Olabildiğince Derinlere Sessizlere Gömülüp Görünmez Bir Ruh Halindeyiz...
Konuşsak da Duyulmayalım İstiyoruz...
Ne Kadar da Yorgun Duruyor Anılarım...
Kan Çanağı Gözlerimden Dökülüyor Gözyaşlarım...
Sanki Uzaklarda Kaldı Karşı Kıyıların Sıcaklığı...
Parçalanan Yüreğimde Dinmiyor Yankısı Acımın...
Mevsimlerine Küstüm Baharlarımın Yazlarımın...
Duygularım Karanlığa Büründü...
Adına Hayat Denilen Bu Masalda Bir Yanım Sende Kaldı Diğer Yanım Eridi...
Beyaz Bir Sayfada Şekillenmeyi Bekliyor Harfler...
Ellerimin Yalnızlığına Attığı Kaçıncı Mısra Bu Bilmem...
Sanki Tüm Sevgi Sözcüklerini Yutup Gitmişsin Giderken...
Senden Geriye Kalan Ayrılık ve Hüzün Cümleleri...
Sen Gideli Tüm Güzelliklerin Boynu Bükük...
Sen Gideli Mavi Dalgalar Öpmüyor Sahillerimi...
Yakamozlar Gözbebeklerimde Kalmış...
Çığlıklar Dolusu Ayrılık Cümleleri Bırakıyorlar Solmuş Papatyaların Yapraklarına...
Sensizliği Dizelere Saklamaya Çalışıyorum Bıraktığın Ayrılık Cümleleriyle...
Yeni Bir Gün Doğdu Karşımdaki Dağın Avuçlarına...
Ve Ben Sensiz Bir Geceyi Daha Teslim Ettim Sabaha...
Bu Sıralar Gün Doğmadan Uyuyamıyorum..
Sanki Bir Şeylere İnandırmak İstiyorum Kendimi..
Sanki Umut Yenilemek, Yeniden Yürümeyi Öğrenmek, Adım Adım Büyümek Gibi...
Onca Zamanın Üzerine Yazdıkarımı Topluyorum Teker Teker...
Her Geceden Sabaha Bir Kapı Açılıyor Ömrüme ve Her Kapının Ardında Hasret Büyütüyor Yüreğim...
Ve ''Sen Bu Satırları Okurken'' Diye Başlayan Bir Cümle Devirmek Geliyor İçimden Paragraf Başına...
Hayat Bu Ya, Belki Yolun Düşer Bir Gün Satır Aralarıma...
Kimbilir Ya da Söylenmemiş Sözler, Gönderilmemiş Mektuplar Gibi Kalır Bir Köşede...
Bir Rüzgar Çıksa Şimdi Diyorum, Esip Geçse Derinden...
Bıraksam Son Emanetimi Rüzgarın Kollarına Sana Ulaştırsın Diye...
Belki Ömrü Kısa Bir Buse Niyetine...
Yazıma Kalıplaşmış Kelimeler Olan Nasılsın İyi misin Gibi Klasikleşmiş Sözcüklerle Değil de Seni Sevdiğimi Seni Çok Çok Özlediğimi Söyleyerek Başlamak İstiyorum...
Bir İnsanın Yaşayacağı En Zor Duyguları Yaşıyorum Belki de...
Sana Duymuş Olduğum Özlem Uzun Zamandır Rüyalarımı Süsleyecek Kadar Güzel Olmasına Rağmen Sensizliği İçime Yediremiyorum...
Çaresiz Bir Hastanın Beklediği Küçücük Bir Ümit Vardır Ya? Benim Ümidim de Belki O Kadar Ama Bu Ümit Benim Yüzümde En Azından Bir Tebessüm Bırakabiliyor...
Aklıma Her Geldiğinde Özellikle Geceler, Sabaha Kadar Seni Düşünüyorum...
Ne Yapacağımı Bilmediğim, Yapayalnız Geçirdiğim Gecelerde Akan Gözyaşlarım Senin İçindi...
Benden Gidişinin Üzerinden Uzun Zaman Geçmesine Rağmen Sana Ait Hiç Bir Şeyi Unutmadım, Unutamadım...
Aslında Ne Çok Şey Söylenir Susmalar da...
Gerçek Kendin Olursun; Tüm Elbiselerinden Yoksun, Çırılçıplak, Savunmasız Bir Bebek Gibi...
Aracı Kullanmadan, Kelimelerin Bencilliğine Yakalanmadan Susarsın...
Boşluğa Konuşursun Susarak...
Böyle Susmalar da Bulursun Bir Çok Sorunun Cevabını...
Ve Belki de Kendini Tanırsın...
Hatta O Müthiş Soru Var Ya, "Aşk Nedir?" Onun Bile Cevabını Bulabilirsin Ama İfade Edemezsin...!
Susarsın...
Konuşmak İstersin; Kelimeler Boğazına Düğümlenir...
Ne Kelimeler Ne de Suskunluk Bir İşe Yarar Artık...
Dilinin Ucuna Hücum Eden ve Dudak Kalesine Çarparak Bozguna Uğrayan Kelimeler Zalim Acı Saplar En Derinine...
Susarsın...
Susarsın Ama Anlamsız Sesleri Duyumsamaya Başlarsın Bu Sefer de...
Kelimeler Peşi Sıra Çıkar, Cümleler Kurulur Anlamsız...
Anlam Yüklemeye Çalıştığın Her Cümle, Bir Öncekini Daha da Anlamsız Hale Getirmeye Başlamıştır Bile...
Sonra Anlamsızlıkları Sıralayıp, Onlara Sahte Anlam Elbiseleri Giydirmeye Başlarsın...
Cımbızla Ararsın İçlerinden Anlamlı Kelimeleri Seçmek İçin...
Yaşlar Hücum Eder Gözpınarlarına, Ağlayamazsın...!
Bazen Savaşır Gibi Sevdiğimi Hissediyorum Seni...
Sen de Her Şey Olmak Uğruna Kendimde Hiçbir Şey Bırakmıyorum...
Hani Bazen Uzak Düşlere Uçuyorsun Ya? O Zaman Eğilip Senden Kalan Kırıntıları Topluyorum İçimden...
Bu Kadar Uzaksın Diye mi Seviyorum Seni Yada Yasak Olduğun İçin mi Sana Bu Tutkunluğum Bilmiyorum...
Yanımda Olmasan Bile Var Olduğunu, Bir Yerlerde İyi Olduğunu Düşünerek Avutuyorum Kendimi Ama Seni Özlediğimde Yüreğime Hakim Olamıyorum...
Yürüdüğümüz Yollar Aynıydı...
Aynı Bahçede Aynı Hayallerle Büyümüştük Senle Aslında...
İlk Sevda Yanığımız Belki Aynı Vakitlere Denk Düştü, Acıdık...
Birlikte Öğrendik Aşkın Acıtan Yanını...
Şimdi Aynı Yerden Bakmıyoruz Hayata...
Farklılaştık ve Kendimize Deneyimler Biriktirdik...
Yaşanmışlıklar Aynı Olsa da Farklı Tecrübelerle Götürmeye Çalışıyoruz Hayatı...
İşte O Tecrübeleri Paylaştığımızda Birimiz Gülümsüyor Birimiz Hüzne Yakınlaşıyor Galiba...
Büyüdük mü Yoksa Farkına Bile Varmadan?
Yoksa Yıllara mı Yeniliyoruz Anlamadan?
İlk Kez Sana Karşı Mücadele Yolumu Bilmiyor Gibiyim...
Uzaklıklar Acıtıyor Sanki Artık...
Özlemlerin Tadı Değişti, Kavuşmalar Daha Bir Hüzne Yakın Artık...
Yollar Uzun Geliyor...
Gidişler, Dönüşler, Gözyaşları Artıyor...
Arada Bir Yokluğun Yokluyor İşte...
Anlık Bir Acıyla Yüreğimin Ucuna Değip Geçiyorsun...
Canımı Yakıyorsun...
Bir Zamanlar Yaşandı Ama Bitmemeli Derken Bitti Diyebiliyorum Artık...
İlk Defa Adın Dilime Düştüğünde Elimi Yüreğime Koyup Ağlamıyorum, Hıçkırıklarımda Boğulmuyorum...
Senle Olmaz Dediğinde Yana Yakıla Ağlamış, Bu Senin İçin Son Ağlayışım Demiştim Kendime...
O Günden Sonra Tek Bir Damla Bile Akmadı Gözümden, Çünkü; O Gün Düşmüştün Gözümden...
Aylardan Sonra İlk Defa Senin İçin Yan Yana Geliyor Heceler...
Oysa ki Bir Zamanlar Seni Yazmak İçin Savaşırdı Yüreğimdeki Tüm Harfler...
Adınla Var Olan Senli Cümleler Kurmak İçin Savaşırdı Kelimeler...
Şimdi Zoraki Bir Tebessümle Kağıda Dökülüyorlar...
Bir Daha Senin İçin Bir Araya Gelirler mi Bilemem...
Aslını İstersen Bilmek de İstemem...!
Yüreğim Sensizliğin Kaçıncı Seherinde Bilmiyorum…
Günlerdir Kalbime Bıçak Ucu Gibi Dokunan Arsız Kelimeler Saklı Adımlarımda...
Sırtımda İyice Ağırlaşan Geçmişimin Karanlığında, Sana Dökülüyor Kelimelerim...
Bir Bir Soyunup Atıyorum Üzerimden Bırakıp Gittiğin Ne Varsa…
Tek Bir Söz Bırakmayacağım Giderken..
Oysa Tek Bir Söz Yeterdi Değil mi Sevmelere?
Madem ki Aşk Yok Kırk İkindiye Kalmamalı Bu Masal...
Mevsim Değişmeden Gitmeliyim Şehrinden...
Gece mi Olur, Gündüz mü Bilemem...
Sevincin Hüznüm Olmadan , Hazan Yağmurları Yağmadan Gitmeliyim...
Bu Kaçışım Senden Değil Sakın Üstüne Alınma, Bu Sadece Kendi İçimde ki Son Savaşım, Kendimden Son Ayrılışım...
Ardıma Bakmadan Gitmeliyim Bir Daha Geçmeyeceğimi Bildiğim Yollardan...
Bir Köşede Gülüşümü, Gün Batımının Kızıllıklarında Çocukluğumu, Gün Doğumlarında Sabah Çiğlerine Karışan Gözyaşlarımı, Siyah Beyaz Bir Fotoğrafta Düşlerimi Bırakıp Gitmeliyim...
Ne Varsa Geçmişimde Hepsine Bir Nokta Koyuyorum...
Artık Ne Üstünü Karalıyor Ne de Silmeye Çalışıyorum...
Herkesi Tam da Olması Gereken Yerde Bırakıyorum ve Bugünü Doğum Günüm İlan Ediyorum...
Artık Ağlamak Yok, Yeniden Gülmeyi Öğreniyorum...
Güneşe Döndüm Yüzümü Gölgemi Ardımda Bırakıyorum ve İlk Defa Kaybetmekten Korkmadan Yürüyorum...
Hiçbir Şeyi Anlamaya Çalışmıyorum, Her Şeyi Olduğu Gibi Kabul Ediyorum...
Kahkahalarımı Beni Üzenlere Armağan Ediyorum...
Hem Susmayı da Öğrendim Artık, Çok Konuşmuyorum...
Bu Aralar Kendimi Seviyorum ve Benim Olmayana Yolu Kendim Tarif Ediyorum...
Dünya Bile Yalan İken Artık İnsanlara İnanmıyorum...
Kazanamadıklarımı Kaybetmekten de Korkmuyorum...
Hiç Kimsenin Her Şeyi Hiç Olmamışım Daha da İyi Anlıyorum...
Şimdi Çok Değişik Bir Şey Oldum Kendimi Ben Bile Tanımıyorum...
Bakmadan Görüyor Duymadan Anlıyorum ve Artık Biraz da İnsanlar Beni Kaybetmekten Korksunlar İstiyorum...!
Baştan Yaşayıp Hayatı Baştan Büyümek İstiyorum...
Bak Ağlıyorum, Papatyalar Düşüyor Gözlerimden...!
Aldanma Yüzümdeki Gülüşe, Hüznümü Gülümseyerek Yaşıyorum Bu Kez...!
Bakma Böyle Ağlamaklı Olduğuma…
Vazgeçilmez Bekleyişlerin Koynunda Olsam da, Kaldırma Üzerimden Geceyi…
Biliyorum Sensizlik Üzecek Beni...
Tüketecek Sabrımı...
İsyanlara Sürükleyecek Suskun Dilimi...
Umutsuzluk Kaplayacak Fikrimi...
Yokluğun Yollarımı Karartacak...
Biliyorum Bu Gidiş İncitecek Sevmelerden Kaçarken Sana Vurulan Kalbimi...
Gelmeyeceğini Bilmek Kan Ağlatacak Yüreğimi...
Biliyorum Gitmek Gerekecek..
Kaçmam Gerekecek İçinde Adın Geçen Her Cümleden...
Hatta Kendimden Uzaklaşmak Gerekecek...
Yoksa Hep Üzecek Sevmeler Gözlerimde ki Masum Gün Batımlarını...
Sevmek Ne Demekmiş Şimdi Daha İyi Anlıyorum...
Seni Sevmek İçin Varlığına İhtiyacım Yokmuş...
Aslı Bu Değil miydi Zaten Sevmenin...
Sevgiyi Sevgi Yapan; Yokluğunda da Sevebilmek ti Seni...!
Seni Ait Olduğun Gökyüzünde Özgür Bırakmak ve Dilinden Anlamak Biraz da...
Sevmek Özgür Bırakmaktır Ya?
Özgür Bırakıyorum Yüreğini...
İstediğin Olsun İstiyorum...
Mutlu Olasın İstiyorum...
Gerçekten Mutlu Olasın Aradığın Huzuru Bulasın Diye Senin İçin Binbir Du'a Bırakıyorum Gökyüzüne...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.