18 Ağustos 2022 Perşembe

Korkma/sın Artık Benden!

 Sevdamın Rengi Gri, 
Yüreğimin İçi Karanlık, 
Kalbim Dağınık, 
Hayatımda Renk Yok! 
Gecelerim Kabus, 
Günlerim Yorgun, 
Her Günüm Kederli, 
Her Gecem Huzursuz, 
Ve Uykusuz! 
Tüm İç Geçirişler Anlamsız, 
Yıllarım Kaybolup Yitmiş, 
Umutlarım Tükenip Bitmiş! 
Hayatın Bana Biçtiği Rolü Oynamaktan, 
Bedenim Yorulmuş! 
Ne Tadım Var Ne Tuzum, 
Rüyalarımda Bile Mutsuzum! 

Öyle Zor ki Hayatın İçinde Nokta Dahi Olamamak! 
Bir Ömrü Hazanda Geçirmek Zorunda Bırakılmak! 
Öyle Zor ki İçindeki Şeylerin Yok Olduğuna, 
Eridiğine Şahit Olmak! 
Hiç Yeşermeyecek Umutlarla Yaşayarak, 
İçinden Yok Olan, 
Eriyen Şeylerin Yeniden Yeşermesini Ümit Etmemek! 
Öyle Zor ki Her Yitik Duygunun, 
Yitirilen Şeylerin Ardından, 
İç Kanamalarında Boğulmamak İçin, 
İçini Parçalayan Acılarının Önünde Dimdik Durabilmek! 
Her Zerrende Kaybolan Hayallerini Ararken; 
Yanarak, 
Ümitlerde Paramparça Olmak! 

Umutsuz Yarınlara Terk Ederek, 
Yok Etsen de Yüreğinden Her Şeyi, 
Zamanın Zifiri Karanlıklarına Atsan da Sarılışları, 
Adını Yüreğinin Köşesinden, 
Gözlerinin Ferinden Silsen de; 
Sevda Sökülüp Atılmıyor! 
Gerçek Sevgi Unutulmuyor! 
Aşk Sol Yanda Kabuk Bağlamıyor, 
Bir Tutam Eksilmiyor! 
Kalp Hiç Susmadan, 
Yorulmadan Adını Sayıklıyor! 
Akıl Gözlerinde, 
Akıl Yüreğinde, 
Burada İşte! 
Tam Şurada, 
Sol Yanında, 
Ya Satırlarında, 
Ya da Mısralarında, 
Yani Her Şeyinde Kalıyor! 

Ölümden Korkmuyorum! 
Kaybedecek Bir Şeyim de Yok Zaten! 
Her Gün Bir Şeyleri İçimde Bitirme Çabalarından, 
Yazdığım Her Şiirden Sonra Kalemi Kırmaktan, 
Bu Son Dediğim Halde Tekrar Tekrar Yazmaktan, 
Sessiz Saatlerde Sesim Çıktığı Kadar Bağırmak İsterken, 
Avaz Avaz Susmaktan Yorulmuştum Zaten! 

Korkma/sın Artık Benden! 
Ne Yarınlarında, 
Ne de Gözünün Gördüğü Yerlerde Olamam! 
Sessizliğin Rıhtımında, 
Hayal Dahi Edilemeyecek Aşkın Umuduyla Kavrulamam! 
Ne Yağmurlarımla Islatabilir, 
Ne de Güneşimle Isıtabilirim!

Bir Gün O da Sahte ve Yalan Aşkları, 
Güvenilmez İnsanları Tanır! 
Dost Sandığın Düşman Çıkar, 
Tüm Hayallerini Yıkar! 
İnsanı En Çok Üzen En Çok Değer Verdikleridir Ya?!
Kime Değer Verdiğine Dikkat Etsin!
Gece Ağlamaları,
Gündüz Haykırmaları,
Yalnızlığa İtilmemeleri,
Ayrılığı Yaşamaları,
Sessizliğe Alışmaları Olmasın! 
Ben Yanıldım O Yanılmasın!
Ben Aldandım O Aldanmasın! 
 

Onu Sevmek Akıl İşi Değildi! 
Seccademe Düşen Gözyaşlarımla, 
Onu En Güzele Emanet Ettim... 
Dünyada Yok Saydı, 
Ahirim Olması Dileğimle; 
Sevgim, 
Sevdam, 
Aşkım Allah'a Emanet! 



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.