8 Aralık 2020 Salı

Gözlerimdeki Acı Okumaktan Yorulacağın Kadar Fazla...!

Herkesin Malumu, 
Geçen Zaman Yaşanan Hiçbir Acıyı Unutturmuyor, 
Art Arda Gelen Mevsimler Acıları Alıp Götürmüyor... 
Her Yürek Kendi Acısıyla, 
İçinin Sancısıyla Savruluyor... 
Kendine Ayrı Bir Dünya Kuruyor, 
Kabullendiği Bir Yaşam Sürüyor... 
Hayalleri İle Baş Başa Kalmak İçin, 
Nefes Alan Her Şeyden Uzaklaşıp, 
Kırık Bir Tebessüm, 
Buruk Bir Bakış, 
Birkaç Damla Gözyaşı İle, 
Sonbahar Yaşamış Yaprakların Renginde, 
Dirhem Dirhem Sonsuzluğa Akıyor... 
Aldığı Her Nefeste, 
Boğazında Çaresizliğin Tortusu Kalıyor... 
Çünkü Biliyor; Zamanı Geçmiş Hiçbir Mevsim, 
Tekrar Tekrar Yaşanmıyor... 
Hüzün, 
Özlem, 
Yalnızlık, 
Ruhta Onarılmaz Yaralar Açıyor... 
Fırtınalarda Kaybolan, 
Deprem Yıkıntılarında Kaybedilen, 
Uykusuz Göz Kapaklarına Hapsedilen, 
Koskoca Bir Ömür Oluyor... 
Hayallerinde Kurduğu Bir Dünya Düşlerken, 
Dipsiz Kuyuların Karanlığa Gömüleni Ne Teselli Edebilir? 
Sevgi mi? 
Aşk mı? 
Vefa mı? 

Sorma Gördüğüm İhanetleri...
İki Yüzlülükleri... 
Kabusa Dönmüş Bir Yaşamın İçinde Kaybolmuşluğumu...
Zindan Olmuş Gündüzlerimde, 
Boğazıma Düğümlenen Hıçkırıkları... 
Sorma Kalbimdeki Kırıklıklarla, 
Umudu Olmayan Umutsuzluklara Neden Tutunduğumu...
Bakışlarımın Ardına Sakladığım Yaralarla, 
Hayata Dair Güzel Cümleler neden Kuramayışımı...

Beni Bana Sorma Sakın...! 
Eğer İlle de Soracaksan; 
Tenimde Dolaşan Hazan Mevsimlerine... 
Sırılsıklam Islatan Yağmurlara... 
Benliğimi Savuran Rüzgarlara... 
Umutsuzca Dolaştığım Bu Şehrin Her Sokağına... 
İsmini Aradığım Kaldırım Taşlarına...
Dört Duvar Arası Yalnızlığıma... 
Sensiz Gördüğüm Rüyalarıma... 
Kapanmayan Yaralarıma... 
Sesi Kısılmış Çığlıklarıma... 
Dalıp Gitmelerime... 
Derin Derin İç Çekmelerime... 
Kabullendiğim Çaresizliklerime...
Sensiz Aldığım Nefeslerime...
Gözlerimdeki Gözyaşlarıma...
Uykusuz Gecelerimin Sabahlarına... 
Düşlerimin Korkularına... 
Beklemeyi Öğrenen Sabrıma...
Her Telinde Bin Kahır Sakladığım, 
Saçlarımdaki Yorgun Aklara Sor...!  

Beni Bana Sorma Sakın...! 
Eğer İlle de Soracaksan; 
Sensiz Geri Giden Saatlere...
Sonbaharı Hiç Bitmeyen Mevsimlere...
Gecenin İçindeki Özlemlerime... 
Satırlara Dökemediğim Yangınlarıma... 
Gözlerimden Akan Keşkelerime... 
Yüreğime Yüklenen Hasretlere... 
Yolları Bekleyen Gözlerime... 
Özlemle Yaşlanan Ömrüme...
Satırlara Gizlediğim Cümlelere... 
Aklımdaki Deli Sorulara... 
Sustuklarıma... 
Sessiz Kaldıklarıma... 
Eğer'lerime... 
Belki'lerime... 
Ümitlerime...  
Heveslerime... 
Mutlu Ol Diye Vazgeçtiğim Düşlerime...
Yaşayamadıklarıma... 
Anlatamadıklarıma...
En Çokta Acılarıma... 
Sızılarıma...
Umutsuzluklarıma... 
Mutsuzluklarıma Sor...!
Ya da Boş Ver...!
İnanma Ömür Yapraklarımın Sen Gidince Sarardığına...
Bulutların Benimle Birlikte Ağladığına...
Güne Umarsız Başlarken, 
Hüzün Gözyaşlarını Akıtırken Yüreğime, 
Sen...!
Ne Çıkışı Olmayan Labirentlerdeki Acizliğimi Gör, 
Ne de Karanlık Dehlizlerden Yankılanan Avazlarımı Duy...

Sen Beni Boş Ver...! 
Kendi Cesaretimin Cezası Bu... 
Sorgusuz, 
Beklentisiz, 
Suskunluğuna,
Durgunluğuna Farkındalık...
Grinin Koşulsuz Hüznü,
Cesareti...
Puslu, 
Sisli, 
Gri Bir Gece de, 
Yorulan Düşüncelerimle;
Sakin,
Telaşsız Dileniş,
Yakarış,
Yokoluş...!

Nedenlerimi, 
Niçinlerimi Sorma...!
Sorarsan Söylerim...
Bulursan Beni Saklandığım Köşelerde, 
Sıcaklığını Hissedersem Avuçlarımda
Bir Bahar Esintisine Kaptırırım Kendimi...
Ümit Dolar Rüyalarıma...
Bir Kıvılcım Düşer Hayallerle Dolu Yanlarıma...
Düşlerim Sesini, 
Gülüşünü, 
Nefesini
Kaybolan Zamanın Yitik Vakitlerinde...
Hayalin Doğar Yüreğime...
Özlemim Arttıkça,
Gönül Bahçemin Gülleri Vakitsiz Tomurcuklanır...
Gecesi, 
Gündüzü Özlem Kokar Bu Şehrin...
Severim Seni Yerli Yersiz,
Hatta Nefessiz...
Saçlarım, 
Tenim, 
Ellerim Sen Kokar...
Kalmak mı?
Gitmek mi? Kaygısı İçinde Savrulurum... 

Sorma...!
Anlatamam...! 
İstediğim O Gece,
İstediğim O Hece Yasak Artık Bana...
Hayallerim Karabasan, 
Düşlerimin Hepsi Birer Kabus...
Sorma Hangi Kırgınlık, 
Hangi Söz Yaraladı Diye Yüreğini...
Anlatmak Anlamsız Olur,
Bilirim...
Ne Sen Sor, 
Ne de Ben Anlatayım...
Bırak Üstü Örtülü Kalsın...
Bırak Kapanmayan,
Zamana Sığmayan Yaralarım Tekrar Kanamasın...
Sadece Bilmen Gereken,
Yaşayamadıklarımın Gölgesine Gri Bulaşmış...
Gözlerimdeki Acı Okumaktan Yorulacağın Kadar Fazla...!

Hayat İşte...!
Mutlu Olmama Sebep Ne Varsa,
Avuçlarımdan Kayıp Gidiyor...
Değerli Hissettiren Düşlerim,
Hayallerim Sevilen Tarafından Muhafaza Edilmiyor...
Eğer Beni Konuşmadan Anlayıp,
Hissedemeyeceksen...
Ortak Değilsen Acılarıma,
Gözyaşlarım Damlarken Yüreğime,
İnanabiliyorsan Yüzümdeki Tebessümlere...
Duymuyor, 
Anlamıyorsan Kederimi,
Görmüyorsan Beni İçin İçin Yok Eden Hasreti,
Yalvarırım,
Anlamsız Sorularla Beni Yorma...!
Hala Anlamadıysan Beni,
Nasılsın Diye Hiç Sorma...!



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.