Uzaklarda Bir Adam Sevdim...

Gönlünde Tüketilen Şeylerin Yerine,
Yenilerini Eklemeyen,
Kalbinde Yaralı Mağlubiyetleri,
Yüzünde Asırlık Yorgunlukları,
Alnında Çizgi Olmuş Umutları Olan,
Yaşadığı Hayatı Hep Aynı Limana Demirleyen,
Gözlerini Yıllarca Aynı Karanlığa Kilitleyen,
Aşka İnancı Kalmayan,
Sevdaya Dargın Olan,
Kalbi Kırık, 
Kalbi Yaralı,
Kalbi Yıkılmış Ümitler Mezarlığı Olan Bir Adam Sevdim...
Acısı Derin,
Kederli Sancılar Yaşardı Yüreğinde...
Uçsuz Bucaksız Yalnızlıklara,
Meydan Okumaya Çalışsa da,
Gözyaşıyla Islanırdı Her Gece Yastığı...
Ne Duyan Olurdu Hıçkırıklarını,
Ne de Silen Gözyaşlarını...
Bin Parçaya Bölünmüş Sevgi Aynası...
Dudakları Kurumuş,
Çatlamış Olsa da,
Yorulmuş Gözlerini Bir Çift Gözden Sakınmaktan,
Şiire Benzeyen Bir Yalnızlık Yaşamaktan...
Yorulmuş Sırtına Açılan Yaralara,
Gözyaşlarıyla Tuz Basmaktan...
Yorgun, 
Yıllanmış Anılar Gözlerinden Uzaklaştığı Günden Beri,
Buruk Bir Hüzün Cam Kırıkları Gibi Dağılmış Üzerine...
Yitik Hayalleri Buğulu Camlara Bir Resim Çizmiş...
Bir Sözdü Belki de Beklediği,
Dudaklardan Kopup,
Kalbinin Derinliklerinde Yankılanan,
Damla Damla Yüreğine Sızan,
Çünkü Çok İyi Biliyordu, 
Yaşamın En Güzel Yüzünü Sevginin Süslediğini...

Bir Adam Sevdim Ben...
Engel Tanımaz,
Uzaklık Bilmez,
Zorluk Dinlemez Sevdamı Sevdim...
Pusulasız,
Rotasız,
Dipsiz Derinlerimde,
Hem Boşlukta,
Hem Sonsuzlukta Varoluşlarımı Sevdim...
Gün Ortasında Hülyalara Dalışlarımı,
Sessizce, 
Derinden İç Çekerek,
Mısralarımın Ağlayışlarını,
Kendi Gölgemde Dertlerime Derman Arayışlarımı,
Çığlık Çığlığa Susup,
Karanlıkta Sabahlayışlarımı,
Gözlerimin Gözlerine Takılıp Kalışlarını Sevdim...
Onda Zincire Vurulmuşluğu, 
Ondan Kaçamayışlarımı,
Yüreğimdeki Sancıyı,
Onu Hissetmeyi,
Kor Ateşinde Kavrulmayı, 
Tükenip Yeniden Varolmayı,
Yokluğunda Aşkını Yaşamayı Sevdim...
Sevdim Günden Güne Hücrelerime Dağılmasını,
Yüreğimde Fırtınalar Koparmasını,
Sesini Duymak İçin Delirdiğim Dakikaları,
Derin Kuytularına Umarsızca Dalışlarımı, 
Köle Gibi, 
Benliğimin Benliğine Esir,
Ruhumun Ruhuna Teslim Oluşlarını,
Çıldıran Hayallerimi,
Anlatılamayacak Kadar Zor
Yaşaması Bir O Kadar Anlamlı Olan Aşk,
Tutku,
Heyecan,
Sevgi 
Ne Kadar Duygu Varsa 
Hepsini Onda Yaşamayı Sevdim...
Bir Işık Huzmesi Gibi Değdi Karanlık Dünyama
Yerleşiverdi Dudaklarımın Kıyısına,
Hücrelerimde Duyuldukça Ayak Sesleri,
Sevdası Ruhuma İşledi,
Unuturdu Tüm Kalp Kırıklarımı...
Adı Bende Gizli Bir Adamı,
İsmi,
Cismi Bana Yasaklıyı,
Bu Yürek Hava Gibi,
Su Gibi,
Nefes Gibi Sevdi...
Görmese de Yokluğundaki Gülüşlerimin Yaralarını,
Yüreğimin Kanadığını,
İnadına İnadına Akıtığım Gözyaşlarımı,
Nelere Göğüs Gerip, 
Nelere Boyun Eğdiğimi,
Bilmese de Onsuz Yarım Kaldığımı,
Üşüdüğümü,
Büyük Sevdiğimi, 
Ben, Adını Kalemime Ezberleten
Aşkını Sayfalara İşleten,
Ellerimi Tutarken Elleri Titreyen
Gözlerime Bakarken,
İçi Eriyip Biten Adamı Çok Sevdim...
Ben Onu Çok Başka Sevdim,
Bu Adamı Ben Bir Başka Sevdim...
O İçimdeki En Gerçek...
Gözlerim, 
Ellerim,
Varlığım Onda...
Bir  Tek O Var Düşlerimin Zirvesinde,
Umutlarımın Ötesinde...

Bir Adam Sevdim Ben...
Dudaklarından Aşk Cümleleri Yerine,
Ayrılığın Hıçkırıkları Dökülen...
Ama O Kendi Dünyasında,
Kendi Yalnızlığında Kalmak İstedi...
İçindeki Yalnızlığında Kendine Acımakla Yetinip,
Kendi Kendini Tüketti...
Keşke Söyleseydi Bana,
Onu Hangi Mısralarla Sevmem Gerektiğini...!
Çünkü Ben,
Ben Ölene Kadar Sevenlerdendim,
Keşke Biraz Yardım Etseydi...