aynı Ses Hep Aynı Nefes İçimi Buhrana Sürükleyen...
Yorgunluğum Ruhumu Susturmuş, Varlığımdan Irağım...
Ruhum, Kimsesiz..
Ve Umutsuz...!
Ve Hiçbir Şeysiz...
Bir Yanım Sır, Gizeminde Boğulduğum Bir Yanım Zindan...
Tutsaklığına Adanmış Bir Ömür, Tutuklu Kalmış Zaman...
Ne Bir Kuyu Bulabiliyorum Kendimi İçine Atabileceğim Ne de Kızgın Bir Çöl, Yalınayak Üzerinde Yürüyebileceğim...
Gözlerinde Kendimi Koyacak Bir Yer, Gönlümde Uğruna Yanmamış Bir Yer Bulamıyorum...
Kelimelerim Çarpık...!
Ağlamak Hiç Yabancı Değil Artık...
Gülmek Bir O Kadar Uzak...!
Azarlanmış Çocuk Gibiyim; Ne Arkamı Dönüp Gidebiliyorum Ne de Kalmayı Becerebiliyorum...!
Gel-gitlerim Bitmiyor Kendi İçimde...
Gidiyorum Ama Gelemiyorum...
Sıkışmışım İşte, Araf'tayım...
Ümit Dolu Gözlerimde, Nem Sevda Dolu Gönlümde Gam Var...
Ne Hayallerimde Bir Sevda Ne de Sevdaya Hayallerimde Yer Var...
Bitti Artık Anlattığım Sevda Masalım...
Gözyaşlarım Ne Acımı Anlatabilir Ne de Ardından Düştüğüm Boşluklarımı...
Onların Söylemeye Dili Yok, Ben İse Lal Olmuşum Gözyaşlarımda Boğularak,
Ne Gözyaşlarımın Dinmeye Niyeti Var Ne de Gözpınarlarımın Kurumaya...
Onlara Dur Diyecek Bir Umut Yok, Benim İse Umutsuzluk Olmuş Tüm Umutlarım...
İçimi Acıtanlar Var Sinsice...
Kendini Belli Etmeden Canımı Yakanlar, Nice Umutlarımı Kıranlar, Hasretini Çektirenler, Kalbimi Umursamadan Denizlerinde Boğanlar, Gülümseyişlerimi Bana Çok Görenler, Ruhumun Sevincini İdam Edenler Var...
Gözyaşlarımı Silmemin Bir Faydası Var mı?
Siyahlar Anlatmaz mı Halimi?
Çok Yorgunum...
Tükenen Yanlarımı Bir Bir Yamasam da Olmuyor...
Katre Katre Düşüyor Hayat Avuçlarıma...
Çöllerde İz Arayan Ürkek Yüreğim Gecelerin Karanlık Batağına Saplanmış, Her Şey Anlamını Yitiriyor Hayatımda...
Konuşmak İstemediklerimle Konuşuyorum, Susmak İstemediklerime Susuyorum, Sonra Hepsinden Kaçıyorum...
Yaşımdan, Hayatımdan, Hayallerimden, Yorgunum...
Usandım Kandırılmış Sevinçlerden...
İsimsiz Hüzünlerden...
Beklentisi Saklı Gülümsemelerden...
Vazgeçtim Anlatmaktan, Anlamaktan ve Anlaşılmaktan Vazgeçtim...
Sustuğum Şeyler Var, Hiç Konuşmadıklarım...
İçinde Kaybolduğum Şehirler ve İçimde Kaybolup Giden İnsanlar Var...
Hakettiklerimle, Vazgeçtiklerimi Ayırdığım Günden Bu Yana, Solumu Sevdiklerime, Yolumu İse Allah'a Bıraktım...
O Allah Ki; Varacağım Yeri de Duracağım Yeri de Benden Daha İyi Bilir...
Kim Unutur ki Geçmişi?
Yaşanılanın Bir İzi, Bir Sesi Kalmaz mı Hafıza Denen O Gizemli Yerde?
Bir Ses, Koku Ya da Renk, Bir Melodi Alıp Götürmez mi Hoyrat Başı Anıların Biriktirildiği İzbeliğe?
Canımı Yakanın Ne Olduğunu Bilsem, Uzaklaşsam Ondan...
Ulaşamasa Bana...
Yanmasa Canım Bu Kadar...
Çeksem Gitsem, Çok Uzaklara Gitsem...
Kendimden Gitsem, Kafamdakilerden Gitsem...
Zorunluluklardan Gitsem, Sorumluluklardan Gitsem...
Çünkü Üst Üste Yığıldı Gidenler, Dönmeyenler...
Unutulmak İstenipte Unutulamayanlar...
İyi Gelse Gitmek Bana...
Her Şey Güzel Olsa...
Şimdi Bir "Bismillah" Lazım Bana Yeniden Başlayabilmek İçin Nefes Almaya...
Şimdi Maviyle Harmanlanmış, Kırmızıya Çalan Bir Yaşanmışlık Gerek Bana...
Yüreğimin Derinlerinden Gelen Acı Feryatlarım, Dilimin Altında Sakladığım Sessiz Çığlıklarım, Gönlümden Kopup Yeri Göğü Titreten Fısıltılarım, Dünden Kalan Acılarım, Geceden Kalan Gözyaşlarım, Gecelerin Koynunda Islattığım Gözbebeklerim, Nefesini Geceye Bırakan Dudaklarım, Korkmayın, Sancılarımdan, Haydi "Bismillah"...
__________________________________
Hayatı İzlerken Penceremden Gün Işığı Yansıdı Hayatıma...
Sevinç Gibiydi, Birazda Masum Bir Çocuğun Mutluluğu Gibiydi...
Tam Yüzümdeki Gülümsemeyi Camımın Aksinde Kendime Yakıştırırken, Güneş Söndü Birden, Burukluk Çöktü Hayatıma...
Terkediliş Gibiydi, Hayatın Vurdumduymazlığı Gibiydi, Birazda Gidişindeki Çaresizliğim Gibiydi...
Çaresizliğimi Serime Düşürmüşken, Birazda Aşkımız Gibiydi, Aslında Tıpkı Senin Gibiydi...
Kanmak Çok Kolaydı Çocuk Duygulu Ruhuna...
Gerek Yoktu Sana İnanmak İçin Haftalar, Aylara...
Bir Özlem Nasıl Anlatılır Bilmiyorum...
Belki Daha Önce Yaşasaydım Böyle Bir Hasreti, Anlatabilirdim...
Kalbimde Özlemine ve Aşkına Duyduğum Acıyı Nasıl Anlatırım Bilmiyorum.
Belki Daha Önce Tadsaydım Böyle Bir Aşkı, Anlatabilirdim...
Sevmek Kolaydı, Zor Olan Hayattı...
Zor da Olsa Savrula Savrula Düştüm Sevginin Ayaklarına...
Bir Solukta Sevdim Seni...
Nefes Alır Gibi Çektim İçime...
Ve Sonra Saldım Kokunu Tenime...
Uzun Soluklu Bir Ateş Közüydü Sevgin...
Her Sevmeye Kalkıştığımda Acıyarak Çekilirdim Kendime...
Aşk Her Dilde Yakardı, Yanıyordu Seni Sevdiğini Söyleyen Dillerim, Acırdı Yüreğim...
Seni Şiirlere Yazdım...
Sözcüklerle Haykırdım Dudaklarımla Anlatamadıklarımı...
Sana Dörtlüklerden Dünyalar Kurdum Kalemimle...
Sevgiler Sığmadı, Taştı Yüreğimden Dizelere
Sana Layık Görmedim Bu Dünya'yı, Masal Tadında Şiirlerde Yaşattım Sevgimi...
Umutsuzluk Dolu Geceler de, Şiirlere Umutla Kazıdım İsmini...
Yağan Yağmur Misali Akıttım Aşkımı Satırlara...
Şu Fani Dünya'da Ölümsüzleştirmek İstedim...
Şimdi mi?
Umutsuzluğun İçinde Çaresizce Yoğrulan Kaderin Ağlarına Takılı Kalmış Aşkım...
Sevmişim Anlaşılan...
Hazan Rüzgarlarına Uğramış Gönlüm, Zemheri Ayazında Titremiş Biçare Yüreğim...
Savrulmuşum Hoyratça Hicran Sokaklarında, Mesafesiz Hasret Yollarında..
Saklayamamışım Duygularımı, Heyecan Kaplamış Ürkek Yüreğimi...
Karanlık Gecenin Suskunlaşan Vaktinde Uzanmışım Hasretin Hüzün Kokan Soğuk Kucağına...
Hayaline Bırakmamacasına Özlemle Sığınmışım Zifiri Gecenin Kollarına...
Şimdi mi?
Her Kelimede Mazideki Suskunluğuma İsyanım, Her Salisesede Senden Önceki Geçen Zamana Kahrederim...
Kavuşmaları Masallara Büyük Aşkları Başkalarına Bıraktım...
Büyük Aşkımı Satırlara Sığdırmayı Bırakıp Özlemeyi Seçtim Ben...
Kabullendim Kalbimin Hüzün Tiryakiliğini…
Soğuk Bir Hayata Zincirleyip Kendimi Yerçekimine Esir Ettim Ruhumu...
Sonra da Hayallerim Kirletilmesin Diye Hayaller Kurmayı, Kalbimin Sesini Duymayı Bıraktım...
Ve Dileklerimi Gömdüm Toprağın Derinliğine
Bir Tek Solgun Bakışlarıyla Her Şeyi Bilen Gözlerim, Yutkunurken O Cam Kırığı Ağrı ve Kırılgan Sesim Kaldı...
En Küçük Kalp Çarpıntısında Koşup Saklanacak Yalnızlıklarım Var Artık Benim...
Kabul Et...!
Yüreğim Büyüktü Benim...
Ben Bu Aşkta Senden Daha Cesaretliydim ve Sen Aşkı Bilmediğin İçin Cesaretimden Korktun...
Sen Sevilmeye Alışık Değildin, Sevgim Sana Ağır Geldi...
Ve Sen Sevgimin Altında Ezilmek Yerine Sevgisizliğinin Altında Beni Ezmeyi Seçtin...!
Şimdi mi?
Çözemezsin Ne Sana Olan Kederlerimi Ne de Hayatın Aşkından Sonra Bana Olan Acımasızlığını...
Çözemezsin Ne Sana Olan Kinimi Ne de Hayata Seni Benden Aldığı İçin Duyduğum Nefretimi...
Karanlığıma Aydınlık Getirdiğinde Seni Güneşim Sanmıştım, Aldanmışım...
Sen Benim Gecemde, İçimdeki Küçük Kızı Ürküten Bir Şimşek, Bir Gök Gürültüsüymüşsün Sadece...
Güldürdüğünü Zannedip Güldüğünde Arkana Baksaydın Ağlattıklarının Daha Çok Olduğunu Görürdün...
Sevindirdiğini Zannedip Sevindiğinde Sevincini Sorgulasaydın, Mutsuz Ettiklerini Görürdün...
Ruhumun Veremi, Ölüm Sebebimsin Sen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.