Sence Yeterince Yanıldım mı?

Darmadağınım...
Yorgun ve Suskun...
Yitirirken Kendimi Kayıp Hecelerde Son Mısramı Yazıyorum Üşümüş Ellerimle... 
Bir Başımayım Zamanın Hiçe Saydığı Düşlerimle...
Yorgun ve Yanlız Satırlarım... 
Şiirlerimin Adı Bile Olmuyor...
Ellerim Sana Olan Kinini Satırlarımdan Çıkarıyor... 
Ağlamaya Başlıyorum Yine...
Hayalden Başka Bir Şey Olmadığını Anlıyorum... 
Anlıyorum ki Sen Gerçek Olamayacak Bir Hayal sin...
Ve Bu Seferde Dizlerim Kanıyor Artık Koşamıyorum Hayallere 
Şimdi Ne Sen Nede Hayalin Var Bu Çaresiz Bende... 
Bazen Uzaklaşıyorum Her Şeyden ve Herkesten... 
Sanki Artık Benim Olmayan Ama Yine de Bende Olan Biri Geçmiş Hayatıma... 
Benim Değil Çünkü Ben Artık Orada Değilim ve Ben Aynı Ben Değilim... 
Beni Kendime Döndüren Duygularım Var... 
Kendi İçimde Kendimden Kaçıyorum Ama Yine Yakalanıyorum Kendime... 
Hepsi Benim...! 
Birden Fazla Ben Hepsi Aynı Benin İçinde... 
Dışarıda Bir Şey Yok...! 
Ya da Biri...! 
Yeterince İyi miyim? 
Hiç Kimse Yeterince İyi Değildir... 
Benim Bazen Tenimi Tutuşturan Yangınlara İhtiyacım Var... 
Eriyip Gitmelere İhtiyacım Var...
Kendimden Sonra Yine Dönmelere... 
Pişman Olmalara Belki de... 
Belki Kendime Kızmalara Ama Her Durumda Benim Karışmaya Sonra Yine Durulmaya  İhtiyacım Var... 
Sence Yeterince Yanıldım mı? 
Yeterince Ağladım mı Sence Bu Hayatta? 
Yeterince Acıdı mı Canım? 
Hayatımın Geri Kalanında Bana Geri Kalan Her Şeyi Bir Tek Senin Hissettirebileceğinin Sözünü Verebilir misin? 
Böyle Bir Sorumluluk Alabilir misin? 
Kimse Alamaz...! 
Bir Gün Sen de “Yeter” Diyeceksin Bana Yetmeyenlere... 
Avuçların Kanayacak Avuçlarımın İçinde... 
Benim Avuçlarımda Çünkü Dikenli Tellerim... 
Sayısını Unuttum Kalbime Atılmış Darbelerin... 
Şimdi Sen Bana Gördüklerimi Hiç Görmemiş Saydırabilir misin? 
Hiç Duymamış Saydırabilir misin Duyduklarımı? 
Ruhunda Ruhumu Temize Çekebilir misin? 
Zor Olan Nedir ki? 
Hep Baştan Başlıyorum... 
Neye Başladığımı Bile Bilmeden Devam Eden Her Şeye Yeniden Başlıyorum...! 
Aslında Yanlış Olan Eski Olanlara Yeniden Başlamaya Çalışmam mı? 
Yeni Olan Bir Tek Sen misin? 
Eski Olan Ben miyim? 
Nasıl Kesişti Yollarımız? 
Kim din? 
Neden Bu Kadar İçime Sindin? 
Peki Şimdi Neyim sin? 
Neden Aramızdaki Mesafeler Arttıkça Artıyor? 
En Çok Sana Kıyamazken En Çok Neden Seni Acıtıyorum?
Neden Senin Ağır Sözlerin Hep Beni Buluyor? 
Nesin Sen?
Bir Dost? 
Arkadaş? 
Yoksa Sevgili mi? 
Bir Arayış İçindeyim Duygular Ülkesinde...
Hangi Duygunun Arayışı Kestiremiyorum Kalbimde...
Sözlüğümde ki Tüm Kelimeler Beni Terk Etmiş...
Susuşlarımın Esrarında ki Ses, Her Şeyin Seninle Geldiğini ve Seninle Gittiğini Söylüyor...
Tüm Duygularım Senin Yüreğinde Mahkumluk Yaşıyor ... 
Sevgim Sende, Nefretim Sende... 
Sevincim Sende, Acım Sende... 
Aşkım Sende, Hüznüm Sende...
Yüreğimde Hepsi Acı Çekiyor, Çırpınıyor Senden Kurtulmak İçin... 
Düşünüyorum; 
Senden Önceki Özgürlüğümü ve Senden Sonraki Tutsaklığımı... 
Hiçbir Duygu ve Düş Beni Hapsolduğum Yüreğinden Kurtaramıyor...
Şaşıyorum Kendime Biliyor musun?
Kızıyorum da Bazen..
Susmak Ne Kolay Değil mi?
Senin Yaptığın Gibi...
Yüreğimin Acıdığını Bildiğim Gibi, Yarına Dair, Sana Dair Hiç Bir Şey Bilmiyorum...
Duygu ve Düşüncelerim Beni Anlattığı Zaman Dinliyorum Kendimi...
Ben Yapabileceğim, Yapmam Gereken Her Neyse Fazlasıyla Yaptım....
Hayatımda İlk Defa Bu Kadar Gurursuz Davrandım...
Bu Kadar Düşmüş Gördüm Kendimi...
Nasıl ve Ne Uğruna Bunca Yaptıklarım?
Soruları Geceler Boyu Tekrarladım Durdum...
Buna Rağmen Sadece İkilemler Arasında Kısılıp Kaldım...
Gerçekten Seviyor muyum Seni?
Yoksa Sadece Yüreğimdeki Yalnızlığı Doldurma Çabası mıydı Bu Yaptıklarım?
Halen Çözemiyorum Kendi mi?
Oysa Neler Düşünüyordum...
Taşımıyor, Anlatmıyor, Tanımlamıyor Bu Duyguyu Beynim...
Ya Ben Gözümde Seni Çok Büyüttüm, Olmayacak Hayallere Kapıldım, Ya da Her Şey Gerçekti de Yetemedim Bir Türlü Sana...
Bütün Bunlar Hep Benim Suçum...
Yollar Gitgide Uzadı ve Karıştı...
Karmaşalar da Debeleniyorum...
Kurtulmak İçin Yol Arıyorum...
Yazdıklarım...
İtiraflarım...
Sevgim...
Özlemim Gerçekti...
Olmayacaktı Biliyordum...
Sevmeyecektin Beni Emindim, Ama Yaptım...
Ne İçin?
Ne Uğruna?
Senin Uğruna...
Her Şey Sevgim Uğruna...
Hep Sensiz Olmak Korkusu İçinde Yaşıyorum Günleri ...
Sonumu Düşünüyorum...
Ne Olacağımı... 
Ne Yapacağımı...
Hayatımda Nelerin Değişeceğini...
Nelerin Eksik Kalıp Nelerin Tamamlanacağını... 
Ve Bir Sabah Uyandığımda Bir Başkasına Günaydın Diyeceğimi, Ya da Demek Zorunda Kalacağımı... 
Geriye Dönüp Baktığımda İçimde Bir Şeylerin Acıyacağını Sızlayacağını Düşünüyorum... 
Ve Bu Acıya Ne Kadar Dayanabilirim Onu da Bilmiyorum... 
Her Gülüşüm de Gülüşün Gelecek Aklıma...
Bakışın...
Dokunuşun... 
Ve Elinde Başka Bir Eli Görmek Zorunda Kalışımı Göreceğim... 
Bir Başkasına Sevgi Sözcüklerini Söyleyeceğim... 
Beklide Haksızlık Edeceğim Bu Yüzden Ona... 
"Böyle Olmamalıydı" Diye İçimden Geçireceğim... 
Yaşadığım Her Gün, Aklıma Gelen Her Anda Böyle Olmamalıydı, Sen Olmalıydın Yanımda... 
Gözlerine Baktığım Sen Olmalıydın... 
Anlamalıydın Anlıyordun Belki de Ama Saçlarıma Kar Sensiz Düşecek... 
Sensiz Değişecek Takvimdeki Yapraklar... 
Her Geçen Yıl Biraz Daha Uzaklaşacağım Senden... 
Tekrar, Tekrar Yaşayacağım İçimde Bu Acıyı...
Mevsimlerin Her Değişiminde Değişeceğini Umacağım... 
Hiç Bitmemiş Gibi Hissedeceğim Belki de... 
Her Şeyin Yeniden Başlayacağını Düşüneceğim Ya da Kaldığı Yerden Devam Edeceğini... 
Bunları Şimdi Söylesem Sana Anlamazdın Belki de... 
Anlasan da Anlamazdın, Susardın Sadece... 
Sessizliğinle Cevap Verirdin... 
Acıtırdı Bu Belki de Ama Dinlemek Zorundayım Yine de...
Kendimi Alıştırmak Zorundayım Bu Sessizliğe... 
O Kadar Güçlü Olsam Ağlamazdım Yalnız Kalışlarımda... 
Aklıma Her Gelişinden Böyle İçten Böyle Derinden Yanmazdım... 
Solmazdı Umudum Dalından Koparılmış Çiçekler Gibi... 
Çaresizliğimle Kıvransam da Kendi Kendime 
Haykırırım Avazım Çıktığı Kadar Tüm Sessizliğimle "Seni Seviyorum" Diye... 
Susmak Söyleyecek Bir Şey Bulunamadığından Değil Asıl Söyleyemedikleriymiş İnsanın...
Artık Susuyorum Bir Sürü Kelimeyle… 
Çünkü Sevgili; 
Gidişinin Gözlerinden Öperken Dudaklarım Kaldı Yokluğunda...
Günahlarım Kaldı Sırtında... 
Veballerim Kaldı Boynunda...  
Hep Canımı Acıttı Sözlerin...
Kalbimi Kanattı Kelimelerin...
Sen Bitti Dedin,Ben Bitmez Dedim...!
Bitmedi de...!
Aşk'ta Zamanlama Hatam Vardı Benim...
Ya Çok Geç Kaldım Aşk'a Ya da Çok Erken..!
Geç de Kalsam Erken de Ben Yine de Çabaladım 
Belki Eksikliğimi Doldururum, Ya da Fazlalığımdan Alırım Diye...
Çabaladım Ama Yaranamadım...!
Yine de Hatayı Hep Kendimde Aradım...
Taa ki Senin Sonum Olduğunu Düşünüp 
Başlangıcım Bile Olamayacağını Farkettiğim Güne Kadar...!
Çok Savaştım Kendimle Var mısın Yok musun Diye...
Senin Cevap Veremediğin Sorularıma Cevabı Yine Kendim Buldum...
O Zaman Anladım ki Aşk Bendim, Sen İse Figüran...! 
Şimdi Susuyorum...
Biliyorum; Konuşsam Yalvarıcağım...
Ayaklarına Kapanacağım...
Küçük Düşeceğimi Düşündüğüm İçin Değil,
Ne Olursa Olsun Gitmeyi Kafana Koyduğun İçin Susuyorum...!
Her Şey Gönlünce Olsun Diyor Ve Susturuyorum Sevdamı...
Susuyorum... 
Ben de Susuyorum Senin Gibi...!
Keşke Her Şey Daha Farklı Olsaydı... 
Şimdi Göm Beni Kalbine Gömebildiğin Kadar... 
Unutma...!
Ben Veda Etmeyeceğim Bu Aşka...!!!